Portal eKAI (26 grudnia 2025) relacjonuje inicjatywę „Kolędników Misyjnych”, rzekomo wspierającą dzieci ze Sri Lanki pod auspicjami Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci. Akcja przedstawiana jest jako kontynuacja tradycji kolędowania z „akcentem misyjnym”, zbierająca fundusze na edukację i opiekę zdrowotną.
„Dzieci są uczniami i misjonarzami […] idą od domu do domu, by głosić Ewangelię w imieniu Ojca Świętego” – deklaruje „ks.” Maciej Będziński, dyrektor krajowy struktury użyczającej sobie nazwy „Papieskie Dzieła Misyjne”. Artykuł przemilcza jednak kluczowy fakt: od 1958 roku nie istnieje żaden ważnie sprawujący urząd Następca św. Piotra, a pseudo-misje prowadzone przez okupujące Watykan sekty są parodią katolickiej działalności apostolskiej.
Zdrada istoty misji katolickiej
Fundamentalny błąd całego przedsięwzięcia ujawnia się w przemilczeniu nadprzyrodzonego celu wszelkiej prawdziwej działalności misyjnej. Jak przypomina Pius XI w Quas primas: „Nie przez co innego szczęśliwe państwo […] ale przez panowanie Chrystusa Króla”. Tymczasem opis akcji koncentruje się wyłącznie na doczesnych potrzebach:
„wsparcie […] daje dzieciom nadzieję oraz realną szansę na edukację i godne życie”
Bezczelnie pominięto tu dogmat extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia), definiujący misję jako ratowanie dusz przez chrzest i nawrócenie do jedynego prawdziwego Kościoła. Wspomniany „kleryk” Chrismal Appuhami chwali „żywa wiarę” lankijskich dzieci, ale nie precyzuje, czy jest to wiara katolicka, czy może buddyjska lub hinduistyczna – co w kontekście Sri Lanki, gdzie katolicy stanowią zaledwie 7% populacji, ma znaczenie fundamentalne.
Ewangelizacja bez ewangelii
Retoryka artykułu odsłania modernistyczną redukcję pojęcia ewangelizacji do świeckiego humanitaryzmu. Zwrot „głosić Ewangelię w imieniu Ojca Świętego” staje się pustym frazesem, gdyż:
1. Bergoglio i jego poprzednicy od Jana XXIII są uzurpatorami pozbawionymi władzy kluczy
2. W materiałach akcji brak jakiegokolwiek wezwania do porzucenia fałszywych religii
3. „Edukacja” finansowana z datków nie obejmuje katechizacji, lecz jedynie „dostęp do szkół”
Jak ostrzegał św. Pius X w Lamentabili sane: „Ewangelie […] przedstawiają Go, jak ustanawia prawa; o tych wszystkich, którzy przykazania Jego zachowywać będą […] mówi Mistrz Boski, iż dadzą oni dowód swojej miłości względem Niego”. Gdzie w tej akcji jest nawoływanie do zachowywania przykazań, pokuty i życia w stanie łaski?
Masońska strategia „dobroczynnego” rozkładu
Przytoczony fragment o rzekomym „formacyjnym wymiarze” inicjatywy odsłania kolejną truciznę:
„Uczą się również zauważania drugiego człowieka, otwierają się na pomoc potrzebującym i poszerzają horyzonty”
To czysta pedagogika naturalistyczna, sprzeczna z katolickim celem formacji – uświęceniem duszy. „Wychowanie do solidarności” (termin marksistowski!) zastępuje tu wychowanie do świętości, zaś „poszerzanie horyzontów” służy relatywizacji jedynej prawdy objawionej.
Szczególnie oburzający jest akapit o ubiegłorocznej edycji wspierającej „społeczności pigmejskie czy rodziny dotknięte trądem”. Czyż Pius IX nie potępił w Syllabus errorum błędu: „Współczesnego katolicyzmu nie da się pogodzić z prawdziwą wiedzą” (pkt 64)? Tymczasem tu mamy do czynienia z jawnym synkretyzmem łączącym pseudocharytatywne działania z całkowitą obojętnością religijną.
Duchowa zbrodnia przeciwko dzieciom
Najcięższą winą organizatorów jest wystawianie dzieci na niebezpieczeństwo duchowe poprzez:
– Uczestnictwo w akcji podlegającej antypapieżom (co sankcjonuje ich uzurpację)
– Wpajanie fałszywego pojęcia „misji” oderwanego od nawracania heretyków
– Narażanie na kontakt z domostwami mogącymi propagować błędy religijne
Jak przypomina bulla Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV: „[…] jeśli kiedykolwiek w jakimkolwiek czasie okaże się, że jakikolwiek Biskup […] lub nawet Rzymski Papież […] odstąpił od Wiary Katolickiej […] promocja […] będą nieważne, nieobowiązujące i bezwartościowe”. Skoro zaś „Papieskie” Dzieło podlega antypapieżom – cała jego działalność jest nieważna duchowo, choć materialnie może nieść doraźną ulgę.
Katolicka alternatywa: prawdziwa miłość bliźniego
Prawowierni katolicy powinni odrzucić tę farsę, pamiętając słowa Piusa XI: „Błądziłby bardzo, kto odmawiałby Chrystusowi […] władzy nad jakimikolwiek sprawami doczesnymi” (Quas primas). Prawdziwa pomoc misjom musi:
1. Wspierać wyłącznie księży w łączności z tradycyjnym Magisterium
2. Łączyć pomoc materialną z jednoznaczną katechizacją
3. Odrzucać współpracę z okupującymi Watykan strukturami apostazji
Dopóki „Kolędnicy” służą interesom modernistycznej sekty – każdy grosz na nich wydany wspiera dzieło antychrysta, nie zaś Króla Wszechświata, Pana Naszego Jezusa Chrystusa.
Za artykułem:
26 grudnia 2025 | 12:55Dziś posłanie Kolędników Misyjnych – pomoc dzieciom ze Sri Lanki (ekai.pl)
Data artykułu: 26.12.2025
