Portal CNA relacjonuje zabójstwo ks. Matthew Eya z „diecezji” Nsukka w Nigerii 19 września 2025 roku. Zamach określony został jako „bezmyślny akt przemocy”, zaś lokalne władze kościelne zaapelowały o śledztwo i „sprawiedliwość”. W komunikacie nie wskazano sprawców, jedynie ogólnikowo wspomniano o trwającej od 2009 roku działalności Boko Haram oraz konfliktach z udziałem pasterzy Fulani. Zabrakło jakiegokolwiek odniesienia do religijnego charakteru prześladowań czy obowiązku głoszenia Ewangelii narodom pogańskim.
Naturalistyczne przeinaczenie męczeństwa
„Diecezja” Nsukka w swoim oświadczeniu pomija fundamentalny fakt doktrynalny: jeśli kapłan poniósł śmierć z nienawiści do wiary katolickiej, jego śmierć stanowi martyrium (męczeństwo) w ścisłym znaczeniu kanonów soborowych. Sobór Trydencki w dekrecie De Sacramentis podkreślał, że męczennik oddaje życie in odium fidei (z powodu nienawiści do wiary), co gwarantuje mu bezpośrednie wejście do chwały niebieskiej. Tymczasem posoborowy komunikat redukuje sprawę do „brutalności” i „straty”, całkowicie wymazując nadprzyrodzony wymiar wydarzenia.
„Father Matthew was a dedicated shepherd, known for his humility and unwavering commitment to his flock”
„Ojciec Matthew był oddanym pasterzem, znanym z pokory i niezłomnego zaangażowania w swoją trzodę” – czytamy. Ta pozornie pobożna formuła jest w rzeczywistości heretyckim pomniejszeniem kapłaństwa. Kapłan katolicki nie jest „oddanym pasterzem”, lecz alter Christus (drugim Chrystusem), sprawującym Ofiarę Mszy Świętej i dysponującym władzą odpuszczania grzechów. Sakrament święceń nadaje charakter niezmazalny – czego posoborowe struktury zaprzeczają przez wprowadzenie protestanckiej teorii „służby wspólnocie”.
Systemowa zdrada chrześcijan wobec islamskiego dżihadu
Artykuł przywołuje wprawdzie działalność Boko Haram, które „dąży do przekształcenia Nigerii w państwo islamskie”, jednakże czyni to w kontekście „braku bezpieczeństwa” od 2009 roku. Zabrakło jednoznacznego nazwania rzeczy po imieniu: toczona jest wojna religijna, w której muzułmanie systematycznie eksterminują chrześcijan, palą kościoły i porywają duchownych. Tymczasem Konstytucja dogmatyczna Pastor aeternus Soboru Watykańskiego I stanowi, że „Kościół jest w swoim istnieniu nadprzyrodzony, w swojej organizacji hierarchiczny, w swojej nauce nieomylny, w swoich środkach zbawienny”. Posoborowie zdradza tę misję, przemilczając obowiązek podporządkowania Nigerii – jak wszystkich narodów – społecznej władzy Chrystusa Króla.
„Diecezja” Nsukka, podobnie jak cały neokościół, nie ośmiela się przywołać encykliki Piusa XI Quas Primas, która stanowi:
„Niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi, lecz niech ten obowiązek spełnią sami i wraz z ludem swoim, jeżeli pragną powagę swą nienaruszoną utrzymać, i przyczynić się do pomnożenia szczęścia swej ojczyzny”.
W miejsce głoszenia Ewangelii i żądania chrztu dla Nigerii, lokalni „biskupi” ograniczają się do płytkich apeli o „pokój” i „sprawiedliwość”, co jest jawnym potwierdzeniem apostasii silentii (apostazji przez milczenie).
Struktury nieważne i pozbawione łaski
Najgorszą zdradą jest jednak sam fakt istnienia „diecezji” Nsukka w ramach posoborowej sekty. Jej „biskup” Godfrey Igwebuike Onah został „wyświęcony” w 2013 roku, czyli po wprowadzeniu nieważnych formuł sakramentalnych w Pontificalis Romani Pawła VI (1968). Jak wykazał teolog ks. Anthony Cekada, nowe święcenia biskupich pozbawione są wymaganego materii (nałożenie rąk bez przekazania władzy ofiarnej) oraz intencji (przez usunięcie odniesień do ofiary). W konsekwencji „ksiądz” Eya nie był kapłanem w znaczeniu katolickim, lecz jedynie protestanckim „ministrem”.
To wyjaśnia, dlaczego w komunikacie nie ma słów o Ofierze Mszy Świętej, ostatnim namaszczeniu czy zbawieniu duszy zamordowanego. Posoborowcy nie wierzą w rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii ani w moc sakramentów – stąd ich język czysto społeczny i psychologiczny („modlitwy o pocieszenie”). Prawdziwy katolik winien zaś modlić się o łaskę nawrócenia dla morderców i zbawienie duszy zamordowanego – nawet jeśli jego święcenia były nieważne.
Fulani herdsmen jako narzędzie islamizacji
Wspomniani w artykule pasterze Fulani stanowią klasyczny przykład taqiyya (islamskiego ukrywania wiary). Pod pozorem konfliktów etnicznych o ziemię prowadzą dżihad przeciwko nigeryjskim chrześcijanom, paląc wioski i mordując kapłanów. Jak przypomina bulla Cum hoc sit Piusa V, „wszelkie sekty heretyckie i schizmatyckie są gorsze od pogan”, zaś współpraca z islamem stanowi zdradę Krzyża. Tymczasem neokościół, kierujący się „duchem Asyżu”, woli mówić o „braku bezpieczeństwa” niż wzywać do krucjaty modlitewnej o nawrócenie wyznawców Mahometa.
Milczenie o monarchii Chrystusa Króla
Najcięższym grzechem artykułu jest całkowite pominięcie obowiązku uznania władzy społecznej Chrystusa Króla. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas:
„Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw i gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”.
Nigeria pogrąża się w chaosie, ponieważ odrzuciła koronację Chrystusa na Króla Narodów, czego domagał się Pius XI dla wszystkich państw. Zamiast nawoływać do takiej intronizacji, posoborowcy żebrzą o „zapewnienie bezpieczeństwa” świeckim władzom, które same współpracują z islamistami. To nie pragnienie „sprawiedliwości”, lecz zdrada misji Kościoła, który ma obowiązek podporządkować wszystkie narody pod berło Zbawiciela.
Za artykułem:
Catholic priest killed in ‘senseless act of violence’ in Nigeria (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 23.09.2025
