Kielce: Nieważna dyspensa w sprawie piątku i relatywizacja pokuty

Portal eKAI (21 grudnia 2025) informuje o decyzji „biskupa” Jana Piotrowskiego z diecezji kieleckiej, który udzielił tzw. dyspensy od wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w piątek 26 grudnia 2025 roku – święto św. Szczepana. W komunikacie czytamy:

„Biskup kielecki Jan Piotrowski udzielił wszystkim wiernym diecezji kieleckiej […] dyspensy od obowiązku zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych i pokutnego charakteru piątku”.

Jako „zastępstwo” za tradycyjną pokutę piątkową, „biskup” zaproponował „odmówienie dowolnej modlitwy w intencji nowych powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego”. Artykuł powołuje się na Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. (kan. 87§1, 1250, 1251) jako rzekomą podstawę prawną tej decyzji.

Teologiczne bankructwo „dyspensy”

Nauka Kościoła katolickiego w sprawie postów jest niezmienna i jednoznaczna. Sobór Trydencki w sesji XXV naucza: „Zachowują się dni postne w Kościele, które święci Ojcowie przeznaczyli na wstrzemięźliwość od mięsa i post”. Pius XII w konstytucji apostolskiej Christus Dominus (1953) podkreślał, że „post i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych należą do najstarszych i najświętszych instytucji kościelnych”.

Proponowana zamiana wstrzemięźliwości na „dowolną modlitwę” stanowi:

1. Relatywizację charakteru zadośćuczynienia – pokuta piątkowa ma charakter zobowiązujący (lex ecclesiastica), nie zaś fakultatywny. Św. Tomasz z Akwinu w Sumie Teologicznej (II-II, q. 147) wyjaśnia: „Post jest nakazany prawem naturalnym jako zadośćuczynienie za grzechy”.
2. Nadużycie władzy dyspensowej – kanon 87§1 KPK/1983 (przywołany w komunikacie) odnosi się do dyspens indywidualnych, nie zaś masowych. Kościół przedsoborowy w kan. 1245 KPK/1917 dopuszczał dyspensy tylko „z ważnej przyczyny i w poszczególnych przypadkach”.

Posoborowa destrukcja dyscypliny pokutnej

Dekret „biskupa” kieleckiego wpisuje się w szerszy proces rozkładu dyscypliny kościelnej po 1958 roku:

• Paweł VI w konstytucji Paenitemini (1966) zniósł post ilościowy w większość dni
• „Episkopat” Polski w 1984 r. zezwolił na zamianę wstrzemięźliwości na „inne uczynki pobożności”
• Franciszek w adhortacji Amoris laetitia (2016) otworzył drogę do relatywizacji wszystkich praktyk pokutnych

Kardynał Alfredo Ottaviani w Interventiones (1966) ostrzegał: „Złagodzenie postów prowadzi do utraty świadomości grzechu i zaniku ducha ofiary”. Słowa te znajdują tragiczną ilustrację w obecnej praktyce neo-kościoła.

Nieważność jurysdykcji „biskupa” posoborowego

Należy podkreślić fundamentalny fakt teologiczny: „biskup” Piotrowski, jako członek struktury posoborowej:

1. Nie posiada ważnej jurysdykcji zgodnie z kan. 147 KPK/1917: „Nikt nie może sam sobie przyznać urzędu kościelnego”
2. Jest konsekrowany w wątpliwym rycie posoborowym, który Kwietniowa Instrukcja Św. Oficjum (1949) określiła jako „niepewny co do ważności sakramentu”
3. Jako członek apostackiej wspólnoty, podlega karom z kan. 2314 KPK/1917 za „przynależność do sekty masońskiej lub podobnych stowarzyszeń zmierzających do obalenia Kościoła”

W świetle bulli Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV (1559) wszelkie akty prawne wydawane przez takich „hierarchów” są ipso facto nieważne.

Duchowa pułapka „dobrej intencji”

Komunikat zachęca: „odmówili dowolną modlitwę w intencji nowych powołań”. To klasyczny przykład posoborowej sofistyki:

• Brak wyraźnego określenia formy modlitwy (różaniec? godzina adoracji?)
• Pominięcie konieczności zadośćuczynienia za grzechy (post jako satisfactio operis)
• Zastąpienie obiektywnej pokuty subiektywnym „dobrym uczynkiem”

Św. Alfons Liguori w Theologia Moralis (lib. IV, tr. 3) przypomina: „Dyspensa od postu może być udzielona tylko z powodu niemożności fizycznej lub poważnej potrzeby duchowej, nigdy zaś dla wygody czy aprobaty świata”.

Zdrada św. Szczepana – wzoru męczeńskiej wierności

Ironią historii jest fakt, iż dyspensa dotyczy dnia poświęconego pierwszemu męczennikowi, który oddał życie za wierność prawdzie. Jak czytamy w Dziejach Apostolskich (7,51-60), św. Szczepan „pełen łaski i mocy, działał cuda i znaki wielkie wśród ludu”, nie zaś szukał dróg na skróty.

Kardynał Pie w L’Église (1869) przestrzegał: „Kościół który przestaje wymagać ofiary, przestaje być Kościołem Chrystusowym”. Dzisiejsza decyzja kieleckiej kurii stanowi kolejny dowód, iż struktury posoborowe porzuciły krzyż na rzecz kompromisu ze światem.

Za artykułem:
21 grudnia 2025 | 12:03Diecezja kielecka: biskupia dyspensa na piątek 26 grudnia   (ekai.pl)
Data artykułu: 21.12.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.