Portal LifeSiteNews informuje o nominacji „ks.” Manuela de Jesús Rodrígueza na „biskupa” Palm Beach na Florydzie przez antypapieża Leona XIV. Cytowany artykuł przedstawia Rodrigueza jako orędownika nielegalnych imigrantów, który w wywiadzie dla Associated Press otwarcie sprzeciwia się polityce imigracyjnej prezydenta Trumpa. Wspomina się również o jego pochodzeniu z Dominikany, naturalizacji w USA w 2018 r., oraz doświadczeniach z czasów pobytu na Kubie. Portal podkreśla, że „ojciec” James Martin SJ chwali Rodrigueza jako „dynamicznego kaznodzieję”, zaś lokalny działacz pro-life określa go jako „bardzo pro-life”.
Antypapieska uzurpacja władzy kanonicznej
„Pope Leo XIV on Friday appointed Father Manuel de Jesús Rodríguez bishop-elect of the Diocese of Palm Beach”
Samo określenie „papież Leon XIV” stanowi dogmatyczne świętokradztwo, gdyż osoba nosząca to imię jest antykościelnym uzurpatorem pozbawionym jakiejkolwiek władzy jurysdykcyjnej. Jak naucza św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice: „Papież, który jest jawnym heretykiem, przestaje sam w sobie być Papieżem i głową”. Biorąc pod uwagę publiczne odstępstwo od wiary całej sekty posoborowej, wszelkie jej „nominacje” są ipso facto nieważne na mocy kanonu 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917), który stanowi, że urząd staje się wakujący „na skutek publicznego odstępstwa od wiary katolickiej”.
Relatywizacja prawa w imię naturalistycznego humanitaryzmu
„When it comes to enforcing immigration laws, we shouldn’t be enforcing them by focusing on deporting five-year-olds, 12-year-olds, nine-year-old kids, people that have never committed any crime”
Stanowisko Rodrigueza stanowi jawną negację katolickiej nauki o obowiązującym charakterze prawa stanowionego. Pius XI w encyklice Quas Primas podkreślał, że „władcy i rządy mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać” w każdej dziedzinie życia społecznego, w tym w wymiarze sprawiedliwości. Tymczasem próba wyłączenia całych kategorii ludzi spod działania prawa imigracyjnego to klasyczny przykład rewolucji anarchistycznej potępionej w punkcie 39 Syllabusa błędów Piusa IX, który odrzuca twierdzenie, że „Państwo, jako będące źródłem wszelkich praw, jest obdarzone pewnym prawem nie ograniczonym żadnymi granicami”.
Modernistyczne powiązania i eklezjalna subwersja
Fakt, że „ojciec” James Martin – notoryczny propagator idei LGBT – chwali Rodrigueza jako „dynamicznego kaznodzieję”, powinien stanowić duszpasterskie nolite tangere („nie dotykajcie”) dla każdego świadomego katolika. Wspomnienie, że pisma Rodrigueza pojawiały się w modernistycznym „America Magazine”, bezpośrednio łączy go z błędami potępionymi w dekrecie Lamentabili św. Piusa X, który przestrzegał przed „fałszywą nauką, jakoby Kościół mógł się godzić z postępem nauk” (punkt 64).
„I am a priest today because of the year that I spent in Cuba […] when you’re involved in that kind of situation, with the poorest of the poor, you understand Jesus more”
Ta sentymentalna opowiastka o „formacyjnym” doświadczeniu komunistycznej Kuby odsłania czerwone korzenie teologii wyzwolenia, ekskomunikowanej przez Piusa XII. Jak przypomina Syllabus (pkt 63), błądzą ci, którzy głoszą, że „wolno odmawiać posłuszeństwa legalnym książętom, a nawet się przeciwko nim buntować”.
Paradoks „pro-life” w służbie kultury śmierci
Choć portal przytacza opinię o rzekomym zaangażowaniu Rodrigueza w obronę życia, sama nominacja przez antypapieża wystarcza, by uznać to za teatralną grę pozorów. W strukturach posoborowych „obrona życia” sprowadza się do czczej retoryki, podczas gdy jednocześnie promuje się komunię dla rozwodników, relatywizuje nierozerwalność małżeństwa i wprowadza błędne tłumaczenia mszałów podważające ofiarny charakter Mszy Świętej.
Duchowa pustynia pseudosakramentów
Wspomnienie, że Rodriguez należy do zgromadzenia salezjanów, jedynie podkreśla głębię kryzysu dotykającego nawet niegdyś prawowierne zakony. Po reformach posoborowych większość zgromadzeń stała się wylęgarnią neomodernizmu, co Pius X w Pascendi określał jako „syntezę wszystkich herezji”. Żadna „nominacja” dokonana w tym zepsutym systemie nie może przynieść owoców łaski, gdyż – jak uczy Sobór Trydencki – „nikt nie może dać tego, czego sam nie posiada” (nemo dat quod non habet).
Za artykułem:
Pope Leo XIV appoints pro-immigrant priest as bishop of Palm Beach (lifesitenews.com)
Data artykułu: 22.12.2025
