Portal Opoka relacjonuje inicjatywę kard. Matteo Zuppiego, który 14 sierpnia 2025 r. w Parku Pamięci Monte Sole zamierza odczytać nazwiska dzieci zabitych podczas konfliktu w Strefie Gazy, rzekomo dla „uczczenia ich godności”. Ten sentymentalny performans, odwołujący się do masakry z 1944 roku, stanowi jedynie kolejny przejaw teologicznej zapaści posoborowego establishmentu.
Artykuł poniższy relacjonuje homilię „bpa” Damiana Muskusa wygłoszoną 11 sierpnia 2025 r. podczas nabożeństwa pokutnego na Przeprośnej Górce. „Biskup” rozwodzi się nad „odzyskiwaniem nadziei” poprzez przebaczenie sobie samego, akceptację przeszłości i „małe gesty miłości”. Wzywa do niewykluczania „współczesnych Bartymeuszów”, podkreśla rzekomą wsłuchość Boga w każde wołanie – nawet tych, którzy „odwrócili się od Niego”. Całość utrzymana jest w psychologiczno-terapeutycznym tonie, z całkowitym pominięciem podstawowych prawd wiary. Oto klasyczny przykład teologicznego bankructwa posoborowego kaznodziejstwa.
Portal eKAI (11 sierpnia 2025) relacjonuje wypadek podczas 47. Pielgrzymki Diecezji Radomskiej na Jasną Górę, w którym pijany kierowca uderzył w grupę pątników, raniąc 10 osób. Komunikat „ks.” Krzysztofa Bochniaka koncentruje się na zapewnieniach o braku zagrożenia życia, podziękowaniach dla służb medycznych oraz formalno-organizacyjnych aspektach wydarzenia. „Biskup” Marek Solarczyk miał modlić się za poszkodowanych, a grupa zdecydowała o kontynuowaniu marszu. Całość utrzymana jest w tonie biurokratyczno-medialnym, gdzie zbawcza funkcja pielgrzymki została zredukowana do kwestii logistycznych i psychologicznego wsparcia.
Artykuł poniższy relacjonuje wydarzenie zgromadzające ponad 1800 pątników z diecezji bielsko-żywieckiej na Jasnej Górze, z naciskiem na „młodzieżową i rodzinną” formułę, udział grup z Węgier i Estonii oraz kult postaci takich jak Karol Wojtyła czy tzw. błogosławiona rodzina Ulmów. Całość przedstawiona została jako dowód żywotności „Kościoła otwartego”, podczas gdy w rzeczywistości stanowi jawną manifestację apostazji posoborowego establishmentu.
Portal ekai relacjonuje wydarzenie 33. Pieszej Pielgrzymki z Ełku na Jasną Górę, akcentując „modlitwę za Polskę”, „pokój na świecie” oraz rzekome świadectwo wiary młodych. Cytowany artykuł wspomina o „Kongresie Eucharystycznym” diecezji ełckiej, praktykach religijnych i wypowiedziach „biskupa” Jerzego Mazura. Milczenie o prawdziwej Ofierze Mszy świętej i akceptacja posoborowych deformacji obnaża duchową pustkę tego przedsięwzięcia.
Portal eKAI (11 sierpnia 2025) relacjonuje udział „biskupa” Łukasza Buzuna w rowerowej pielgrzymce na Jasną Górę, w której uczestniczyło ponad 160 osób z kilku grup organizowanych przez struktury posoborowe. Artykuł podkreśla modlitwę o powołania, jubileuszowy charakter wydarzenia oraz „odpusty”, pomijając całkowicie nadprzyrodzony wymiar pielgrzymowania. Ten spektakl religijnego aktywizmu stanowi jaskrawy przykład wypaczenia katolickiej pobożności.
Artykuł poniższy relacjonuje modlitwy paulinów i pielgrzymów na Jasnej Górze za ofiary wypadku z udziałem pijanego kierowcy podczas pielgrzymki diecezji radomskiej. Zakonnicy zapewniają o modlitwie „o zdrowie dla poszkodowanych i powrót do pełni sił”, podczas gdy „bp” Jerzy Mazur podkreślał potrzebę „ostrożności i bezpieczeństwa na drodze”.
Portal ekai relacjonuje uroczystości wspomnienia św. Klary u klarysek od Wieczystej Adoracji w Kętach, eksponując rzekomą ciągłość z tradycją katolicką podczas gdy w rzeczywistości mamy do czynienia z teologiczną dezercją. Cytowany artykuł pomija milczeniem zasadnicze kwestie doktrynalne, zastępując je sentymentalnym humanitaryzmem.
Portal eKAI (11 sierpnia 2025) relacjonuje program obchodów 105. rocznicy Bitwy Warszawskiej, obejmujący Msze św. w intencji Ojczyzny, rekonstrukcje historyczne, pikniki wojskowe i otwarcie muzeum. Wśród organizatorów wymieniono „biskupa” warszawsko-praskiego Romualda Kamińskiego i „biskupa” polowego Wiesława Lechowicza, którzy mają przewodniczyć uroczystościom w konkatedrze na Kamionku oraz na polu bitwy w Ossowie. Artykuł eksponuje militarne i patriotyczne aspekty wydarzeń, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar historycznego zwycięstwa.
Artykuł poniższy relacjonuje organizację rekolekcji dla rodziców w żałobie w krakowskich Łagiewnikach, z udziałem „księdza” Janusza Kościelniaka i familiologa Piotra Guzdka. Wydarzenie, podszywające się pod działania duszpasterskie, jawi się jako kolejny przejaw posoborowej deformacji pojęcia miłosierdzia, redukującego nadprzyrodzone prawdy do terapeutycznego humanizmu.
