Włoski kult zwierząt jako przejaw apostazji społeczeństwa

Bezdzietność i zwierzęta – objaw upadku cywilizacji chrześcijańskiej

Portal Opoka informuje o rosnącej liczbie Włochów, którzy zamiast potomstwa wybierają zwierzęta domowe. Według danych urzędu statystycznego (ISTAT) 47,9% bezdzietnych par poniżej 65 lat posiada zwierzęta, podczas gdy wydatki na nie sięgają 7 mld euro rocznie. Artykuł przytacza wypowiedź bergogliańskiego uzurpatora o „kulturze przedkładania psów i kotów nad dzieci”, jednak całkowicie pomija teologiczną analizę tego zjawiska jako przejawu apostazji narodu niegdyś katolickiego.

Demograficzna zapaść jako owoc odrzucenia prawa naturalnego

„W bezdzietnych Włoszech rodziny wypełniają samotność zwierzętami” – konstatuje portal, nie wskazując źródła problemu. Tymczasem Casti Connubii Piusa XI naucza nieodwołalnej prawdy: „Pierwszym celem małżeństwa jest rodzenie dzieci”. Bezdzietność z wyboru stanowi jawną rebelię przeciw porządkowi ustanowionemu przez Stwórcę. Włoski kryzys demograficzny (spadek liczby urodzeń o 23% od 2008 r.) to bezpośredni skutek:

• Legalizacji antykoncepcji (1971)
• Rozpowszechnienia rozwodów (1970)
• Przyjęcia ustawy o związkach cywilnych (2016)

Jak czytamy w Syllabusie błędów (1864): „Małżeństwo nie jest sakramentem” (punkt 65) – to błąd potępiony przez Kościół, który prowadzi do traktowania rodziny jako zwykłego kontraktu społecznego.

„W supermarketach działy poświęcone karmie dla zwierząt zajmują coraz więcej miejsca, często kosztem półek z produktami dla dzieci”

Teologiczne konsekwencje animalizacji społeczeństw

Portal przywołuje wypowiedź „ojca Jacka Salija OP”, który rzekomo „przypomina obowiązki wobec istot stworzonych”. W rzeczywistości modernistyczni „teolodzy” relatywizują zasadniczą różnicę między człowiekiem – stworzonym na obraz Boży (Rdz 1,27) – a zwierzętami. Quas Primas Piusa XI jednoznacznie określa: „Królestwo Chrystusa obejmuje nie tylko narody katolickie, lecz wszystkich ludzi, gdyż wszyscy odkupieni zostali Krwią Chrystusa” – podczas gdy zwierzęta nie mają duszy nieśmiertelnej.

„Dog sitter zamiast niani” to nie niewinny trend, lecz przejaw kulturowego satanizmu, gdzie:

1. Człowiek odrzuca swoje powołanie do rodzicielstwa („czyńcie sobie ziemię poddaną” – Rdz 1,28)
2. Zastępuje relację z Bogiem emocjonalnym uzależnieniem od zwierząt
3. Prowadzi gospodarkę do absurdu (7 mld euro wydane na zwierzęta przy jednoczesnych cięciach w służbie zdrowia)

Milczenie neo-kościoła wobec apostazji

Artykuł powołuje się na bergogliańskiego uzurpatora, który – jak podaje – „wielokrotnie przestrzegał” przed tym zjawiskiem. To hipokryzja, gdyż sama sekta posoborowa:

• Promuje ekologizm („Laudato si’”) zrównujący człowieka z przyrodą
• Milczy wobec antykoncepcji i in vitro („Amoris laetitia”)
• Wprowadza błogosławieństwa dla par nieregularnych („Fiducia supplicans”)

Jak nauczał św. Pius X w Lamentabili sane: „Dogmaty wiary należy pojmować według ich funkcji praktycznej, tzn. jako obowiązujące w działaniu, nie zaś jako zasady wierzenia” (punkt 26). Neo-kościół porzucił tę zasadę, stając się wspólnikiem cywilizacji śmierci.

Koniec królestwa Chrystusa we Włoszech?

Statystyki ISTAT pokazują jedynie wierzchołek góry lodowej. W 2024 r. tylko 18% Włochów regularnie uczestniczyło w „mszach” – podczas gdy w 1950 r. było to 72%. Ten upadek wiary bezpośrednio przekłada się na:

Jak przepowiedział Pius XI w Quas Primas: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Włoska tragedia demograficzna jest konsekwencją odrzucenia tej zasady.

Wnioski są nieubłagane: naród, który wymienia dzieci na psy i koty, skazuje się na wymarcie. Jedynym ratunkiem jest powrót do regnum Christi – społecznego panowania Chrystusa Króla, które neo-kościół zdradził w imię dialogu ze światem.

Za artykułem:
Niania niepotrzebna, dog sitter owszem. Rośnie liczba bezdzietnych Włochów mających tylko zwierzę   (opoka.org.pl)
Data artykułu: 19.12.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.