2025

Szlachetni rodzice katoliccy modlący się przy krzyżu w starym kościele, wyraz głębokiej wiary i nadziei, realistyczny i pełen szacunku obraz.
Kurialiści

Łagiewnicki humanitaryzm zamiast katolickiej żałoby: jak „rekolekcje” oswajają śmierć bez nawrócenia

eKAI informuje, że Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka wraz z Duszpasterstwem Rodzin Dzieci Utraconych Archidiecezji Krakowskiej przy sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach organizują w dniach 8–11 listopada rekolekcje dla rodziców w żałobie po śmierci dziecka. Zapowiedziano „mszę świętą”, liturgię godzin, nabożeństwa eucharystyczne, drogę krzyżową, „drogę światła”, „godzinę miłosierdzia”, konferencje duchowe, dzień „pustyni”, „sakrament pokuty”, rozmowy z „kapłanem” oraz konsultacje psychologiczne. Wydarzenie ma miejsce w „kościele jubileuszowym” i odwołuje się do odpustu zupełnego w ramach Jubileuszu 2025, akcentując motyw „Nadzieja zawieść nie może (Spes non confundit)” z bulli „papieża” Franciszka. Przytoczono fragment bulli o przemianie życia przez chrzest i o „nowym życiu” zdolnym „przekształcić dramat śmierci”. Całość ma charakter otwarty, z logistycznym wsparciem oraz promocją na stronach pro-life.pl i misericordia.eu. Ten przekaz, udający duszpasterską troskę, w rzeczywistości przykrywa posoborową redukcję nadprzyrodzonej wiary do psychologii, emocjonalizmu i jubileuszowej retoryki.

Fotografia realistyczna i pełna szacunku przedstawiająca katolicki ślub w tradycyjnym kościele, z duchownym, parą młodą i zgromadzonymi wiernymi, ukazującą powagę i duchowe piękno sakramentu małżeństwa.
Kurialiści

Pielgrzymka, ślub i brawa: humanitarny spektakl zamiast nadprzyrodzonej wiary

Portal eKAI (07 sierpnia 2025) relacjonuje „niecodzienne wydarzenie” podczas 44. Kieleckiej Pieszej Pielgrzymki: ślub Katarzyny i Marka w kościele św. Brata Alberta w Busku-Zdroju, z udziałem „biskupa” Jana Piotrowskiego. Podkreśla się emocjonalny wymiar chwili, wspólnotowy klangor braw, „budowanie więzi” i „Boży plan” rozumiany mgliście i potocznie, a całość spina biurokratyczne zapewnienie, że pielgrzymka jest czasem modlitwy oraz relacji międzyludzkich. O sakramentalnej ważności, o wymogu łaski uświęcającej, o obiektywnej naturze małżeństwa jako przymierza ustanowionego przez Boga – milczenie; natomiast pełną czcią obdarzono emocje tłumu i zgodę „organizatorów”. Konkluzja jest oczywista: mamy do czynienia nie z celebracją łaski, lecz z przykładem posoborowego naturalizmu maskowanego pobożnym słownictwem.

Szykowna, realistyczna scena katolicka w świątyni z kapłanami w tradycyjnych szatach, ołtarzem z krzyżem i wiernymi modlącymi się w skupieniu, ukazująca głęboki szacunek dla katolickiej tradycji i autorytetu.
Posoborowie

Pacyfizm bez Chrystusa: nuklearny „pokój” jako parawan apostazji

Vatican News PL relacjonuje homilię Blase’a Cupicha, „kardynała” i arcybiskupa Chicago, wygłoszoną w Nagasaki z okazji 80. rocznicy zrzucenia bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki. Cupich potępia bombardowania, krytykuje odstraszanie nuklearne jako „groźbę” niezdolną dać pokój, wzywa do „rozbrojenia integralnego”, do „formacji moralnej” społeczeństw w duchu odrzucenia „zemsty, nienawiści, nacjonalizmu”, cytuje współczesne sondaże i wzywa do dyplomatycznej redukcji arsenałów — najpierw USA-Rosja, potem inne potęgi. Wpisuje to w linię „papieża Franciszka”, który uznaje odstraszanie nuklearne za „złudną nadzieję”. Całość spina apel: „unikajmy użycia broni i szukajmy dialogu”. Zasadniczy problem: ta homilia usuwa królowanie Chrystusa, prawo Boże i realia grzechu, sprowadzając moralność do naturalistycznej socjotechniki — to program politycznego pacyfizmu, nie katolickiej soteriologii i niezmiennej teologii wojny sprawiedliwej.

Fotografia realistycznych pielgrzymów katolickich szlakiem do świętego miejsca, ukazująca pokorę, wiarę i skupienie duchowe.
Posoborowie

Pielgrzymka jako spektakl „nadziei”: naturalistyczny marketing bez łaski

Portal eKAI (07 sierpnia 2025) zapowiada 49. Pieszą Pielgrzymkę Opolską na Jasną Górę, której „strumienie” wyruszą z Nysy, Opola, Głubczyc, Raciborza i Kluczborka, by 16 sierpnia dotrzeć do Częstochowy. Hasłem jest: „Pielgrzymi nadziei” – wprost podporządkowane „Rokowi Świętemu” i programowi duszpasterskiemu w Polsce 2024/2025. „Idziemy we wspólnocie Kościoła” – deklaruje bp Andrzej Czaja, a ks. Daniel Leśniak pisze, że pielgrzymi „niosą nadzieję”, a ludzie powierzają im intencje, licząc na „wysłuchanie próśb”. Całość brzmi jak promocyjna mobilizacja dla masowego wydarzenia, w którym najważniejsza jest atmosfera wspólnoty i psychologiczny motor „nadziei” – przy niemal całkowitym milczeniu o grzechu, nawróceniu, spowiedzi, stanie łaski i konieczności odwrócenia się od błędu. To nie tyle katolicka pielgrzymka, ile religijny turystyczno-emocjonalny event, zbudowany na naturalizmie i modernistycznej semantyce.

Realistyczne zdjęcie katolickiej kaplicy z wiernymi modlącymi się przy ołtarzu, symbolizujące oddanie Bogu i wierność tradycji katolickiej.
Posoborowie

Zuppi reklamuje „pokój bezbronny”: pastoralna nowomowa zamiast królowania Chrystusa

Vatican News podaje, że kard. Matteo Zuppi (przewodniczący CEI) wystosował list do włoskich biskupów i wspólnot, aby – odpowiadając na „naglący apel” „papieża” Leona XIV – wzmożyć modlitwy o „pokój bezbronny i rozbrajający”, używać formularzy posoborowego Mszału „O pokój i sprawiedliwość” oraz „W czasie wojny i zamieszek”, dodawać błagania w Liturgii Godzin i organizować chwile modlitwy oraz adoracji. Zwraca się też do „Króla Pokoju”, aby oddalił grozę wojny. Ten komunikat, przesycony asekuracyjną nowomową i rytualnymi wezwaniami, konsekwentnie milczy o królowaniu Chrystusa nad narodami, o nawróceniu, grzechu, karze, sprawiedliwości i o jedynej drodze prawdziwego pokoju.

Rektor katolicki w tradycyjnych szatach przed ołtarzem z krzyżem, symbol wiary i oddania Bogu, w realistycznym stylu, odpowiedni do katolickiego bloga o tematyce duchowej.
Polska

Muzeum, prawo i próżnia nadprzyrodzona: casus Kostry jako objaw dekadencji państwa bez Króla

Portal Opoka informuje o wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który uchylił jako bezprawną decyzję Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego o odwołaniu Roberta Kostry z funkcji dyrektora Muzeum Historii Polski. Cytowany artykuł relacjonuje, że WSA unieważnił decyzję Hanny Wróblewskiej z września 2024 r.; Robert Kostro ogłosił satysfakcję z wyroku, a komentatorzy życia publicznego – Piotr Gliński i Piotr Semka – potępili działania resortu jako niszczące ład instytucjonalny i polski interes. W tle przewija się pochwała dorobku MHP i spór polityczny o kadry. Oto jednak clou: cały tekst tonie w naturalistycznym paradygmacie państwa i kultury, w którym nie ma miejsca dla nadrzędnej władzy Chrystusa Króla, a „historia” zostaje wykastrowana z łaski i celu ostatecznego – i to jest rdzeń błędu.

Afrykański kapłan w tradycyjnym stroju katolickim modli się przy ołtarzu w klasycznym kościele z witrażami, symbolizując wierność tradycji i wiarze.
Posoborowie

Afrykański „Kościół-rodzina” jako projekt naturalistyczny. Anatomia ucieczki od wiary

Vatican News publikuje rozmowę z Fridolinem Ambongo, arcybiskupem Kinszasy i ponownie wybranym przewodniczącym SECAM, po 20. zgromadzeniu w Kigali (4 sierpnia 2025). W centrum znalazł się temat: „Chrystus źródłem nadziei, pojednania i pokoju: wizja Kościoła-Rodziny Bożej w Afryce na najbliższe 25 lat (2025–2050)”. Ambongo akcentuje odpowiedzialność politycznych przywódców za kryzysy, piętnuje emigrację młodych, postuluje „prawdziwe nawrócenie” ochrzczonych oraz program „pojednania” i „dialogu” między wspólnotami (m.in. inicjatywy z protestantami w DRK). Podkreśla „potencjał Afryki” i konieczność „teologii rzucającej światło Ewangelii na afrykańskie realia”, aby Kościół w Afryce był „siostrą równą innym”. Teza: pod katolicko brzmiącymi hasłami sprzedawany jest naturalizm, ekumenizm i program upolitycznionego „pojednania” bez łaski, bez Ofiary, bez Prawdy – czyli bez Kościoła.

Realistyczny obraz katolickiej kaplicy z wiernymi modlącymi się przy ołtarzu, ukazujący głębię duchowej pobożności i tradycyjny katolicki klimat
Posoborowie

„Duchowy most” Sant’Egidio: humanitarny sentymentalizm zamiast królowania Chrystusa

Vatican News informuje o inicjatywie Wspólnoty Sant’Egidio, archidiecezji Nagasaki i Ruchu Focolari: 75-godzinne czuwanie modlitewne „o pokój”, spinające kaplicę Najświętszego Serca Jezusa i Marji w Nowym Jorku z kaplicą Matki Bożej z Nagasaki (bazylika Urakami), w 80. rocznicę zrzucenia bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki. Wydarzenie, prowadzone w języku „solidarności” i „komunii”, obejmuje intencję „wszystkich ofiar trwających konfliktów” i dopuszcza uczestnictwo online poprzez przesyłanie „modlitw”. Portal eKAI dorzuca patetyczną prośbę o wsparcie finansowe. Konkluzja jest niestety ewidentna: proponuje się naturalistyczny rytuał emocji pozbawiony nadprzyrodzonego sensu, bez wezwania do panowania Chrystusa Króla, pokuty, nawrócenia narodów i posłuszeństwa Prawu Bożemu.

Fotorealistyczne, pełne szacunku przedstawienie kapłana w modlitwie z rodziną przy ołtarzu, symbolizujące autentyczną katolicką troskę o dusze i prawo Boże.
Polska

Psychologizacja zamiast łaski: posoborowy humanitaryzm rozbija rodzinę

eKAI relacjonuje list Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia (PFROŻ) z podziękowaniem dla prezydenta Andrzeja Dudy za skierowanie do Trybunału Konstytucyjnego nowelizacji ustaw, które mają pozwolić młodzieży powyżej 13. roku życia na korzystanie z pomocy psychologicznej bez wiedzy i zgody rodziców. List wskazuje ryzyka: naruszenie praw rodziców, arbitralność decyzji, brak kontroli sądowej i „utajnianie” kontaktów małoletnich ze specjalistami; apeluje o przejrzystość i poszanowanie władzy rodzicielskiej. Konkluzja: obrona rodziny, ale w kategoriach konstytucyjno-proceduralnych i psychologicznych, nie w kategoriach łaski, grzechu i prawa Bożego — co demaskuje naturalistyczny horyzont myślenia, który tylko pozornie przeciwstawia się rewolucji moralnej.

Duchowy katolicki kapłan w liturgicznym stroju, modlący się w sanktuarium z krzyżem, w otoczeniu historycznych elementów kościoła, wywołujący uczucie szacunku i pobożności.
Posoborowie

„Radość albo nic”? Modernistyczna ucieczka od krzyża i prawdy wiary

Portal Więź.pl (07 sierpnia 2025) relacjonuje kazanie Damiana Muskusa, „biskupa” pomocniczego w Krakowie, wygłoszone do pielgrzymów ze Skawiny. Główne tezy: pielgrzymowanie jako „droga przemiany”, „Radość jest niezbitym znakiem obecności Boga. Nie ma chrześcijaństwa bez radości”, potępienie „polaryzacji” i „podziałów”, postulowanie piękna Boga objawiającego się w „najuboższych i słabych” oraz zapewnienie, że każdy jest „umiłowany i wybrany”. Tekst pomija prawdę o grzechu śmiertelnym, potrzebę pokuty, konieczność stanu łaski i wyłączność Królestwa Chrystusa nad narodami; zastępuje teologię Ofiary soteriologicznym personalizmem i emocjonalizmem. To jest program pastoralny bez krzyża i bez łaski — naturalistyczny projekt psychologicznej autoterapii nazwany „Ewangelią”.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.