Portal eKAI (28 grudnia 2025) relacjonuje wydarzenie „pasterek” odprawionych na blokowanych przez rolników francuskich autostradach. Protestujący sprzeciwiają się zarządzeniom władz dotyczącym przymusowego uboju stad bydła zarażonych chorobą guzowatej skóry. „Biskup” Marc Aillet z Bajonny publicznie poparł demonstrantów, podkreślając społeczne konsekwencje tej polityki i promując postulaty związków zawodowych.
Naturalizm zamiast nadprzyrodzonej perspektywy
Opisane działania „duchownych” reprezentują klasyczny przykład redukcji misji Kościoła do świeckiego aktywizmu. Msza Święta, będąca bezkrwawą Ofiarą Kalwarii, została tu sprowadzona do narzędzia protestu społecznego. Jak czytamy:
wieczorem w wielkim namiocie uczestniczyli w Mszy św. Podobnie było na blokadzie w Briscous, gdzie Pasterkę odprawił ks. Vincent Morandi z Biarritz.
Kościół katolicki zawsze nauczał, że sacrum wymaga odpowiedniego otoczenia. Pius XI w encyklice Quas Primas podkreślał: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi […] czy to jednostki, czy rodziny, czy państwa”, jednak władza Chrystusa ma charakter nadprzyrodzony, a nie polityczno-ekonomiczny.
Błąd modernizmu: prymat doczesności
Komunikat „biskupa” Ailleta stanowi jaskrawą ilustrację herezji modernizmu potępionej przez św. Piusa X w Lamentabili sane exitu. Punkt 58 Syllabusu błędów stwierdza: „Sprawiedliwość z niesprawiedliwością” – co znajduje odzwierciedlenie w relatywizacji zasad katolickich na rzecz „walki o ludzką godność”.
W tekście brak jakiegokolwiek odniesienia do:
- Grzesznego charakteru buntu przeciw prawowitej władzy (Rz 13,1-2)
- Obowiązku zadośćuczynienia za grzechy narodów
- Nadprzyrodzonego celu cierpienia (Kol 1,24)
Konsekrowane osoby w służbie rewolucji
Zaangażowanie „księży” w protesty łamie kanon 1399 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., zabraniający duchownym udziału w zgromadzeniach „burzących porządek publiczny”. Św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice przypomina: „Duchowni mają być wzorem poddania się władzy świeckiej w rzeczach nie sprzecznych z prawem Bożym”.
Eucharystia jako polityczna zakładka
Opis „pasterki” na autostradzie odsłania głęboki kryzys sakralności w posoborowych strukturach:
Dzielili się dostarczonymi przez okolicznych mieszkańców bożonarodzeniowymi potrawami: ostrygami, kapłonami, pasztetami z gęsiej wątróbki, szampanem i ciastem.
Ta groteskowa mieszanina sacrum i profanum – gdzie Najświętsza Ofiara sąsiaduje z konsumpcją ostryg i szampana – stanowi jawną obrazę majestatu Bożego. Św. Pius X w Vehementer Nos potępiał: „Przenoszenie świętych obrzędów w miejsca niegodne, co zakłóca powagę kultu”.
Teologiczne bankructwo „pastorów” nowego kościoła
Postawa „biskupa” Ailleta ilustruje całkowite odejście od katolickiej nauki społecznej. Leon XIII w Rerum Novarum nauczał wprawdzie o prawach robotników, ale zawsze w kontekście:
- Nienaruszalnego prawa własności prywatnej
- Zakazu przemocy i rewolucji
- Nadrzędności duchowego dobra duszy
Tymczasem w komunikacie czytamy:
walczą oni o ludzką godność, sprawiedliwość i dobro wspólne
– przy całkowitym pominięciu dobra wiecznego i obowiązku chrześcijańskiej pokory.
Duchowa pustka pseudoduszpasterstwa
Najtragiczniejszym aspektem tej historii jest kompletna utrata nadprzyrodzonej perspektywy. W całym tekście brak:
- Wezwania do modlitwy i pokuty
- Nawiązania do Bożej Opatrzności rządzącej narodami
- Przestrogi przed grzechem chciwości/pychy (po obu stronach konfliktu)
Kardynał Pie w Kazaniach ostrzegał: „Gdy Kościół zapomni o swej misji prowadzenia dusz do nieba, stanie się zwykłą agencją filantropijną” – co widać tu w całej rozciągłości.
Za artykułem:
28 grudnia 2025 | 04:00Pasterki na autostradzie dla protestujących rolników (ekai.pl)
Data artykułu: 28.12.2025
