Portal Tygodnik Powszechny (23 września 2025) relacjonuje nastroje mieszkańców Suwalszczyzny wobec rosyjskich ćwiczeń wojskowych „Zapad 2025”, przedstawiając lokalne przygotowania obronne i indywidualne strategie przetrwania. Cytowany artykuł dokumentuje wypowiedzi wójta Puńska o zakupie agregatów prądotwórczych, opowieści o multikulturowym dziedzictwie Sejn oraz rozmowy z mieszkańcami wyrażającymi zaufanie do NATO lub Matki Bożej. Całość utrzymana w tonie świeckiego humanitaryzmu, gdzie duchowe uzbrojenie sprowadza się do mglistych odwołań do „dobrych opowieści na ciemne czasy”.
Redukcja bezpieczeństwa do materialnych zabezpieczeń
Quas Primas Piusa XI stanowczo naucza, że „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem przedstawiony materiał konsekwentnie pomija fundamentalną prawdę katolicką: iż żadne agregaty prądotwórcze, magazyny żywności czy plany obrony cywilnej nie zastąpią społecznego panowania Chrystusa Króla. Gdy wójt Liszkowski twierdzi, że „piętą achillesową jest brak porozumienia między politykami”, zdradza czysto naturalistyczne myślenie, sprzeczne z nauczaniem Leona XIII: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw… zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą” (enc. Ubi arcano).
Bluźniercze pomieszanie sacrum i profanum
Szczególnie wymowne jest zestawienie wypowiedzi Józefa z Suwałk, który deklaruje: „Matka Boska jest naszą królową, więc nie ma czego się bać”, z równoczesnym brakiem jakiegokolwiek nawiązania do stanu łaski uświęcającej czy obowiązku poddania się prawom Bożym. Ta folklorystyczna redukcja kultu Marji do talizmanu przeciwko rosyjskim czołgom stanowi żywą ilustrację modernistycznej herezji potępionej w Lamentabili sane exitu: „Dogmaty wiary należy pojmować według ich funkcji praktycznej, tzn. jako obowiązujące w działaniu, nie zaś jako zasady wierzenia” (pkt 26). Tymczasem Pius XI w Quas Primas wyjaśniał: „Pokój domowy nie może być wstrząśnięty wskutek zapomnienia i zaniedbania obowiązków” – czego nie zapewnią same deklaracje o królewskości Marji.
Multikulturalizm jako substytut uniwersalizmu katolickiego
Opisywana przez „Pogranicze” działalność w Sejnach – „tworzenie dobrych opowieści, które pozwalają żyć w sąsiedztwie” – odsłania duchową pustkę posoborowego relatywizmu. Gdy „przywoływanie żydowskiego świata ogranicza się do koncertów klezmerskich”, a „pusta Biała Synagoga” staje się jedynie sceną dla wydarzeń kulturalnych, mamy do czynienia z karykaturą katolickiego uniwersalizmu. Św. Pius X w Pascendi dominici gregis demaskował takie praktyki: „Moderniści utrzymują, że wszelka religia musi się wciąż zmieniać i przekształcać”. Prawdziwa jedność narodów możliwa jest jedynie pod berłem Chrystusa Króla, nie zaś poprzez „artystyczne formy” wyabstrahowane z nadprzyrodzonego porządku.
Fałszywe oparcie w strukturach NATO
Artykuł bezkrytycznie powiela naiwną wiarę w potęgę Paktu Północnoatlantyckiego, cytując mieszkańców przekonanych, że „jesteśmy w NATO” stanowi wystarczającą gwarancję bezpieczeństwa. Tymczasem Syllabus błędów Piusa IX wyraźnie potępia pogląd, jakoby „Kościół powinien się pogodzić z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją” (pkt 80). Zaufanie pokładane w świeckich sojuszach wojskowych przy równoczesnym milczeniu o obowiązku publicznego uznania władzy Chrystusa nad narodami stanowi akt zdrady wobec Króla Wszechświata. Jak przypominał Pius XI: „Państwo, które nie uznaje panowania Chrystusa, nie może liczyć na Jego błogosławieństwo”.
Milczenie o rzeczywistym uzbrojeniu duchowym
Najcięższym zarzutem wobec prezentowanego materiału jest całkowite pominięcie środków nadprzyrodzonych. Brak wezwania do nawrócenia, do korzystania z sakramentów pokuty i Eucharystii, do modlitwy różańcowej czy poświęcenia rodzin Najświętszemu Sercu – oto prawdziwa „pięta achillesowa” tego dyskursu. Gdy Dorota z Kuźnicy twierdzi, że „NATO nie musi się przejmować Kuźnicą”, ujawnia się tragiczne skutki dekad modernistycznej indoktrynacji. Tymczasem Leon XIII w Annum sanctum nauczał: „Gdy ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa”. Bez tego uznania żadne bunkry i torby ewakuacyjne nie zapewnią prawdziwego bezpieczeństwa.
Za artykułem:
Co o bezpieczeństwie swoim i Polski mówią mieszkańcy przesmyku suwalskiego (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 23.09.2025
