Portal LifeSiteNews relacjonuje, iż uzurpator watykański Jorge Bergoglio, występujący pod imieniem „Leona XIV”, spotkał się w listopadzie 2025 roku z lewicowym gubernatorem Illinois J.B. Pritzkerem. Podczas konferencji prasowej 23 grudnia 2025 r. „papież” miał wyrazić „rozczarowanie” podpisaniem przez Pritzkera ustawy SB 1950 legalizującej wspomagane samobójstwo, twierdząc, że podczas audiencji „bardzo wyraźnie” odradzał ten krok. Rzekomy następca św. Piotra stwierdził: „Mówiliśmy bardzo wyraźnie o konieczności poszanowania świętości życia od samego początku do samego końca”, dodając ogólnikowe wezwanie do refleksji nad „dobrem życia ludzkiego” w okresie świąt Bożego Narodzenia.
Teatr pozorów w służbie kultu śmierci
Podwójna gra modernistycznej hierarchii objawia się tu w całej swej ohydzie. Z jednej strony rzekomy „papież” kreuje się na obrońcę życia, z drugiej zaś udziela audiencji jawnemu słudze Molocha – politykowi odpowiedzialnemu nie tylko za legalizację eutanazji (podpisanej celowo 12 grudnia, w święto Matki Bożej z Guadalupe), ale i za:
„radykalnie proaborcyjną i pro-LGBT” agendę, w tym podpisanie ustaw zezwalających na zabijanie dzieci aż do momentu narodzin oraz promocję chirurgicznego okaleczania małoletnich pod pretekstem „zmiany płci”.
Św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici gregis demaskował tę modernistyczną taktykę: „Moderniści bowiem […] starannie ukrywają swe zamysły, postępując powoli, krok za krokiem” (nr 41). „Leon XIV” nie potępił Pritzkera, nie nałożył żadnych sankcji kanonicznych, nie ogłosił ekskomuniki – ograniczył się do medialnego wzruszenia ramionami po fakcie. Tymczasem Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. w kanonie 2314 § 1 expressis verbis nakłada ekskomunikę latae sententiae na tych, którzy „przyłożyli rękę do przerwania ciąży, gdy następuje skutek”, zaś teolodzy jednoznacznie rozszerzają tę karę na wszystkich współuczestników zbrodni przeciw życiu.
Naturalistyczna redukcja świętości życia
Wypowiedź uzurpatora zdradza całkowite zerwanie z katolicką koncepcją świętości życia. Mówi on o „drodze od poczęcia do naturalnej śmierci” w kategoriach mglistego humanitaryzmu, podczas gdy Kościół zawsze nauczał, iż życie ludzkie jest święte, ponieważ uczestniczy w życiu samego Boga. Pius XII w przemówieniu do położników z 29 października 1951 r. podkreślał: „Życie ludzkie od samego początku wymaga działania Stwórcy. Zniszczenie tego życia w jakiejkolwiek formie jest zbrodnią przeciwko prawu Bożemu i prawu naturalnemu”.
Tymczasem „Leon XIV” w typowo modernistycznym duchu redukuje Wcielenie Syna Bożego do humanistycznej metafory: „Bóg stał się człowiekiem, by pokazać, co znaczy naprawdę przeżyć ludzkie życie”. To jawna herezja negująca cel odkupieńczy Męki Chrystusa! Jak przypomina Sobór Trydencki w dekrecie o usprawiedliwieniu (rozdz. 2): „Przez najświętszą mękę swoją na drzewie krzyża zasłużył nam usprawiedliwienie”, zaś Katechizm Rzymski naucza, że Chrystus przyszedł „aby przez swoją śmierć zniszczyć śmierć naszą, a przez swoje zmartwychwstanie przywrócić nam życie” (cz. I, rozdz. IV, 54).
Systemowa apostazja posoborowej sekty
Całe to wydarzenie stanowi jedynie wierzchołek góry lodowej apostazji struktur posoborowych. Cytowany w artykule „Illinois Catholic Conference” ogranicza się do biurokratycznego sprzeciwu wobec eutanazji, całkowicie pomijając:
Nakaz katolickiego niesienia pomocy duchowej umierającym (ostatnie namaszczenie, wiatyk), obowiązek walki prawnej o całkowity zakaz zabójstw oraz konieczność publicznego napominania heretyckich władz.
To potwierdza diagnozę św. Piusa X z encykliki Pascendi: „Modernizm jest zbiornikiem wszystkich herezji” (nr 39). Jak bowiem zauważa Arcybiskup Marcel Lefebvre w Liście do zagubionych katolików: „Kościół nie może przyjąć wolności religijnej bez zaparcia się samego siebie”. Legalizacja eutanazji w Illinois jest bezpośrednim owocem przyjętego na Vaticanum II błędu wolności religijnej (Dignitatis humanae), który Pius IX w Syllabusie potępił jako: „Błąd mówiący, iż każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą pod kierunkiem światła rozumu uzna za prawdziwą” (propozycja 15).
Duchowy wymiar zdrady
Największą zbrodnią pseudopapieża nie jest jednak polityczna naiwność, ale świętokradztwo wykorzystania Bożego Narodzenia do promocji naturalistycznej etyki. Gdy „Leon XIV” wzywa do „refleksji nad dobrem ludzkiego życia” w okresie świątecznym, dokonuje bezczelnego zawłaszczenia święta Wcielenia dla celów antychrześcijańskiej rewolucji. Św. Alfons Liguori w Chwale Marji przypomina: „Bóg mógł przyjść na świat bez Marji, ale nie chciał”. Tymczasem podpisanie ustawy o eutanazji w święto Matki Bożej z Guadalupe – Teotl kuānōlī īhuiyō – („Ten, dzięki któremu żyjemy”), Obrończyni Nienarodzonych, stanowi akt szczególnego bluźnierstwa.
Katolicka odpowiedź na tę sytuację może być tylko jedna: całkowite odrzucenie modernistycznej sekty i powrót do niezmiennej nauki Kościoła wyrażonej w Katechizmie Trydenckim, który w części V, rozdz. 6 ostrzega: „Zbrodnią jest odebrać życie niewinnemu, choćby o to prosił”. Jedyną drogą ocalenia jest trwanie przy prawdziwej Mszy Świętej, niezawodnym źródle łaski i znaku rozpoznawczym prawdziwego Kościoła.
Za artykułem:
Pope Leo criticizes Illinois Gov. Pritzker over assisted suicide law, says he told him not to sign it (lifesitenews.com)
Data artykułu: 24.12.2025
