Portal Catholic News Agency (19 grudnia 2025) donosi o zatwierdzeniu przez antypapieża Leona XIV rzekomego cudu przypisywanego wstawiennictwu Enrique Shawa, argentyńskiego biznesmena zmarłego w 1962 roku. Informacja ta – podana w tonie bezkrytycznej adoracji dla posoborowych procedur – zasługuje na radykalną demaskację w świetle niezmiennych zasad katolickiej teologii kanonizacyjnej.
Teatr świętości w służbie modernizmu
Ogłoszenie przez kardynała Marcello Semeraro (prefekta Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych) dekretu uznającego „cud” to kolejne ogniwo w łańcuchu anty-sakramentów posoborowej sekty. Jak czytamy:
„chłopiec cudem wyzdrowiał po ciężkim urazie głowy (…), a rodzina zaczęła prosić o modlitwy, ufając wstawiennictwu Shawa”
Brak tu jednak fundamentalnych elementów wymaganych przez prawdziwy Kościół do uznania nadprzyrodzonego charakteru zdarzenia: nagłości, trwałości, kompletności uzdrowienia i jednoznacznego związku z modlitwą. Opisana sytuacja mieści się w zakresie naturalnych procesów medycznych, co przyznałby każdy kompetentny teolog przedsoborowy. Tymczasem posoborowa machina produkuje „cuda” na przemysłową skalę, by legitymizować swój anty-dogmatyzm.
Biznesmen jako wzór świętości? Rewolucja w hagiotopografii
Artykuł wychwala Shawa jako „ojca rodziny, męża i biznesmena”, który „rozumiał, że przemysł to nie tylko mechanizm produkcyjny”. W tym miejscu ujawnia się typowo modernistyczne pomieszanie porządków: próba przedstawienia działalności gospodarczej jako pola świętości, podczas gdy tradycyjna teologia zna jedynie trzy drogi do chwały ołtarzy:
- Męczeństwo za wiarę (in odium fidei)
- Heroiczność cnót teologalnych i kardynalnych
- Ofiara życia (oblatio vitae)
Żadna z nich nie znajduje potwierdzenia w przedstawionej hagiografii. Wręcz przeciwnie – akcentowanie „ludzkiego wymiaru przedsiębiorczości” zdradza naturalistyczną redukcję świętości do społecznego aktywizmu, potępioną już przez Piusa XI w Quas Primas: „Królestwo Chrystusa nie jest z tego świata” (Jan 18,36).
Spisek przeciwko świętym Pańskim
Warto zwrócić uwagę na środowisko promujące tę farsę:
„Chrześcijańskie Stowarzyszenie Liderów Biznesu (…) i Akcja Katolicka Argentyny”
To właśnie te organizacje – przesiąknięte duchem świata potępionym w Syllabusie Piusa IX (pkt 77-80) – występują jako petenci procesu. Nie dziwi więc entuzjazm Silvii Bulli, prezes Stowarzyszenia: „beatykacja Enrique Shawa da światu pierwszego biznesmena uznanego za przykład świętości”.
Czyż nie jest to jawna kapitulacja przed mentalnością merkantylną, przeciwko której ostrzegał Pius XI w Quadragesimo Anno? Kościół zawsze czcił świętych królów, rycerzy i robotników – lecz nigdy nie beatyfikował „przedsiębiorcy”, bo taki model świętości sprzeciwia się ewangelicznemu ubóstwu (Mt 19,24).
Teologiczny bankructwo posoborowej hagiofabryki
Cała procedura odsłania metodologiczną zgniliznę posoborowego systemu kanonizacyjnego:
- Brak przesłuchania „adwokata diabła” (promotor fidei) – urzędu zniesionego w 1983 roku
- Akceptacja „cudów” bez ścisłej kontroli teologicznej
- Polityczne motywacje wynoszenia lokalnych „bohaterów”
Jak trafnie zauważył św. Robert Bellarmin: „Sanctitas non consistit in fama hominum, sed in veritate vitae” (Świętość nie polega na ludzkiej sławie, lecz na prawdzie życia – De Ecclesia Triumphante). Tymczasem w przypadku Shawa mamy do czynienia z kultem człowieka sukcesu, ubranym w religijne szaty.
Duchowa pułapka dla wiernych
Najgroźniejszym aspektem tej mistyfikacji jest propagowanie fałszywego modelu duchowości:
„naglące zaproszenie do humanizacji ekonomii, pracy dla dobra wspólnego i godności pracy”
To czysty modernizm społeczny, sprzeczny z nauczaniem Leona XIII w Rerum Novarum, gdzie papież wyraźnie oddziela porządek nadprzyrodzony (łaska, zbawienie) od doczesnego (sprawiedliwość społeczna). Shaw zostaje przedstawiony nie jako naśladowca Chrystusa Ukrzyżowanego, lecz jako ikonka kapitalizmu z ludzką twarzą.
Niech to będzie ostrzeżenie dla katolików: każda „kanonizacja” przeprowadzona przez okupantów Watykanu po 1958 roku to imitatio diaboli, duchowa trucizna mająca odwrócić wiernych od prawdziwych świętych – tych, których Kościół czcił przez wieki w jedności z Depozytem Wiary.
Za artykułem:
A new blessed for Argentina: Pope Leo XIV approves miracle attributed to Enrique Shaw (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 19.12.2025
