Utopijny koszmar „Jedynej”: modernistyczna apoteoza zbiorowej apostazji

Portal „Tygodnik Powszechny” (29 grudnia 2025) zachwala serial „Jedyna” Vince’a Gilligana jako „głos w debacie o statusie człowieczeństwa w epoce sztucznej inteligencji”. Akcja przedstawia świat opanowany przez kosmiczny wirus, który łączy ludzkość w jeden umysł zbiorowy – rzekomo eliminujący wojny, nierówności i marnotrawstwo. Pozornie utopijna wizja ukazana jest jednak jako „śmiertelne zagrożenie dla ludzkiej podmiotowości” przez pryzmat jednostkowej bohaterki. Już ta krótka prezentacja zdradza radykalny sprzeciw wobec nadprzyrodzonego porządku ustanowionego przez Boga.

Zbrodnicza utopia bez Boga: negacja imago Dei

Serialowa „wspólnota wszystkich ludzi na Ziemi” stanowi jawną karykaturę Królestwa Bożego, które Pius XI w encyklice Quas primas zdefiniował jako jedyne źródło pokoju: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem „Jedyna” proponuje antytezę: zbawienie przez technokratyczne zniewolenie, gdzie:

• Wolna wola – dar Boga warunkujący odpowiedzialność moralną – zostaje zniesiona na rzecz „wspólnej wiedzy i woli”
• Osobowa relacja człowieka ze Stwórcą zastąpiona zostaje bezosobową symbiozą biologiczną
• Grzech pierworodny i konieczność łaski zostają wyparte przez naiwną wiarę w samozbawienie przez naukę

Jak trafnie zauważył św. Robert Bellarmin: „Heretyk nie jest członkiem Kościoła, więc nie może być jego głową” (De Romano Pontifice). Ta zasada znajduje odzwierciedlenie w serialu – zbiorowy umysł, odrzucający transcendentny cel człowieka, staje się monumentalną herezją w swej istocie.

Modernistyczne źródła „postępowej” dystopii

„Rozmowy Carol z osobami dysponującymi świadomością i wiedzą całej ludzkości przypominają ugrzecznione konwersacje z AI”.

Ten fragment recenzji demaskuje prawdziwe oblicze produkcji: to nie science-fiction, lecz manifest neomodernistyczny. Już w 1907 roku św. Pius X w dekrecie Lamentabili potępił błąd mówiący, że „Objawienie było tylko uświadomieniem sobie przez człowieka swego stosunku do Boga” (propozycja 20). „Jedyna” idzie dalej – proponuje objawienie bez Boga, gdzie „komunikat z kosmosu” zastępuje Słowo Wcielone, a technologia staje się nowym mesjaszem.

Milczenie o łasce: duchowe samobójstwo autorów

Najjaskrawszym dowodem apostazji zawartej w serialu jest całkowite pominięcie:

• Pojęcia grzechu i konieczności Odkupienia („umarły miliony” – bez refleksji nad wiecznym przeznaczeniem dusz)
• Roli łaski uświęcającej jako jedynej drogi do prawdziwej jedności w Chrystusie („Nie przez co innego szczęśliwe państwo […] bo państwo nie jest czym innym, jak zgodnym zrzeszeniem ludzi” – Pius XI, Quas primas)
• Ostatecznego celu życia człowieka – oddania chwały Bogu poprzez wypełnienie Jego woli

Recenzent z lubością podkreśla, że wirus „kończy z wojną, nierównościami, marnotrawstwem”, lecz przemilcza, że osiąga to poprzez zniewolenie duszy na wzór piekielnej uniformizacji. Jak przypomina Syllabus Piusa IX, błąd 15: „Każdy człowiek jest wolny, by wyznawać religię, którą uzna za prawdziwą” – co serial neguje, gloryfikując przymusową unifikację.

Bohaterka jako figura zbuntowanego modernisty

Postać Carol – „zgorzkniałej cyniczki piszącej romanse o piratach” – to idealne odzwierciedlenie mentalności współczesnych apostatów:

• Tworzy „kicz” (czyli relatywizuje prawdę) dla pieniędzy – jak teologowie naginający dogmaty dla poklasku świata
• Bunt przeciwko zbiorowości ma charakter czysto emocjonalny, nie opiera się na obiektywnym porządku moralnym
• Jej opór pozbawiony jest transcendentnego celu – walczy o „podmiotowość”, nie o życie w łasce uświęcającej

W świetle kanonu 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917) „publiczne odstępstwo od wiary” powoduje automatyczną utratę urzędu w Kościele. Serialowa „jedyna” oporna jednostka to metafora modernistów – pozornie walczących o „tradycję”, lecz w gruncie rzeczy odrzucających nadprzyrodzony autorytet Magisterium.

Technokracja contra Królestwo Chrystusowe

Przedstawiona w „Jedynej” wizja „pokoju” poprzez zniewolenie stanowi antytezę nauczania Piusa XI:

„Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym […] przywracając panowanie Pana naszego” (Quas primas)

Tymczasem serial promuje:

Jak ostrzegał Pius IX w Syllabusie (błąd 80): „Rzymski Papież może i powinien pogodzić się z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją” – co stanowi herezję potępioną ex cathedra. „Jedyna” wpisuje się w ten nurt, gloryfikując „postęp” prowadzący do duchowej śmierci.

Duchowy trucizna w artystowskim opakowaniu

Choć portal chwali „fascynujące filozoficzne konteksty”, w rzeczywistości mamy do czynienia z przemycaniem gnostyckich herezji pod płaszczykiem rozrywki. Już Lamentabili potępiło pogląd, że „dogmaty są fałszywe albo wątpliwe z punktu widzenia historycznego” (propozycja 24). Serial czyni krok dalej – proponuje „dogmaty” nowej technokratycznej religii, gdzie:

• Kosmiczny wirus zastępuje Ducha Świętego
• Naukowa konieczność wypiera Bożą Opatrzność
• „Wspólnota” staje się substytutem Kościoła

W świetle powyższego „Jedyna” to nie niewinna rozrywka, ale manifest neopogańskiej religii człowieka, doskonale wpisujący się w „kulturę śmierci” potępioną przez Magisterium.

Zamiast zakończenia: ostrzeżenie dla dusz

W czasach, gdy struktury okupujące Watykan promują synkretyzm i kult człowieka, seriale takie jak „Jedyna” pełnią rolę duchowej trucizny, przygotowującej umysły na przyjęcie Antychrysta. Jak przypomina Pius XI: „Kościół Boży, udzielając bez ustanku pokarmu duchowego ludziom, rodzi i wychowuje coraz to nowe zastępy świętych mężów i niewiast” (Quas primas). Odpowiedzią na technokratyczne utopie nie jest „opór” samotnej jednostki, lecz żarliwa modlitwa o triumf Niepokalanego Serca Marji i rychłe nastanie Królestwa Chrystusowego. Tylko Chrystus Król – nie zaś kosmiczny wirus – jest „drogą i prawdą, i życiem” (J 14,6).

Za artykułem:
Fascynująca „Jedyna”: nowa produkcja Vince’a Gilligana, twórcy „Breaking Bad”   (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 29.12.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.