Portal Tygodnik Powszechny (2 grudnia 2025) przedstawia program festiwalu Boska Komedia jako „panoramę trendów” współczesnego teatru, wymieniając spektakle Mai Kleczewskiej, Agnieszki Szpili oraz „wydarzenie specjalne” Florentiny Holzinger. W całym tekście brak jakiejkolwiek refleksji nad duchowym niebezpieczeństwem uczestnictwa w przedsięwzięciach sprzecznych z katolicką moralnością i koncepcją sztuki.
Portal „Tygodnik Powszechny” (2 grudnia 2025) publikuje felieton Tomasza Stawiszyńskiego, który z pozoru diagnozuje zjawisko powierzchownego odbioru treści w mediach społecznościowych. Autor opisuje mechanizm, w którym użytkownicy reagują afektami na wyimki tekstów, nie zapoznając się z całością, porównując to do przypadku znajomego „żyjącego w wyobrażonych scenariuszach”.
Portal „Tygodnik Powszechny” w artykule z 2 grudnia 2025 r. przedstawia trzy płaszczyzny społecznego wykluczenia: bezdomność ukrytą w ogródkach działkowych, trudności osób w spektrum autyzmu oraz społeczną ślepotę na przemoc domową. Autor Przemysław Wilczyński kreśli obraz „niewidzialnych”, których „system nie dostrzega”, wskazując na lukę między oficjalnymi statystykami a ludzką tragedią.
Portal Tygodnik Powszechny (2 grudnia 2025) propaguje praktykę medytacyjną opartą na technikach uważności (mindfulness), przedstawiając ją jako narzędzie duchowego przygotowania na Adwent. Artykuł Piotra Sikory zatytułowany „Czekanie na Szept Boga” proponuje czytelnikom ćwiczenie polegające na codziennym wyciszeniu zmysłów i „byciu bez określeń”, co stanowi jawny przejaw synkretyzmu religijnego sprzecznego z katolicką ascezą.
Portal „Tygodnik Powszechny” (2 grudnia 2025) prezentuje rozmowę z muzykiem Błażejem Królem, ukazującą głęboką duchową dezorientację współczesnego człowieka oderwanego od nadprzyrodzonego porządku. W wywiadzie przewijają się wątki relatywizacji wiary, odrzucenia katolickiego modelu małżeństwa oraz ucieczki w rozrywkę jako substytutu religijnego pocieszenia.
Portal Tygodnik Powszechny (2 grudnia 2025) prezentuje recenzję filmu „Left-Handed Girl. To była ręka… diabła!” tajwańskiej reżyser Shih-Ching Tsou, współpracowniczki kontrowersyjnego reżysera Seana Bakera. Artykuł wychwala „bakerowski” styl obrazu, który przez dziecięcy pryzmat ukazuje „drapieżną rzeczywistość” tajwańskiego nocnego targu, gdzie leworęczna dziewczynka I-Jing zmaga się z „konserwatywną hipokryzją” rodziny.
Portal Tygodnik Powszechny (2 grudnia 2025) relacjonuje zmianę na stanowisku metropolity krakowskiego, gdzie abp Marek Jędraszewski ma zostać zastąpiony przez kard. Grzegorza Rysia. Artykuł przedstawia statystyki drastycznego spadku liczby praktykujących katolików w Polsce (z 58% do 35,1% zaufania w latach 2016-2025) oraz komentuje to zjawisko jako konsekwencję „prześnionej rewolucji seksualnej” i skandali obyczajowych wśród duchowieństwa. Autor Michał Okoński kreśli obraz Kościoła oderwanego od współczesnego społeczeństwa, przywołując m.in. analizy Jacka K. Sokołowskiego o „dwójmyśleniu” katolików i diagnozę Tomasza Stawiszyńskiego o zastępowaniu religii przez „myślenie magiczne”. Nominacja kard. Rysia przedstawiana jest jako szansa na „bardziej ludzki głos Kościoła”, choć z zastrzeżeniem, że instytucjonalnie niewiele się zmieni. Tekst kończy się pytaniem o możliwość dialogu między „światami równoległymi”: laickim miastem a tradycyjną religijnością.
Humanitaryzm zamiast nadprzyrodzoności: diagnoza duchowej pustki
Portal „Tygodnik Powszechny” (2 grudnia 2025) prezentuje serię codziennych dialogów jako rzekomo „głębokie” spojrzenie na ludzkie relac…
Portal „Tygodnik Powszechny” relacjonuje współczesne zjawisko społecznej apatii, opisując je jako pragmatyczną postawę w świecie „mignięć, krótkich trwań, samych początków i od razu końców”. Autorka Olga Drenda diagnozuje „niepewność jutra” jako reakcję na rzeczywistość, która „kasuje nasze plany, zanim zdążymy się nad nimi zastanowić”, wskazując na zmarnowanie społecznej energii i brak szacunku dla ludzkich inicjatyw.
Portal „Tygodnik Powszechny” (2 grudnia 2025) relacjonuje życiorys Kazimierza Wajdy, współtwórcy radiowego duetu Szczepcio i Tońcio. Artykuł pomija jednak kluczowy kontekst: promocję płytkiej rozrywki oderwanej od katolickiego porządku moralnego.
