2025

Afrykański kapłan w tradycyjnym stroju katolickim modli się przy ołtarzu w klasycznym kościele z witrażami, symbolizując wierność tradycji i wiarze.
Posoborowie

Afrykański „Kościół-rodzina” jako projekt naturalistyczny. Anatomia ucieczki od wiary

Vatican News publikuje rozmowę z Fridolinem Ambongo, arcybiskupem Kinszasy i ponownie wybranym przewodniczącym SECAM, po 20. zgromadzeniu w Kigali (4 sierpnia 2025). W centrum znalazł się temat: „Chrystus źródłem nadziei, pojednania i pokoju: wizja Kościoła-Rodziny Bożej w Afryce na najbliższe 25 lat (2025–2050)”. Ambongo akcentuje odpowiedzialność politycznych przywódców za kryzysy, piętnuje emigrację młodych, postuluje „prawdziwe nawrócenie” ochrzczonych oraz program „pojednania” i „dialogu” między wspólnotami (m.in. inicjatywy z protestantami w DRK). Podkreśla „potencjał Afryki” i konieczność „teologii rzucającej światło Ewangelii na afrykańskie realia”, aby Kościół w Afryce był „siostrą równą innym”. Teza: pod katolicko brzmiącymi hasłami sprzedawany jest naturalizm, ekumenizm i program upolitycznionego „pojednania” bez łaski, bez Ofiary, bez Prawdy – czyli bez Kościoła.

Realistyczny obraz katolickiej kaplicy z wiernymi modlącymi się przy ołtarzu, ukazujący głębię duchowej pobożności i tradycyjny katolicki klimat
Posoborowie

„Duchowy most” Sant’Egidio: humanitarny sentymentalizm zamiast królowania Chrystusa

Vatican News informuje o inicjatywie Wspólnoty Sant’Egidio, archidiecezji Nagasaki i Ruchu Focolari: 75-godzinne czuwanie modlitewne „o pokój”, spinające kaplicę Najświętszego Serca Jezusa i Marji w Nowym Jorku z kaplicą Matki Bożej z Nagasaki (bazylika Urakami), w 80. rocznicę zrzucenia bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki. Wydarzenie, prowadzone w języku „solidarności” i „komunii”, obejmuje intencję „wszystkich ofiar trwających konfliktów” i dopuszcza uczestnictwo online poprzez przesyłanie „modlitw”. Portal eKAI dorzuca patetyczną prośbę o wsparcie finansowe. Konkluzja jest niestety ewidentna: proponuje się naturalistyczny rytuał emocji pozbawiony nadprzyrodzonego sensu, bez wezwania do panowania Chrystusa Króla, pokuty, nawrócenia narodów i posłuszeństwa Prawu Bożemu.

Fotorealistyczne, pełne szacunku przedstawienie kapłana w modlitwie z rodziną przy ołtarzu, symbolizujące autentyczną katolicką troskę o dusze i prawo Boże.
Polska

Psychologizacja zamiast łaski: posoborowy humanitaryzm rozbija rodzinę

eKAI relacjonuje list Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia (PFROŻ) z podziękowaniem dla prezydenta Andrzeja Dudy za skierowanie do Trybunału Konstytucyjnego nowelizacji ustaw, które mają pozwolić młodzieży powyżej 13. roku życia na korzystanie z pomocy psychologicznej bez wiedzy i zgody rodziców. List wskazuje ryzyka: naruszenie praw rodziców, arbitralność decyzji, brak kontroli sądowej i „utajnianie” kontaktów małoletnich ze specjalistami; apeluje o przejrzystość i poszanowanie władzy rodzicielskiej. Konkluzja: obrona rodziny, ale w kategoriach konstytucyjno-proceduralnych i psychologicznych, nie w kategoriach łaski, grzechu i prawa Bożego — co demaskuje naturalistyczny horyzont myślenia, który tylko pozornie przeciwstawia się rewolucji moralnej.

Duchowy katolicki kapłan w liturgicznym stroju, modlący się w sanktuarium z krzyżem, w otoczeniu historycznych elementów kościoła, wywołujący uczucie szacunku i pobożności.
Posoborowie

„Radość albo nic”? Modernistyczna ucieczka od krzyża i prawdy wiary

Portal Więź.pl (07 sierpnia 2025) relacjonuje kazanie Damiana Muskusa, „biskupa” pomocniczego w Krakowie, wygłoszone do pielgrzymów ze Skawiny. Główne tezy: pielgrzymowanie jako „droga przemiany”, „Radość jest niezbitym znakiem obecności Boga. Nie ma chrześcijaństwa bez radości”, potępienie „polaryzacji” i „podziałów”, postulowanie piękna Boga objawiającego się w „najuboższych i słabych” oraz zapewnienie, że każdy jest „umiłowany i wybrany”. Tekst pomija prawdę o grzechu śmiertelnym, potrzebę pokuty, konieczność stanu łaski i wyłączność Królestwa Chrystusa nad narodami; zastępuje teologię Ofiary soteriologicznym personalizmem i emocjonalizmem. To jest program pastoralny bez krzyża i bez łaski — naturalistyczny projekt psychologicznej autoterapii nazwany „Ewangelią”.

Fotografia realistyczna ukazująca tradycyjną katolicką liturgię na otwartym powietrzu, z kapłanami w ornatach, wiernymi, kadzidłem i starożytną architekturą kościelną, oddająca ducha prawdziwej wiary katolickiej.
Kurialiści

Kult osoby i humanistyczna frazeologia zamiast królowania Chrystusa

eKAI (7 sierpnia 2025) relacjonuje uroczystości odpustowe ku czci Przemienienia Pańskiego w parafii św. Małgorzaty w Nowym Sączu, którym przewodniczył bp Andrzej Jeż. W centrum przekazu postawiono hasło programu duszpasterskiego „Pielgrzymi nadziei”, pochwałę „piękna liturgii”, akcent uczuciowo-kontemplacyjny oraz poświęcenie zmodernizowanej infrastruktury i popiersi Jana Pawła II i Stefana Wyszyńskiego. Kluczowe tezy brzmiały: „To poznawanie Chrystusa i prawda o Nim jest zbawieniem człowieka”, „nie zbawią nas idee… lecz osoba Jezusa”, a „siła” wspomnianych postaci „tkwiła w zjednoczeniu z Bogiem”. Całość zwieńczono katalogiem środowisk obecnych na odpustach i informacją o kontynuacji „uroczystości”. Ten przekaz, choć polany pobożnościowym sosem, zdradza strukturalny naturalizm, substytucję Ofiary i łaski przez uczuciowość oraz promocję posoborowego kultu „świętych” ikon rewolucji, a nie królowania Chrystusa nad narodami.

Fotografia tradycyjnej katolickiej kaplicy z ołtarzem, hostią i świecami, oddająca szacunek i duchową głębię wiary katolickiej w kontekście Tradycji.
Polska

Patriotyzm bez Chrystusa: naturalistyczna wizja państwa w retoryce prezydenta Nawrockiego

Portal Opoka relacjonuje nominacje personalne w Kancelarii Prezydenta RP: Zbigniew Bogucki (szef KPRP), Adam Andruszkiewicz (zastępca), Sławomir Cenckiewicz (szef BBN), Paweł Szefernaker (szef gabinetu), Jarosław Dębowski (zastępca), Marcin Przydacz (sprawy międzynarodowe), Agnieszka Jędrzak (Polonia), Karol Rabenda (energetyka i projekty strategiczne), Mateusz Kotecki (sprawy społeczne), Wojciech Kolarski (minister), Rafał Leśkiewicz (rzecznik). Cytowany jest prezydent Karol Nawrocki, który akcentuje pracę dla „wspólnoty narodowej”, spokój, profesjonalizm oraz projekt Centralnego Portu Komunikacyjnego, a jako ethos współpracowników wskazuje „patriotyzm i ciężką pracę”. Całość przekazu, z włączoną w narrację Mszą „inauguracyjną” i hasłem „prezydent wszystkich Polaków”, tworzy naturalistyczną teologię państwa, która przemilcza panowanie Chrystusa Króla nad narodami i obowiązek podporządkowania prawa publicznego Prawu Bożemu.

Realistyczne zdjęcie kapłana odprawiającego Mszę świętą w tradycyjnym katolickim kościele, symbol pokory i duchowości, bez symboli surrealistycznych.
Świat

Salezjańska „oaza nadziei” w Syrii: humanitaryzm bez Chrystusa Króla

Streszczenie. Cytowany artykuł relacjonuje działalność salezjanów w Syrii po „rewolucji” kończącej wojnę domową: niedostatek, chaos, brak bezpieczeństwa, inflacja i zrujnowana infrastruktura. W Damaszku, Aleppo i Kafroun organizowane są zajęcia wakacyjne dla ok. 2200 młodych, finansowane przez Don Bosco Mission Austria. Priorytetem jest „perspektywa przyszłości”, „pokój i bezpieczeństwo”, „edukacja i wspólnota”. Padają wypowiedzi ks. Simona Zakeriana i br. Güntera Mayera o „miejscach nadziei” oraz o edukacji jako fundamencie „pokojowego społeczeństwa”. Całość podana w tonie pastoralno-humanitarnym, bez cienia odniesień do prymatu łaski, konieczności sakramentów, królowania Chrystusa i prawdziwej wiary — ostatecznie promując model „Kościoła” jako organizacji społecznej i psychologicznej. Teza: tekst eksponuje naturalistyczny humanitaryzm, który odrywa młodych od jedynego źródła pokoju — panowania Chrystusa Króla i łaski uświęcającej.

Fotografia realistyczna wnętrza kościoła katolickiego podczas uroczystej mszy, z kapłanem w tradycyjnych szatach i wiernymi w modlitwie, oddająca ducha sakralności i ortodoksji z tradycyjnego katolickiego punktu widzenia.
Posoborowie

Kult urzędu zamiast wiary: apoteoza Leona XIV w cieniu grobu Piotra

Vatican News PL relacjonuje poranną Mszę w Bazylice św. Piotra, podczas której ks. Dariusz Giers, administrator Watykańskiej Fundacji Jana Pawła II, wzywa do modlitwy za „papieża” Leona XIV i głosi, że „na jego wyznaniu wiary buduje się teraz Chrystusowy Kościół”. Homilia osnuta jest wokół Mt 16,15–19, podkreśla pierwszeństwo natchnienia Bożego u Piotra, przywołuje Franciszka i Jana Pawła II, akcentuje rzekomy obowiązek miłości do papieża „niezależnie od tego, kim jest” oraz sugeruje, że odrzucenie Piotra = odrzucenie Chrystusa. Tekst kończy się modlitwą za polityków i wzmianką o koncelebrze z udziałem „kardynała” Konrada Krajewskiego i zespołu regionalnego. Teza artykułu brzmi otwarcie: wyznanie wiary uzurpatora Leona XIV jest fundamentem Kościoła, a bez uczuciowej „miłości do papieża” nie można być katolikiem. To sformułowanie odsłania błąd eklezjologiczny, pomieszanie urzędu z Osobą Chrystusa i kult aparatu posoborowego.

Obraz katolickiej kobiety modlącej się w kościele, przy ołtarzu z krzyżem i świecami, wywołujący uczucie pokory i wiary.
Świat

Adopcja zamiast aborcji: piękne świadectwo, groźny modernistyczny półmrok

Portal Opoka relacjonuje świadectwo Jordan Daugherty: młoda, niezamężna kobieta, wstrząśnięta nieplanowaną ciążą, odmawia aborcji i – dzięki wsparciu protestanckiej pastorki oraz „chrześcijan” – wybiera adopcję jako „słowo na A”, przeciwstawione „aborcji”. Cytowany artykuł przytacza wzruszające sceny narodzin, oddania dziecka rodzinie adopcyjnej i przemianę Jordan w rzeczniczkę pro-life, zachęcającą do towarzyszenia kobietom w kryzysie oraz do odczytania bolesnych wydarzeń w świetle hasłowego „Jezus przynosi odkupienie”. Całość jednak przemilcza łaskę uświęcającą, sakramenty, grzech, konieczność nawrócenia i poddaje zbawienie psychologii wsparcia. To nie jest ewangelia, to naturalistyczny humanitaryzm z cienką warstwą religijnego lakieru.

Fotografia realistyczna z katolickiej mszy w tradycyjnym kościele, ukazująca kapłana, ołtarz i wiernych w modlitwie, pełna duchowej powagi i szacunku dla sakramentów.
Polska

Narodowy personalizm bez Chrystusa Króla: naturalistyczny kult państwa i „dialogu”

Portal Więź.pl (07 sierpnia 2025) publikuje komentarz Bartosza Bartosika do inauguracji prezydentury Karola Nawrockiego, zestawiając wątki narodowo-endeckie, deklaracje „chrześcijańskiego” przebaczenia oraz polityczno-gospodarcze zapowiedzi z figurami Trumpa i Macrona. Autor chwali „okrągły stół” w Pałacu Prezydenckim, pochwala zadłużanie państwa jako „obietnicę dobrobytu”, a w wymiarze międzynarodowym upomina, by nie przerysowywać kolonializmu Zachodu, zarazem krytykując „imperialistyczne” uzależnienie od USA. Kulminacją jest aprobatywne przywołanie słów Emmanuela Macrona o „transcendencji”, wkomponowane w życzenie, by prezydent „szanował godność każdego człowieka” i prowadził aktywną prezydenturę dialogu ponad podziałami. Tekst stanowi apoteozę świeckiego personalizmu, który – pod płaszczykiem chrześcijańskiej frazeologii – redukuje religię do estetycznego tła dla politycznego projektu modernistycznego humanizmu.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.