Portal Opoka (25 września 2025) relacjonuje wypowiedź abpa Georga Gänsweina, nuncjusza sekty posoborowej w krajach bałtyckich, na temat rzekomych „negocjacji pokojowych” między Rosją a Ukrainą. „Wyciągnięta ręka papieża nie została przyjęta przez stronę rosyjską” – stwierdza były sekretarz Benedykta XVI, chwaląc jednocześnie antypapieża Leona XIV za „moralne wsparcie dla pokoju” i „autorytet moralny” w budowaniu mostów. Całość wypowiedzi utrzymana jest w duchu naturalistycznej dyplomacji, całkowicie pomijającej nadprzyrodzoną misję Kościoła jako głosiciela Królestwa Chrystusowego.
Zdrada misji Kościoła: pokój bez Chrystusa Króla
Gänswein powtarza modernistyczne slogany o „dyplomacji pokojowej Kościoła”, która miałaby polegać na mediacji między agresorem a ofiarą. Tymczasem Pius XI w encyklice «Quas primas» nie pozostawia wątpliwości: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Koncepcja „budowania mostów” między okupantem a okupowanym, bez wezwania do nawrócenia i poddania się pod panowanie Chrystusa, jest czystą herezją.
„Stolica Apostolska może skutecznie pośredniczyć w rozmowach pokojowych tylko wtedy, gdy obie strony konfliktu darzą ją «szczerym zaufaniem i autentyczną gotowością do pokoju»” – twierdzi Gänswein.
To jawne zaprzeczenie katolickiej doktrynie o unii hipostatycznej władzy duchowej i doczesnej. Jak zauważa Pius IX w «Syllabusie błędów» (pkt 39-42), błąd polega na traktowaniu Kościoła jako jednego z wielu podmiotów dyplomatycznych, a nie jako jedyną Arkę Zbawienia. Gdy Gänswein mówi o „autorytecie moralnym” Watykanu, przemilcza fakt, że sekta posoborowa utraciła go przez apostazję – od ekumenizmu po „Fiducia supplicans”.
„Fiducia supplicans”: herezja w białych rękawiczkach
Arcybiskup chwali Leona XIV za „prawidłową klasyfikację” dokumentu o błogosławieństwach par homoseksualnych. To oszustwo słowne! Samo dopuszczenie dyskusji nad „błogosławieństwem” grzechu ciężkiego jest zdradą dogmatu o nierozerwalności małżeństwa (kanon 1013 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.). Jak stwierdza Święte Oficjum w dekrecie «Lamentabili sane exitu» (pkt 65): „Nauka, że Chrystus podniósł małżeństwo do godności sakramentu, nie może być w żaden sposób tolerowana”. Gänswein, chwaląc heretyckie gesty, wpisuje się w logikę modernistycznej ewolucji dogmatów.
Msza „trydencka” w cudzysłowie: pogarda dla Ofiary
Szczególnie wymowne jest używanie przez nuncjusza cudzysłowu przy określeniu „mszy trydenckiej”. To nie tylko brak szacunku dla Quo Primum Piusa V, który ustanowił Mszę Świętą jako „zawsze ważną”. To symptom głębszej choroby: redukcji Najświętszej Ofiary do «opcji liturgicznej», o której mogą dyskutować „zwolennicy i krytycy”. Gänswein mówi o „przełamaniu wrogich stereotypów”, podczas gdy św. Pius X w «Pascendi Dominici gregis» ostrzegał przed modernistami, którzy „w imię pokoju niszczą wiarę”.
Milczenie o Nawróceniu Rosji: apostazja przez pominięcie
Najcięższym zarzutem wobec całej narracji jest całkowite pominięcie objawień w Fatimie – co zgodne z instrukcją o zakazie ich przywoływania – ale przede wszystkim zdrada obowiązku głoszenia prawdy o konieczności nawrócenia Rosji na katolicyzm. Gänswein mówi o „pojednaniu”, lecz nie wspomina o potrzebie abiura schizmy moskiewskiej czy potępienia prawosławia jako herezji. To dokładnie ten „fałszywy ekumenizm”, który Pius XI w «Mortalium animos» nazwał „zdradą Ewangelii”.
Podsumowując: cała wypowiedź abpa Gänsweina to przykład teologicznego bankructwa sekty posoborowej. Zamiast głosić Chrystusa Króla („Tyś Królem chwały, Chryste!”), oferuje się „drobne działania dyplomatyczne”. Zamiast żądać poddania narodów pod jarzmo Odkupiciela („Dana Mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi” – Mt 28,18), proponuje się „dialog” z prześladowcami Kościoła. To nie jest katolicka droga do pokoju, lecz recepta na dalsze zniewolenie.
Za artykułem:
„Wyciągnięta ręka papieża nie została przyjęta przez stronę rosyjską”. Abp Gänswein o negocjacjach pokojowych (opoka.org.pl)
Data artykułu: 25.09.2025
