Abp Depo i posoborowa iluzja obrony rodziny

Portal Opoka relacjonuje wystąpienie „abpa” Wacława Depo podczas uroczystości kończących Rok Jubileuszowy w częstochowskiej archikatedrze. Choć „metropolita” deklaruje obronę rodziny, jego słowa pozostają jedynie pustym gestem w obliczu całkowitej kapitulacji posoborowych struktur przed rewolucją obyczajową.

Naturalizm zamiast nadprzyrodzoności

W homilii padają zdania o „komplementarności natury ludzkiej i łaski Bożej” oraz że „człowiek jest koroną stworzenia”. To klasyczny przykład naturalizmu teologicznego, który pomija fundamentalną prawdę o grzechu pierworodnym:

„Przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami” (Rz 5,19 Wlg).

„Abp” Depo nie wspomina ani słowem o konieczności odkupienia przez Krew Chrystusa, redukując chrześcijaństwo do humanitarnego szacunku dla „wartości rodzinnych”. Gdzie jest wezwanie do pokuty, wyrzeczenia się świata i walki z pożądliwościami?

Fałszywy ekumenizm w cytatach

Wykładnię „duchową” oparto na dwóch źródłach:

• Słowach „papieża Franciszka” o „nadziei rozlanej przez Ducha Świętego”
• Cytacie z „Leona XIV” o „życiu chrześcijańskim jaśniejącym przez powołanie”

To jawne nadużycie! Jak można powoływać się na tych, którzy:

„(…) przez swoje błędy i zgorszenia utracili władzę jurysdykcyjną” (Św. Robert Bellarmin, De Romano Pontifice)?

Nawet przywołanie św. Augustyna („Gdy Bóg jest na pierwszym miejscu…”) brzmi jak faryzejski dodatek, skoro w całym przemówieniu nie ma wezwania do adoracji Boga w Trójcy Jedynego.

Seksualizacja dzieci – półprawda jako alibi

Ostrość rzekomej krytyki programów edukacyjnych jest pozorna:

„Jest obowiązkiem Kościoła, aby przestrzec przed niebezpieczeństwem destrukcji płynącej z propagowania i wdrażania programów seksualizacji dzieci i młodzieży”

Dlaczego „abp” nie nazywa rzeczy po imieniu? To nie „destrukcja”, ale:

• Grzech przeciwko cnocie czystości (VI Przykazanie)
• Duchowa deprawacja godna potępienia na wzór sodomickich miast
• Przestępstwo kanoniczne podlegające ekskomunice (KPK 1917, kan. 2359)

Milczenie o konkretnych sankcjach i wezwaniu władz świeckich do karania propagatorów demaskuje strach przed konfrontacją z neomarksistowskim establishmentem.

Kryzys autorytetu w posoborowiu

Najjaskrawszą sprzecznością jest sam fakt, że „duchowny” wyświęcony w nieważnych rytach posoborowych (po 1968) udziela „błogosławieństwa rodzinom”. Jak przypomina Pius XII:

„Kapłan nie może być narzędziem łaski, jeśli nie zachowuje nienaruszonej czystości wiary i dyscypliny sakramentalnej” (Sacramentum Ordinis).

Tymczasem cała uroczystość w archikatedrze – z „odnowieniem przyrzeczeń małżeńskich” i instalacją watykańskiej cegły – to jedynie teatralny rytuał pozbawiony nadprzyrodzonej skuteczności.

Zamiast zakończenia: Wołanie o prawowite pasterze

Autentyczna obrona rodziny wymaga:

1. Przywracania Mszy Świętej Wszechczasów jako jedynego źródła łaski
2. Niezłomnego głoszenia całej prawdy o grzechu nieczystości i karach wiecznych
3. Odrzucenia kompromisów z demoliberalnym porządkiem prawnym

Dopóki „duchowni” pokroju „abpa” Depo będą udawać obrońców rodziny, jednocześnie płaszcząc się przed antypapieżami i lewicowymi ideologiami, katolickie rodziny pozostaną owcami bez pasterza. Jedyna nadzieja w powrocie do niezmiennej doktryny Kościoła sprzed apostazji posoborowej.

Za artykułem:
Rozkład rodziny zagraża szczęśliwej przyszłości człowieka. Abp Depo kończy Rok Jublieuszowy   (opoka.org.pl)
Data artykułu: 28.12.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.