Posoborowa filantropia jako substytut ewangelizacji: krytyka redukcjonistycznej wizji Caritas
W wywiadzie dla portalu eKAI (19 grudnia 2025) Małgorzata Jarosz-Jarszewska z Caritas Polska prezentuje model pomocy osobom w kryzysie bezdomności, który stanowi jaskrawy przykład redukcji misji Kościoła do naturalistycznego humanitaryzmu. Choć problem społeczny został słusznie zidentyfikowany, proponowane rozwiązania całkowicie pomijają nadprzyrodzony wymiar katolickiego dzieła miłosierdzia.
Bezduszny socjalizm zamiast ewangelicznej caritas
Wypowiedź przedstawicielki Caritas ujawnia niepokojącą tendencję do sekularyzacji dzieł miłosierdzia:
„Bezdomność to nie tylko brak dachu nad głową. To także brak relacji, rodziny, przyjaciół, pracy i środków do życia”.
To zdanie pomija fundamentalną prawdę: bezdomność duchowa – oddalenie od Boga poprzez grzech – jest źródłem wszelkich innych form wykluczenia. Jak uczył św. Augustyn: „Niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie” (Wyznania I,1). Tymczasem w całym wywiadzie ani razu nie pada wezwanie do nawrócenia, nie wspomina się o sakramencie pokuty, modlitwie czy konieczności powrotu do stanu łaski uświęcającej.
Wigilia bez Chrystusa Króla
Opis działań „świątecznych” ujawnia głębię doktrynalnego bankructwa:
„W 90 miastach w całej Polsce odbędą się także Wigilie Caritas, podczas których osoby samotne mogą wspólnie zasiąść do stołu, zaśpiewać kolędę i przełamać się opłatkiem”.
Gdzie w tym wszystkim miejsce dla Ofiary Mszy Świętej? Gdzie adoracja Nowonarodzonego Zbawiciela? Redukcja wigilii do wspólnego posiłku z kolędami w tle to parodia katolickiej pobożności, sprowadzona do poziomu świeckiego spotkania integracyjnego. Pius XI w encyklice Quas primas stanowczo przypominał: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym – tej nadziei trwałego pokoju nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”.
Systemowy ateizm w działaniu
Proponowany model pomocy ujawnia całkowite oderwanie od katolickiej nauki społecznej:
„System pomocy doraźnej – noclegownie, jadłodajnie, łaźnie – działa dość dobrze. Trudniejsze jest natomiast długofalowe wsparcie”.
To stwierdzenie demaskuje materialistyczne podejście pomijające najważniejszy wymiar pomocy – prowadzenie dusz do zbawienia. Św. Wincenty à Paulo, patron dzieł miłosierdzia, podkreślał, że „największym nieszczęściem ubogich nie jest brak chleba, lecz brak znajomości prawd wiary”. Tymczasem w całym wywiadzie nie ma wzmianki o kapłanach posługujących wśród bezdomnych, o misjach świętych czy adoracji Najświętszego Sakramentu w placówkach Caritas.
Wolontariat bez Krzyża
Proponowane formy zaangażowania przypominają bardziej szkolenie NGO niż formację katolicką:
„organizujemy warsztaty, superwizje i spotkania w ramach cyklu «Jak pomagać mądrze i z sercem, by nie ulec wypaleniu»”.
Gdzie „modlitwa i umartwienie” jako fundament działalności charytatywnej? Gdzie formacja duchowa oparta na naśladowaniu Chrystusa Cierpiącego? Ta psychologizująca nowomowa odbiera dziełom miłosierdzia ich nadprzyrodzony charakter, sprowadzając je do poziomu technik zarządzania zasobami ludzkimi.
Duchowa bezdomność posoborowia
Największym paradoksem pozostaje fakt, że sama Caritas Polska – jako instytucja neo-kościoła – znajduje się w stanie głębokiej duchowej bezdomności. Odcięta od prawowitej hierarchii, pozbawiona dostępu do ważnych sakramentów, oferuje jedynie namiastkę katolickiej caritas. Jak zauważył św. Pius X w encyklice Pascendi: „Moderniści […] religię sprowadzają do pewnego rodzaju uczucia i wypływającej stąd działalności” – dokładnie tę logikę widać w prezentowanym modelu pomocy.
Prawdziwe rozwiązanie kryzysu bezdomności wymagałoby najpierw uznania społecznego panowania Chrystusa Króla oraz powrotu do doktryny o prymacie dóbr duchowych nad materialnymi. Dopóki „pomoc” będzie ograniczać się do rozdawania koców i organizowania świeckich wigilii, dopóty pozostanie jedynie plasterkiem na gangrenę apostazji trawiącej społeczeństwo.
Za artykułem:
Bezdomność ma dziś wiele twarzy. Coraz częściej dotyka młodych i wykształconych (ekai.pl)
Data artykułu: 19.12.2025
