Portal eKAI (25 grudnia 2025) relacjonuje homilię „bpa” Piotra Gregera wygłoszoną podczas „Pasterki” w katedrze „św.” Mikołaja w Bielsku-Białej. Hierarcha sekty posoborowej stwierdził, że „wielkość Bożego Narodzenia objawia się w słabości Dziecka”, określając Niemowlę betlejemskie jako „Boży znak”, który „pozwala się dotykać i prosi nas o miłość”. Wykładnia ta, pomijająca dogmatyczną prawdę o Christo Regi, stanowi jaskrawą ilustrację teologicznego bankructwa struktury okupującej Watykan.
Naturalistyczna redukcja Wcielenia do emocjonalnej bliskości
„Bożym znakiem jest to, że On staje się mały, jest niemowlęciem, pozwala się dotykać i prosi nas o miłość”
– głosił „bp” Greger, redukując Tajemnicę Wcielenia Słowa do sentymentalnego obrazu „bliskości”. Tymczasem Sobór Chalcedoński (451) definitywnie orzekł, że w Chrystusie „dwie natury zjednoczone są bez zmieszania, bez rozdzielenia” (DH 302). Nowonarodzony w Betlejem to jednocześnie Verbum caro factum (J 1,14) i Rex regum et Dominus dominantium (Ap 19,16). Jak przypomina Pius XI w encyklice Quas primas (1925): „Panowanie Jego mianowicie nie rozciąga się tylko na same narody katolickie […] lecz panowanie Jego obejmuje także wszystkich niechrześcijan, tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”.
Milczenie o Ofierze Krzyżowej i Sądzie Ostatecznym
Szokujące jest całkowite przemilczenie przez „biskupa” eschatologicznego wymiaru Narodzenia Pańskiego. Święty Leon Wielki w kazaniu na Boże Narodzenie podkreślał: „Ten, który przyszedł w pokorze, przyjdzie ponownie w majestacie; Ten, którego narodzenie było ukryte przed światem, objawi swoją chwałę w dniu sądu”. Tymczasem Greger ogranicza się do mglistych frazesów o „usuwaniu lęków” i „niepewności o przyszłość”, całkowicie pomijając obowiązek poddania się pod imperium Christi (Królestwo Chrystusa) pod groźbą wiecznego potępienia. Jak zauważa św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice: „Niechrześcijanin w żaden sposób nie może być zbawiony, gdyż nie należy do Mistycznego Ciała Chrystusa, którym jest Kościół”.
Eucharystyczna herezja w służbie ekumenizmu
Najcięższym przejawem apostazji jest stwierdzenie: „każda świątynia jest dziś Betlejem, miejscem, w którym Chrystus nieustannie rodzi się w tajemnicy Eucharystii”. To jawna negacja dogmatu o Ofierze Mszy Świętej, potępiona przez Piusa XII w Humani generis (1950). Msza to nie „rodzenie się” Chrystusa, lecz bezkrwawa Ofiara Kalwarii (kanon 3 Soboru Trydenckiego, DH 1743). Co więcej – struktury posoborowe nie sprawują prawdziwej Eucharystii, gdyż Novus Ordo Missae został skonstruowany przez masona Annibale Bugniniego w celu zniszczenia katolickiej Ofiary.
Teologia wyzwolenia w pastoralnym przebraniu
Gdy Greger mówi o „świecie lepszym niż ten, którego doświadcza się na co dzień”, stosuje klasyczną retorykę teologii wyzwolenia potępioną przez Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili sane exitu (propozycja 64). Pius XI w Quas primas demaskuje tę herezję: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”. Prawdziwe „rzeczywistość obecności Boga” to nie mgliste „uczucie bliskości”, lecz konkretne społeczne panowanie Chrystusa Króla, wyrażone w prawodawstwie, edukacji i kulturze.
Pasterska droga do apostazji
Proponowana przez Gregera „droga do spotkania z Chrystusem” (słuchanie, zachwyt, trud) to czysto naturalistyczny program samozbawienia, sprzeczny z nauką o łasce. Święty Augustyn w De praedestinatione sanctorum przypomina: „Nawet pragnienie wiary jest darem Bożym, nie zaś owocem ludzkiego wysiłku”. Tymczasem cała homilia nie zawiera ani jednego wezwania do nawrócenia, pokuty czy ucieczki przed wiecznym potępieniem. To „ewangelia” bez Krzyża, bez Grzechu, bez Sądu – idealnie wpisująca się w modernistyczny projekt „religii człowieczeństwa”.
Tagi: Boże Narodzenie, pasterka, Piotr Greger, modernizm, Quas Primas, Christus Rex, apostazja, Novus Ordo
Za artykułem:
25 grudnia 2025 | 12:44Bp Greger: wielkość Bożego Narodzenia objawia się w słabości Dziecka (ekai.pl)
Data artykułu: 25.12.2025
