Portal eKAI (8 grudnia 2025) przedstawia przemówienie „Anioł Pański” wygłoszone przez uzurpatora Roberta Prevosta, występującego pod nielegalnym tytułem „Leona XIV”. Tekst, pozornie poświęcony uroczys…
Portal eKAI (8 grudnia 2025) relacjonuje 60. rocznicę zakończenia soboru watykańskiego II, przedstawiając go jako „największe zgromadzenie biskupów w historii Kościoła katolickiego”. Chronologia wydarzeń pomija jednak fundamentalny fakt: było to zgromadzenie rewolucyjne, które zerwało z nieprzerwaną Tradycją dwudziestu wieków.
Strzyżewska „wigilia ekumeniczna”: triumf synkretyzmu nad katolicką tożsamością
Portal eKAI (8 grudnia 2025) relacjonuje wydarzenie w Strzyżewie, gdzie pod pretekstem upamiętnienia Fryderyka Chopina…
Portal eKAI (8 grudnia 2025) relacjonuje planowaną wizytę tzw. Prezydium Konferencji Episkopatu Polski u uzurpatora watykańskiego Leona XIV. Struktura określająca się jako „KEP” zamierza odwiedzić modernistyczne dykasterie i złożyć deklarację „synowskiego oddania” wobec osoby, która jawnie kontynuuje rewolucję soborową zapoczątkowaną przez Jana XXIII.
Portal Więź.pl (8 grudnia 2025) przedstawia artykuł Agaty Kulczyckiej jako apologetyczną refleksję nad rzekomym „duchem” II Soboru Watykańskiego, gloryfikującą modernistyczne przekształcenie Kościoła w instytucję służebną wobec świata. Autorka, określająca się jako „wnuczka soborowa”, kreśli wizję Kościoła „słuchającego”, który porzucił nauczanie na rzecz dialogu, podważając tym samym jego nadprzyrodzone posłannictwo.
Portal Gość Niedzielny informuje o zadłużeniu Polaków sięgającym 42,8 mld zł, obciążającym prawie 2 mln osób. Wskazuje na regionalne różnice, wywyższając Podkarpacie i Małopolskę jako przykłady „rzetelności płatniczej”. Cała narracja ogranicza się jednak do płaskiego opisu symptomów, całkowicie pomijając nadprzyrodzone i moralne przyczyny zniewolenia materialnego.
Portal Gość.pl informuje o decyzji PKP Intercity dotyczącej zakupu 50 używanych wagonów od niemieckiego przewoźnika Deutsche Bahn. Przewidywany termin dostawy to pierwszy kwartał 2026 roku. Według prezesa Janusza Malinowskiego, ma to zrekompensować „wzrost liczby pasażerów” oraz „nierozstrzygnięte przetargi na tabor piętrowy”. Spółka podkreśla, że wagony będą klimatyzowane i zdolne do jazdy z prędkością 200 km/h, a ich naprawy przeprowadzi spółka-córka PKP Intercity Remtrak. Całość inwestycji osadzona jest w szerokim kontekście programu wartego 16,5 mld zł.
Portal Gość Niedzielny (8 grudnia 2025) przedstawia apologetyczną narrację nt. Soboru Watykańskiego II, nazywając go „najważniejszym wydarzeniem w Kościele katolickim w XX w.”. Autor, Marcin Przeciszewski, chwali tzw. *aggiornamento* Jana XXIII oraz reformy: odnowę liturgiczną, ekumenizm, dialog międzyreligijny i „wzajemną autonomię” Kościoła i państwa. Artykuł gloryfikuje „ducha Soboru” jako remedium na współczesne kryzysy, jednocześnie deprecjonując opór wobec jego heretyckich innowacji jako „tradycjonalistyczną kontestację”. Ta jawnie modernistyczna propaganda demaskuje się sama przez dogłębną konfrontację z niezmiennym Magisterium.
Portal Opoka informuje o planach produkcji filmu dokumentalnego o grobach watykańskich, w tym miejscu rzekomego pochówku św. Piotra. Amerykański aktor Chris Pratt, znany z ról w filmach „Strażnicy Galaktyki” i „Jurassic World”, ma pełnić funkcję narratora projektu realizowanego przez Vatican Media we współpracy z Fabric of St. Peter i AF Films. Premiera zaplanowana jest na 2026 rok, w 400. rocznicę poświęcenia bazyliki. Pratt, określający się jako „chrześcijanin bez denominacji”, zapewnia o „głębokiej wdzięczności” za zaufanie ze strony antypapieża Leona XIV. Artykuł powtarza modernistyczną narrację o „odkryciu” relikwii Apostoła podczas wykopalisk zleconych przez Piusa XII w 1939 r., wspomina o ich publicznej ekspozycji za rządów bergoglia (Franciszka) oraz bezkrytycznie przyjmuje tezę o autentyczności miejsca pochówku Skały Kościoła.
Portal „Tygodnik Powszechny” (7 grudnia 2025) relacjonuje przebieg krakowskiego festiwalu „Boska Komedia”, ze szczególnym uwzględnieniem skandalizującego spektaklu Florentiny Holzinger „Rok, w którym nie było lata”. Autor, Dariusz Kosiński, opisuje przedstawienie jako „parodię Zygmunta Freuda prezentującego przypadek vagina dentata” z aktami seksualnymi „sprawiającymi wrażenie niemarkowanych”, „porodem” plastikowej lalki oraz finałem z aktorkami „taplającymi się w fontannach sztucznego kału”. Drugi omawiany spektakl – „Was ich vergessen habe” Anny Karasińskiej – określony został jako „prawdziwie poetycki” kontrast do „rozbuchanego bezwstydnie show”. Recenzent konkluduje, iż festiwal jako „jarmark przedświąteczny” utrudnia skupienie na sztuce wymagającej kontemplacji.
