Portal LifeSiteNews informuje o decyzji Departamentu Sprawiedliwości administracji Donalda Trumpa, uchylającej zezwolenie wydane za prezydentury Bidena na wykonywanie aborcji w placówkach Departamentu Spraw Weteranów (VA). Decyzja z 18 grudnia 2025 roku stanowi odwrócenie polityki z 2022 roku, która – wbrew wyraźnemu zakazowi w prawie federalnym – dopuszczała aborcje w przypadkach zagrożenia życia lub zdrowia matki oraz przy ciążach powstałych w wyniku gwałtu lub kazirodztwa.
Prawo naturalne versus legislacyjny relatywizm
Memorandum OLC jednoznacznie stwierdza: „Statutory language thus barred VA’s provision of abortions and limited its provision of pregnancy care to situations that were ‘complicated’”. Jednakże sama powołana argumentacja prawna pozostaje dalece niewystarczająca z perspektywy katolickiej. Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas primas: „Niechaj więc obowiązkiem i staraniem Waszym będzie […] aby życie urządził i ułożył, iżby ono odpowiadało życiu tych, którzy wiernie i gorliwie słuchają rozkazów Boskiego Króla”. Każda ludzka legislacja pozostaje podporządkowana lex divina, zaś próby legalizacji dzieciobójstwa – choćby w wyjątkowych przypadkach – stanowią jawną rebelię przeciwko porządkowi nadanemu przez Stwórcę.
„Abortion, the destruction of an innocent unborn child in his mother’s womb, is never medically necessary, and every child has an inviolate right to life, regardless of the circumstances of conception”
Powtórzenie tej tezy przez portal LifeSiteNews zasługuje na aprobatę, jednakże brakuje tu fundamentalnego odniesienia do niezmiennego nauczania Kościoła. Już w 1864 roku Pius IX w Syllabusie błędów potępił tezę, jakoby „dobro pokoju domowego wymagało, aby małżeństwo nie było uważane za sakrament” (punkt 65), co stanowiło preludium do współczesnego rozkładu moralnego. Tymczasem komentowany artykuł pomija kluczowy kontekst: każda aborcja pozostaje zbrodnią wołającą o pomstę do nieba, zaś tzw. wyjątki stanowią jedynie diabelski pretekst dla stopniowej normalizacji zła.
„Zdrowie matki” jako furtka dla zbrodni
Szczególnie niebezpiecznym elementem uchylanej regulacji jest rozszerzenie przesłanek aborcyjnych o „health of the pregnant veteran”. Jak trafnie zauważa dokument: „VA may not provide abortions under any provision of chapter 17 of title 38 of the U.S. Code”. W świetle katolickiej nauki społecznej pojęcie „zdrowia” w tym kontekście stanowi klasyczny przykład termini technici modernismi – elastycznej kategorii pozwalającej na dowolne rozszerzanie wskazań do dzieciobójstwa, czego dobitnym przykładem jest choćby orzecznictwo Sądu Najwyższego USA w sprawie Doe v. Bolton (1973).
Należy podkreślić, że Kościół Katolicki zawsze i wszędzie potępiał aborcję jako morderstwo prenatalne, bez żadnych wyjątków. Jak czytamy w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 2350 §1): „Prowokujący abortus, efektem czego jest śmierć płodu, podlega ekskomunice latae sententiae rezerwowanej Stolicy Apostolskiej”. Tymczasem struktury posoborowe, poprzez milczące przyzwolenie lub jawną kolaborację z cywilizacją śmierci, zdradziły tę zasadę, czego dobitnym przykładem są chociażby kompromisy zawierane przez „biskupów” z administracją Biden.
Polityka małych kroków w służbie kultury śmierci
Artykuł wspomina o innych inicjatywach administracji Trumpa, takich jak przywrócenie zasady Mexico City czy ograniczenia w programie Medicaid. Choć działania te zasługują na uznanie w porządku doczesnym, to jednak pozostają dalece niewystarczające w perspektywie nadprzyrodzonej. Jak nauczał św. Pius X w encyklice Pascendi: „Moderniści […] wszystkie siły wytężają, aby zmniejszyć jak najbardziej znaczenie autorytetu kościelnego” (§3). Analogicznie, każde półśrodki w walce z aborcją stanowią faktyczną kapitulację przed logiką rewolucji antychrześcijańskiej.
Warto zwrócić uwagę na symptomatyczne przemilczenie w komentowanym tekście: brak jakiejkolwiek wzmianki o moralnym obowiązku pełnej ochrony życia od poczęcia. Portal ogranicza się do suchych faktów prawnych, nie wskazując na religijną powinność władzy świeckiej do karania zbrodniarzy aborcyjnych. Tymczasem już Pius IX w Syllabusie potępił tezę, jakoby „państwo nie ma prawa karać śmiercią przestępców” (punkt 64), co wprost aplikuje się do morderców nienarodzonych.
Neopogańska koncepcja „praw reprodukcyjnych”
Przywołane w artykule określenie „general reproductive health care” zasługuje na szczególną naganę. Jak trafnie zauważył Pius XI w Casti connubii: „Małżeństwo zostało ustanowione nie dla przyjemności czy rozkoszy, ale po to, by ludzie wychowywali potomstwo i wprowadzali je do społeczeństwa obywateli niebieskich”. Tymczasem język „zdrowia reprodukcyjnego” stanowi neomaltuzjańską konstrukcję mającą na celu oderwanie aktu małżeńskiego od jego prokreacyjnego celu.
Należy z mocą podkreślić, że każda akceptacja tzw. wyjątków aborcyjnych stanowi capitulatio cum haereticis wobec cywilizacji śmierci. Jak uczył św. Augustyn: „Nie ma większej szkody dla państwa niż przyzwolenie na bezbożność” (Epist. 138). Administracja Trumpa, choć słusznie ogranicza skalę legalnego dzieciobójstwa, wciąż akceptuje jego zasadniczą dopuszczalność – co pozostaje jawnym naruszeniem Boskiego porządku.
W świetle niezmiennej doktryny katolickiej, jedynym moralnie dopuszczalnym działaniem władzy cywilnej jest całkowity zakaz aborcji bez żadnych wyjątków, połączony z karaniem lekarzy-aborterów jako zwykłych morderców. Jak ujął to Leon XIII w Libertas praestantissimum: „Prawo ludzkie, jako prawo, musi być zgodne z rozumem prawym i z prawem wiecznym Boga” (§8). Tymczasem kompromisy w tej materii stanowią przejaw tego samego liberalizmu, który Pius IX potępił w tezie 77 Syllabusu.
Za artykułem:
Trump DOJ rescinds Biden rule allowing abortions at Veterans Affairs facilities (lifesitenews.com)
Data artykułu: 23.12.2025
