Portal LifeSiteNews (25 września 2025) relacjonuje przypadek 20-letniego Irlandczyka, który groził swojej ciężarnej partnerce, że siłą zaciągnie ją „za włosy” do ośrodka aborcyjnego. Mężczyzna, oskarżony o zniszczenie mienia i kradzież, został tymczasowo aresztowany przez sąd w Tallaght po tym, jak sędzia John O’Leary uznał, że kobieta żyje w strachu o siebie i nienarodzone dziecko. Sprawa ujawnia szerszy problem przymusowych aborcji w społeczeństwach odrzucających porządek Boży.
Naturalistyczne myślenie jako źródło przemocy
„Ojciec rodziny jest w swoim domu niczym król na tronie” – pisał Pius XI w encyklice Quas Primas, podkreślając królewską godność ojcostwa wypływającą z władzy Chrystusa Króla. Tymczasem relacjonowana sytuacja ukazuje całkowitą degenerację męskiego autorytetu, zredukowanego do prymitywnej przemocy. Groźby typu „zaciągnę cię za włosy do kliniki aborcyjnej” to nie tylko akt agresji, ale bezpośrednie nawoływanie do morderstwa, potępione już w Didache (II, 2) jako jeden z grzechów wołających o pomstę do nieba.
„Żaden człowiek nie ma prawa rozporządzać życiem niewinnej istoty, nawet pod pozorem ‘własnego wyboru’. Aborcja pozostaje zbrodnią przeciwko V przykazaniu niezależnie od okoliczności” – Pius XII, przemówienie do położnych, 29 października 1951.
Milczenie o nadprzyrodzonym wymiarze małżeństwa
Artykuł pomija kluczowy fakt, że relacja opisywanej pary – niebędąca ważnym małżeństwem katolickim – od początku nosiła znamiona concubinatus (kohabitacji), potępionego przez Sobór Trydencki (sesja XXIV, kan. 1). Brak sakramentalnego związku zawsze prowadzi do erozji moralnej odpowiedzialności, co potwierdza Katechizm Rzymski: „Grzech nieczystości jest początkiem wszelkiego zła” (cz. II, VIII, 13).
Współczesne prawo irlandzkie, które w 2018 roku zalegalizowało aborcję, stworzyło przestrzeń dla takich zbrodniczych groźb. Jak przypominał Pius XI w Casti Connubii: „Państwo, które nie uznaje małżeństwa za święte, nie może być sprawiedliwe” (AAS 22, 1930, s. 579). Legalizacja dzieciobójstwa prenatalnego w 2018 roku otworzyła drzwi do eskalacji przemocy wobec matek.
Statystyki przymusu – wstydliwy sekularny paradygmat
Przywołane dane o skali przymusowych aborcji (1 na 7 kobiet w Wielkiej Brytanii, 25% w USA) demaskują kłamstwo o „wyborze reprodukcyjnym”. Już w 1951 roku Pius XII ostrzegał przed „cywilizacją śmierci, która pod pozorem wolności odbiera człowiekowi godność” (przemówienie do Kongresu Rodziny). Badanie wskazujące, że 61% śmierci ciężarnych w USA to morderstwa, potwierdza prawdę o nexus infernalis między aborcją a kulturą śmierci.
Prawo kanoniczne (CIC 1917, kan. 2350) nakłada ekskomunikę latae sententiae na wszystkich dokonujących aborcji. Tymczasem współczesne systemy prawne nie tylko nie karzą sprawców, ale wręcz umożliwiają im stosowanie przemocy poprzez instytucjonalne przyzwolenie na dzieciobójstwo.
Kryzys ojcostwa jako owoc rewolucji obyczajowej
Opisany przypadek ukazuje skutki odrzucenia encykliki Casti Connubii, która definiowała małżeństwo jako „najściślejszą wspólnotę życia i miłości” (AAS 22, 1930, s. 583). Zerwanie z katolicką koncepcją ojcostwa – gdzie mężczyzna jest caput familiae odpowiedzialnym przed Bogiem za żonę i potomstwo – prowadzi do barbarzyńskich zachowań opisanych w artykule.
Jak zauważył św. Josemaría Escrivá: „Gdy mężczyźni rezygnują z bycia ojcami, społeczeństwo staje się piekłem dla słabych”. Irlandia, która w 2015 roku zalegalizowała „małżeństwa” homoseksualne, a w 2018 roku aborcję, zbiera teraz owoce swojego apostazji od wiary katolickiej.
Posoborowa zdrada wobec matek
Brakuje w artykule jakiejkolwiek wzmianki o instytucjach Kościoła katolickiego niosących pomoc matkom w potrzebie. To symptomatyczne dla sekty posoborowej, która zamiast tworzyć sieć wsparcia opartego na Caritas i zakonach, woli prowadzić „dialog” z aborterami. Tymczasem już w 1947 roku Pius XII powołał Opera della Madonnina del Grappa – organizację pomagającą samotnym matkom, podkreślając, że „prawdziwa miłosierdzie polega na obronie życia, a nie na ułatwianiu zbrodni”.
Konieczna jest nie tylko modlitwa za ofiary, ale i zdecydowane działania prawne. Jak przypominał Leon XIII w Rerum Novarum: „Państwo istnieje po to, by bronić słabych przed przemocą silniejszych” (RN 35). W tym przypadku jednak państwo samo stało się narzędziem przemocy, legalizując aborcję i tym samym legitymizując groźby przestępców.
Teologiczny wymiar dramatu
Każda przymusowa aborcja to nie tylko zbrodnia przeciwko ludzkości, ale i świętokradztwo, gdyż nienarodzone dziecko od chwili poczęcia nosi obraz Boga (Psalm 139:13-16). Groźby opisane w artykule przypominają słowa św. Pawła: „Ich gardła są jak otwarte groby, językiem swoim mówią podstępnie, jad żmijowy jest na ich wargach” (Rz 3,13).
Jedynym rozwiązaniem jest przywrócenie publicznego panowania Chrystusa Króla, o czym pisał Pius XI: „Pokój Chrystusa w królestwie Chrystusowym – oto jedyna droga do społeczeństwa wolnego od przemocy” (Quas Primas). Bez powrotu do katolickiego porządku prawnego, takiego jak konstytucje Cuni primum Grzegorza XVI czy Quas primas Piusa XI, podobne przypadki będą się mnożyć.
Opisana historia to nie tylko przestępstwo karne, ale memento dla całego Zachodu, który odrzucił fundamenty cywilizacji chrześcijańskiej. Jak pisał św. Augustyn: „Państwo bez sprawiedliwości to tylko banda rozbójników” (De Civitate Dei IV, 4). Irlandia, niegdyś „wyspa świętych”, dziś stała się areną walki między kulturą życia a cywilizacją śmierci.
Za artykułem:
Irish man denied bail after threatening to drag pregnant girlfriend by her hair to get an abortion (lifesitenews.com)
Data artykułu: 25.09.2025
