Portal Catholic News Agency (25 grudnia 2025) relacjonuje historię włoskiej kolędy *Tu Scendi dalle Stelle*, przypisując jej autorstwo św. Alfonsowi Liguoriemu. Artykuł eksponuje rzekome spotkanie śpiewaka Luciano Lamonarki z antypapieżem Leonem XIV (Robertem Prevostem) jako zwieńczenie promocji utworu.
Kulturowa manipulacja pod płaszczykiem „tradycji”
„Tu Scendi dalle Stelle” – jak zauważa komentowany tekst – powstała w 1744 roku podczas pobytu św. Alfonsa w Deliceto. Autorzy jednakże przemilczają kluczowy fakt: współczesne wykorzystanie dzieła świętego doktora Kościoła służy legitymizacji posoborowego synkretyzmu. Św. Alfons, gorliwy obrońca depositum fidei i nieprzejednany przeciwnik jansenizmu, dziś został zawłaszczony przez struktury apostazji jako „patron ekumenicznych pastorałek”.
„Luciano Lamonarca […] wsparł projekt, który pozwoliłby mu śpiewać piosenkę we wszystkich trzech językach i opowiadać historię szerokiej publiczności, zwłaszcza w Ameryce, gdzie piosenka nie jest dobrze znana.”
To zdanie demaskuje prawdziwy cel: nie ewangelizację, lecz rozwodnienie katolickiej tożsamości na rzecz globalistycznej religii człowieka. Przekład kolędy na angielski i hiszpański – języki dominujące w krajach zmasakrowanych przez reformę liturgiczną – służy stworzeniu iluzji „katolickości” tam, gdzie nie ma już Ofiary Mszy Świętej, tylko protestanckie zgromadzenia.
Antypapieska profanacja sacrum
Relacja ze spotkania Lamonarki z uzurpatorem Prevostem (fałszywie tytułowanym „Leonem XIV”) to jawna legitymizacja antykościoła. Jak zauważył św. Robert Bellarmin: „Heretycki papież przestaje sam w sobie być papieżem i głową” (De Romano Pontifice). Uczestnictwo w takim spektaklu stanowi współudział w communicatio in sacris, surowo zakazany przez kanon 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.
„Alphonsus również mocno inspirował się melodią i tekstem wcześniejszej świątecznej piosenki, którą napisał w neapolitańskim dialekcie, 'Quanno Nascette Ninno’.”
Portal nie wspomina, że współczesne wykonania kolędy często towarzyszą bluźnierczym „mszom” nowego rytu, gdzie Chrystus-Król zostaje zredukowany do sentymentalnej figurki w żłóbku. Tymczasem Pius XI w Quas Primas przypominał: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi – czy to katolików, czy niechrześcijan”, podkreślając obowiązek poddania całych narodów pod panowanie Chrystusa.
Teologiczne sprzeniewierzenie
Artykuł przemilcza kluczowy aspekt kolędy: jej ortodoksyjną wymowę o Bóstwie Chrystusa, które zostało wypaczone w posoborowych tłumaczeniach. Angielska wersja „O my dearest Child most holy” redukuje Wcielone Słowo do czułostkowego symbolu, podczas gdy włoski oryginał jasno głosi: „Tu sei del mondo il Creatore” („Tyś świata tego Stwórcą”).
Brakuje także ostrzeżenia, że przyjmowanie „komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest świętokradztwem i bałwochwalstwem. Św. Alfons w Teologia Moralis surowo przestrzegał: „Komunia św. przyjmowana w stanie grzechu śmiertelnego jest najcięższym świętokradztwem” (ks. VI, rozdz. 2).
Duchowa pułapka emocjonalizmu
Opisywane działania Lamonarki wpisują się w modernistyczną strategię zastąpienia wiary uczuciowością. Pius X w Pascendi Dominici Gregis demaskował: „Moderniści […] utrzymują, że wiara Kościoła zawisła jedynie na uczuciu” (pkt 14). „Promocja dziedzictwa” poprzez koncerty zamiast nauczania niezmiennej doktryny to klasyczny przykład tej herezji.
Włoska kolęda – oderwana od kontekstu prawdziwej liturgii – staje się narzędziem religijnego folkloru, gdzie katolicyzm sprowadza się do „pięknych tradycji” pozbawionych wymagań moralnych. Tymczasem Pius XII w Mediator Dei ostrzegał: „Kult bowiem […] nie polega na uczuciowej przemijającej pobożności” (pkt 32).
Konsekwencje apostazji
Fakt, że portal katolickiej agencji promuje spotkanie z antypapieżem, dowodzi całkowitego zerwania ze świadomością świętości Urzędu Piotrowego. Jak uczy bulla Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV: „Jeśli kiedykolwiek okaże się, że biskup […] popadł w herezję, jego promocja będzie nieważna”.
Współczesna „kanonizacja” św. Alfonsa przez struktury antykościoła to głęboko symboliczny akt profanacji. Święty, który poświęcił życie nawracaniu dusz i zwalczaniu błędów, dziś służy jako ozdobnik dla tych, którzy depczą jego dziedzictwo. Jak pisał w „Przygotowaniu do śmierci”: „Największym nieszczęściem jest utracić Boga na wieki” – słowa dziś celowo przemilczane przez neokościół.
Za artykułem:
The story behind Italy’s favorite Christmas carol (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 25.12.2025
