Portal LifeSiteNews (25 września 2025) informuje o nominacji „biskupa” Jamesa F. Checchio z diecezji Metuchen na stanowisko koadiutora „archidiecezji” Nowy Orlean. 59-letni duchowny posoborowej struktury ma objąć urząd po przejściu na emeryturę „arcybiskupa” Gregory’ego Aymonda. W 33-letniej „karierze” kapłańskiej, Checchio zasłynął z tuszowania nadużyć seksualnych Theodore’a McCarricka, wspierania heretyckiego „jezuity” Jamesa Martina oraz promowania kontestujących katolicką moralność grup „LGBT”.
Episkopat zbudowany na protekcji heretyka i skandalisty
Checchio, wyświęcony w 1992 roku, pełnił funkcje administracyjne w diecezji Camden, by w 2006 roku objąć stanowisko rektora Północnoamerykańskiego Kolegium Papieskiego w Rzymie. W tym okresie otwarcie ignorował doniesienia o molestowaniu przez McCarricka, pozwalając mu rezydować w kolegium podczas konklawe w 2013. Jak pisze Pius XI w Quas primas (1925): „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi, jak i państwa, gdyż ludzie w społeczeństwach zjednoczeni nie mniej podlegają władzy Chrystusa jak jednostki”. Tymczasem w „posoborowym kościele” władza stała się narzędziem kryminalnych układów – w 2018 roku Checchio przyznał, że diecezje Metuchen i Newark wypłaciły 180 tys. dolarów odszkodowań ofiarom McCarricka, ale nigdy nie ujawnił tych faktów wiernym.
„To właśnie w kontekście nadużyć McCarricka, Checchio został w 2016 roku mianowany biskupem Metuchen przez Franciszka, a sam McCarrick uczestniczył w jego uroczystości konsekracji” – podaje LifeSiteNews.
Wspieranie herezji: od Jamesa Martina po „teologię” LGBT
W 2018 roku „biskup” Checchio zaprosił do diecezji Jamesa Martina, znanego z propagowania ideologii homoseksualnej w ramach pseudokatechizacji. W ramach „posoborowego dialogu” Checchio gościł Martina w swojej rezydencji, a ten – jak relacjonuje portal – „publicznie wyrażał zadowolenie z nominacji” Checchio. W doktrynie katolickiej, jaką w Lamentabili sane (1907) potępia św. Pius X, czytamy: „Błędem jest twierdzenie, że Chrystus nie ustanowił Kościoła jako społeczności mającej trwać przez wieki” (propozycja 52). Tymczasem Checchio wspierał grupy „In God’s image”, gdzie David Harvie – żyjący w związku sodomickim – prowadził spotkania pod hasłami „akceptacji” i „inkluzywności”.
W 2019 roku, jak podaje ChurchMilitant.com, po ujawnieniu skandalu usunął swoje nazwisko ze strony internetowej, ale nie zlikwidował grupy. W świetle Syllabusa błędów Piusa IX (1864) – który potępia „mniemanie, że papież Rzymski może i powinien pogodzić się z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (propozycja 80) – jest to jawne przyzwolenie na herezję.
Dwulicowość wobec tradycji liturgicznej: pozorowane gesty i realne prześladowania
Choć w marcu 2025 roku Checchio odprawił „mszę” w rycie trydenckim, to w 2022 roku zakazał jej regularnej celebracji w kościele Corpus Christi. Jak pisze Pius X w Pascendi Dominici gregis (1907): „Moderniści, aby łatwiej wprowadzić swe błędy, starają się nieprzerwanie i bez wytchnienia, zniszczyć w Kościele świętą liturgię”. Tę metodę widać w działaniach Checchio: pozorne gesty wobec tradycjonalistów, by legitymizować prześladowania. Diecezja Metuchen nie tylko toleruje, ale aktywnie promuje bluźniercze „ministry LGBT”, podczas gdy wierni przywiązani do katolickiej liturgii są marginalizowani.
Nowy Orlean: nowa twarz starego skandalu
Nominacja Checchio na koadiutora „archidiecezji” Nowy Orlean – gdzie w 2025 roku wypłacono 230 milionów dolarów odszkodowań za nadużycia seksualne – to klasyczny przykład posoborowej logiki. Jak stwierdza Pius XI w Quas primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, a władzę wywodzono od ludzi, zburzono fundamenty społeczeństwa”. „Archidiecezja” ta, od lat pogrążona w finansowych i moralnych aferach, ma teraz otrzymać „pasterza” doskonale wpisującego się w system: człowieka, który tuszował skandale, promował heretyków i zwalczał katolicką liturgię.
Teologiczne bankructwo posoborowej hierarchii
Postawa Checchio to wierne odzwierciedlenie modernistycznej herezji potępionej przez św. Piusa X: relatywizacji doktryny, negacji nadprzyrodzonej misji Kościoła, redukcji wiary do „humanitarnego zaangażowania”. W Lamentabili sane (propozycja 63) czytamy: „Kościół nie jest w stanie skutecznie bronić etyki ewangelicznej, ponieważ trwa przy niezmiennych poglądach”. Tymczasem Checchio i jemu podobni nie tylko nie bronią katolickiej moralności, ale aktywnie wspierają jej przeciwników.
W świetle niezmiennej doktryny katolickiej, nominacja ta – podobnie jak cała kariera Checchio – jest nieważna moralnie i kanonicznie. „Kapłan” wspierający herezję, nie strzegący owczarni, a współpracujący z wilkami, sam staje się wilkiem. Jak pisał św. Paweł: „Aniołowie nawet, gdyby wam głosili Ewangelię różną od tej, którą głosiliśmy, niech będzie przeklęty” (Ga 1, 8).
Za artykułem:
Pope Leo appoints bishop linked to McCarrick, Fr. James Martin to New Orleans archdiocese (lifesitenews.com)
Data artykułu: 25.09.2025
