Leon XIV kontynuuje demontaż struktury Kościoła: nowa nominacja w modernistycznej kurii
Portal eKAI (26 września 2025) informuje o nominacji abp. Filippo Iannone O.Carm. na prefekta Dykasterii ds. Biskupów oraz przewodniczącego Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej przez papieża Leona XIV. Włoski hierarcha, dotychczasowy prefekt Dykasterii ds. Tekstów Prawnych, ma objąć nowe stanowisko 15 października. Tekst wskazuje na utrzymanie przez papieża dotychczasowych sekretarzy dykasterii: Brazylijczyka abp. Ilsona de Jesusa Montanariego i ks. Ivana Kovača z Bośni. Artykuł powołuje się na konstytucję apostolską „Praedicate Evangelium”, która określa kompetencje dykasterii, w tym nominacje „biskupów”, podział terytorialny i wizyty ad limina.
Legalizacja nielegalnego: strukturalne potwierdzenie herezji
„Praedicate Evangelium” – konstytucja ogłoszona przez papieża Franciszka w marcu 2022 roku – stanowi ostateczną instytucjonalizację rewolucji soborowej. W myśl zasady lex orandi, lex credendi (prawo modlitwy jest prawem wiary) zmiana struktury Kurii Rzymskiej odzwierciedla heretyckie przesunięcie akcentów z nadprzyrodzonej misji Kościoła na świecki zarząd. Jak czytamy w artykule 103:
„Dykasteria do spraw Biskupów jest odpowiedzialna za to wszystko, co dotyczy ustanawiania i obsadzania Kościołów partykularnych oraz sprawowania urzędu biskupiego w Kościele łacińskim”
To sformułowanie zawiera podwójną herezję. Po pierwsze, „Kościoły partykularne” nie istnieją w katolickiej eklezjologii – jest tylko jeden Kościół Chrystusowy, „założony dla zbawienia wszystkich ludzi” (Sobór Watykański I, konst. Pastor Aeternus). Po drugie, podział na „Kościeł łaciński” i inne rytualne pseudo-kościoły to zdrada uniwersalizmu katolickiego, potępiona przez św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici gregis (1907) jako relatywizacja jedności wiary.
Nominacja heretyka na strażnika apostolskiej sukcesji
Fakt, że abp. Iannone przechodzi z Dykasterii ds. Tekstów Prawnych – odpowiedzialnej za implementację posoborowego „prawa” – na stanowisko odpowiedzialne za nominacje „biskupów”, dowodzi systemowej apostazji. Jak stwierdza Pius XI w encyklice Quas Primas (1925):
„Państwo, jako społeczność, nie mniej niż jednostka, podlega władzy Chrystusa Króla. Władcy i prawodawcy winni mieć świadomość, że wykonują władzę nie tyle z własnego prawa, ile z rozkazu i w zastępstwie Króla Bożego”
Tymczasem w nowej strukturze pomija się fundamentalne kryterium doktrynalne – żaden dokument nie wspomina o wymogu wierności niezmiennemu depozytowi wiary, a jedynie o biurokratycznych procedurach.
Demontaz sakramentu święceń: biskup jako administrator
W tekście nie pada ani jedno słowo o nadprzyrodzonej misji biskupów jako następców Apostołów i szafarzy sakramentów. To damnatio memoriae (potępienie pamięci) katolickiej teologii święceń. Konstytucja „Praedicate Evangelium” redukuje biskupstwo do funkcji administracyjnej, co jest zgodne z modernistycznym postulatem: „Kościół nie jest doskonałą, odrębną społecznością” (Syllabus błędów, Pius IX, 1864, punkt 19).
Papież Pius XII w encyklice Mystici Corporis Christi (1943) nauczał jednoznacznie:
„Biskup jest widzialnym źródłem i fundamentem jedności w swoim Kościele partykularnym, ukształtowanym na wzór Kościoła powszechnego”
Tymczasem posoborowa „dykasteria” – kierowana przez abp. Iannone – będzie promować „biskupów” wiernych jedynie idei „synodalności” i „nowej ewangelizacji”, czyli demontowaniu katolickiej tożsamości.
Dialog zamiast nawrócenia: fałszywa eklezjologia dla Ameryki Łacińskiej
Nominacja na przewodniczącego Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej ujawnia kolejny cel: utrwalenie teologii wyzwolenia pod nową nazwą. W myśl dokumentu Medellín (1968) i Puebla (1979), region ten ma stać się laboratorium „Kościoła ubogiego”. Jak ostrzegał Pius X w dekrecie Lamentabili sane (1907):
„Kościół nie jest prawdziwą i doskonałą społecznością, wolną i posiadającą własne i niezmienne prawa, lecz podlega świeckiej władzy”
To właśnie realizuje się poprzez podporządkowanie nominacji biskupich politycznym układom w krajach, gdzie dominują marksistowskie reżimy.
Epilog: kontynuacja apostazji zamiast powrotu do Tradycji
Tekst portalu eKAI – będącego tubą propagandową struktury posoborowej – jest dokumentem zdrady. Nie wspomina, że:
- Wszystkie nominacje od 1958 roku są nieważne z powodu braku prawowitej władzy u „papieży”
- „Dykasterie” to ciała pozbawione legitymacji, gdyż Stolica Apostolska jest od 1965 roku okupowana przez modernistów
- Podtrzymanie sekretarzy przez papieża Leon XIV pokazuje, że nie zamierza on przywrócić katolickiej dyscypliny
Jak stwierdził św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici gregis:
„Moderniści usiłują zburzyć cały porządek nadprzyrodzony, aby Kościół uczynić instytucją czysto ludzką”
Dzisiejsza nominacja to kolejny krok w realizacji tego planu. Wierni katolicy muszą odrzucić tę farsę i trwać przy prawdziwym Kościele – niewidzialnym, rozproszonym, lecz zachowującym depositum fidei (depozyt wiary) w całej czystości.
Za artykułem:
Papież mianował prefekta Dykasterii ds. Biskupów (vaticannews.va)
Data artykułu: 26.09.2025
