Portal Gość.pl (20 grudnia 2025) relacjonuje tzw. ingres „kardynała” Grzegorza Rysia do katedry na Wawelu, przedstawiając modernistyczną wizję „Kościoła” opartą na posoborowych herezjach. W rzekomej homilii „metropolita” propagował naturalistyczne koncepcje łaski, fałszywe rozumienie synodalności i eklezjologiczne deformacje sprzeczne z niezmienną doktryną katolicką.
Naturalistyczne redukcje łaski i misji
W wystąpieniu padło stwierdzenie: „Bóg posyła do naszego Kościoła anioła ze Słowem. To Słowo odsłania dwie rzeczywistości. Najpierw łaskę, a potem misję”. To klasyczne odwrócenie porządku nadprzyrodzonego, gdzie łaska zostaje sprowadzona do wstępu do działalności społecznej. Św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici gregis potępia takich modernistów, którzy łaskę redukują do subiektywnego doświadczenia, negując jej obiektywny charakter jako daru uświęcającego duszę (Denzinger 2071).
Maryjne herezje i eklezjologiczne deformacje
„Kardynał” Ryś ośmielił się głosić:
„kiedy mówimy o Maryi, widzimy Kościół. Ale także kiedy mówimy o Kościele, widzimy Maryję jako pierwszy i najczcigodniejszy z członków”
. To jawne przeinaczenie nauki św. Piusa X, który w encyklice Ad diem illum podkreślał, że Marja jest najdoskonalszą cząstką Kościoła, nigdy zaś jego figurą czy symbolem. Pominięcie dogmatu o Bożym Macierzyństwie i Niepokalanym Poczęciu demaskuje modernistyczną agendę.
Fałszywe pojęcie synodalności
Najgroźniejszą tezą jest wezwanie do synodu diecezjalnego opartego na dokumencie ostatniego synodu biskupów o synodalności. To narzędzie destrukcji hierarchii, sprzeczne z nauką Soboru Trydenckiego: nikt w sprawach wiary i obyczajów nie może przeciwstawiać się ustaleniom biskupa Rzymu (Sess. XXV). Gdy „metropolita” głosi: „Nihil sine plebe – nic bez ludu”, otwarcie neguje konstytucję Pastor aeternus Soboru Watykańskiego I o nieomylności i prymacie papieskim.
Ekumeniczne apostazje
Stwierdzenie, że „bez ekumenizmu nie ma ewangelizacji” to kardynalny błąd potępiony przez Piusa XI w Mortalium animos: „Kościół katolicki nigdy nie oświeci się wspólnie z heretykami światłem jednej pobożności”. Prawdziwa ewangelizacja polega na nawracaniu heretyków i schizmatyków, nie zaś na dialogu prowadzącym do relatywizmu – jak uczył św. Pius X w Lamentabili sane exitu (prop. 65).
Historyczne kłamstwa i nadużycia
Cytowanie słów „kardynała” Wojtyły z 1964 roku jako autorytetu to szczególne nadużycie. Jak przypomina Syllabus Errorum Piusa IX, wolność sumienia i wyznania jest błędem (prop. 15, 77), co ów „kardynał” konsekwentnie łamał. Całkowite pominięcie w „homilii” takich tematów jak Ofiara Mszy Świętej, stan łaski uświęcającej czy obowiązek publicznego wyznawania wiary demaskuje naturalistyczne oblicze całego spektaklu.
Strukturalna nieważność
Należy przypomnieć, że według bulli Piusa IV Cum ex apostolatus officio, wszelkie nominacje dokonane przez heretyckich antypapieży są nieważne. Sam zaś „sakrament” święceń w posoborowym rycie pozostaje wątpliwy ze względu na zmienione formuły. Jak uczy kanon 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., publiczne odstępstwo od wiary powoduje automatyczną utratę urzędu.
Tzw. ingres „kardynała” Rysia stanowi kolejny dowód głębokiego kryzysu struktury okupującej Watykan. Jedyną odpowiedzią wiernych musi być trwanie przy niezmiennej doktrynie, ważnych sakramentach i odrzucenie modernistycznej zarazy w duchu encykliki Piusa XI Quas primas o królewskiej władzy Chrystusa nad narodami.
Za artykułem:
Kard. Ryś podczas ingresu: Nic bez biskupa, nic bez prezbiterów i nic bez ludu (gosc.pl)
Data artykułu: 20.12.2025
