Portal eKAI (24 grudnia 2025) relacjonuje świąteczne orędzie „arcybiskupa” Józefa Kupnego wygłoszone w TVP1. „Metropolita wrocławski” apeluje o „budowanie pokoju, pojednania i wzajemnej odpowiedzialności”, życząc „niegasnącej nadziei” zarówno rodakom, jak i „tym, którzy znaleźli w naszym kraju swój drugi dom”. Całe przesłanie stanowi klasyczny przykład posoborowej redukcji wiary do naturalistycznego humanitaryzmu, całkowicie pomijający nadprzyrodzony charakter Wcielenia i społeczne panowanie Chrystusa Króla.
Uzurpowana władza i fałszywe pojednanie
„Pozwólcie, że przywitam Was pierwszymi słowami Leona XIV wypowiedzianymi po wyborze na papieża. Niech pokój będzie z Wami wszystkimi” – rozpoczyna Kupny, bezkrytycznie uznając antypapieską sukcesję. Tymczasem zgodnie z kanonem 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917) oraz bullą Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV, osoby publicznie odstępujące od wiary katolickiej automatycznie tracą jurysdykcję. „Antypapież Leon XIV – podobnie jak jego poprzednicy – nie posiada żadnej władzy w Kościele Chrystusowym, będąc jedynie uzurpatorem wspierającym modernistyczną rewolucję” – nauczał św. Pius X w Lamentabili sane (1907).
Kolejną herezją jest gloryfikacja tzw. Orędzia biskupów polskich do Niemców z 1965 roku: „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Jak trafnie zauważono w dokumencie Fałszywe objawienia fatimskie: „Przesłanie skupia się na zagrożeniach zewnętrznych (komunizm), pomijając główne niebezpieczeństwo: modernistyczną apostazję w łonie Kościoła od początku XX wieku„. Biskupi nie mieli prawa przebaczać zbrodni niemieckich w imieniu ofiar, ani tym bardziej prosić o przebaczenie za obronę chrześcijańskiej cywilizacji przed protestancką i masońską rewolucją.
Naturalistyczna redukcja Wcielenia
Centralnym punktem apostazji jest przedstawienie Chrystusa jako bezsilnego symbolu humanitarnego: „Jezus, którego witamy i któremu oddajemy hołd przy żłóbku, jak pasterze czy mędrcy, jest prawdziwą nadzieją”. To jawna negacja dogmatu o Bóstwie Chrystusa i Jego Królewskiej godności. Pius XI w encyklice Quas Primas (1925) stanowczo przypominał: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi (…) Niechaj więc obowiązkiem i staraniem Waszym będzie (…) aby lud wiernie i gorliwie słuchał rozkazów Boskiego Króla”.
„Syn Boży, ta mała, bezbronna dziecina, przynosi światu pokój i przebaczenie”.
To zdanie demaskuje całkowite wypaczenie chrystologii. „Chrystus Pan jest Królem serc z powodu swojej, przewyższającej naukę miłości” – nauczał Pius XI, ale dodawał: „władza Jego opiera się na tym przedziwnym zjednoczeniu, które zwą hipostatycznym”. Redukcja Zbawiciela do „bezradnego dziecka” pomija Jego władzę sądzenia narodów i obowiązek poddania się Jego panowaniu pod karą wiecznego potępienia (Ps 2, 10-12; Ap 19, 15-16).
Ekumeniczna zdrada i fałszywa nadzieja
Szczególnie oburzające są życzenia kierowane do „tych, którzy znaleźli w naszym kraju swój drugi dom”. W świetle Syllabusu błędów Piusa IX (1864) stanowi to jawne pogwałcenie prawa Bożego: „Każdy człowiek jest wolny, by przyjąć i wyznawać tę religię, którą uznaje za prawdziwą” (potępiony błąd nr 15). Quas Primas jednoznacznie stwierdza: „Religia Chrystusowa powinna być uznana przez państwo jako jedyna religia państwowa”.
Promocja „nadziei” oderwanej od łaski uświęcającej i stanu łaski to kolejny przejaw modernizmu potępiony w Lamentabili sane: „Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (błąd nr 25). Prawdziwa nadzieja chrześcijańska – jak przypomina Katechizm Rzymski – zakłada łaskę, uczynki i wytrwanie w stanie łaski aż do śmierci.
Kult człowieka zamiast kultu Boga
Dziękowanie „rządzącym i wszystkim zatroskanym o nasze wspólne dobro” w kontekście obecnych władz Polski stanowi pośrednie legitymizowanie antychrześcijańskiego reżimu. Tymczasem św. Pius X w Notre Charge Apostolique potępił „demokrację jako herezję sprzeciwiającą się prawom Boga i Kościoła„.
„Nie ma miejsca świętszego, niż ludzkie serce otwarte na Boga”.
To zdanie stanowi kwintesencję modernistycznej herezji, utożsamiającej świętość z subiektywnym odczuciem. Prawdziwa świętość – jak nauczał Sobór Trydencki – wymaga łaski uświęcającej, której udzielają wyłącznie sakramenty ważnie sprawowane w Kościele katolickim.
Antykościół jako narzędzie rewolucji
Całe przesłanie Kupnego doskonale wpisuje się w program masońskiej destrukcji Kościoła, opisany w dokumencie Fałszywe objawienia fatimskie: „Strategia dezinformacji: Etap 3 (1958-2000): Przejęcie narracji przez modernistów, ukrycie III Tajemnicy, ekumeniczna reinterpretacja”. Brak jakiegokolwiek wezwania do nawrócenia, pokuty, udziału w prawdziwej Ofierze Mszy Świętej czy oddania czci Chrystusowi Królowi demaskuje prawdziwe oblicze posoborowej sekty – antykościoła budującego królestwo człowieka bez Boga.
Jak trafnie zauważył Pius XI w Quas Primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, stało się, iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą, gdyż usunięto główną przyczynę, dlaczego jedni mają prawo rozkazywać, drudzy zaś mają obowiązek słuchać”. Dopóki narody nie uznają społecznego panowania Chrystusa Króla, wszystkie apele o „pokój” pozostają pustym frazesem w służbie globalistycznej rewolucji.
Za artykułem:
24 grudnia 2025 | 20:10Abp Józef Kupny w TVP: niech Boże Narodzenie będzie czasem niegasnącej nadziei (ekai.pl)
Data artykułu: 24.12.2025
