Portal eKAI (26 września 2025) informuje o planowanej państwowej wizycie króla Karola III i Camilli w Watykanie pod koniec października, rzekomo w ramach obchodów „Roku Jubileuszowego” i „ekumenicznej współpracy” między Kościołem anglikańskim a katolickim. Artykuł podkreśla „historyczne” znaczenie wydarzenia, przypominając wcześniejsze spotkania brytyjskich monarchów z uzurpatorami watykańskimi od Jana XXIII po Franciszka. Wspomina się również o rzekomym „błogosławieństwie małżeństwa” udzielonym parze przez Franciszka w kwietniu 2025 roku, pomimo oczywistego kanonicznego przeszkody (Camilla pozostaje w żywym związku z rozwiedzionym mężem katolikiem). Tekst gloryfikuje postać Johna Henry’ego Newmana jako „świętego” i zapowiada możliwą proklamację go jako „doktora Kościoła” podczas wizyty.
Bluźniercza symulacja sakramentów w służbie rewolucji
„Błogosławieństwo” udzielone przez Franciszka parze królewskiej w kwietniu 2025 stanowi jawne pogwałcenie niezmiennej dyscypliny kanonicznej (Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917, kan. 1066). Camilla, będąc rozwiedzioną z żyjącym mężem katolikiem, podlega ekskomunice latae sententiae (CIC 1917, kan. 2356 §1). Wizytę przedstawia się jako kontynuację „ekumenicznego dialogu”, podczas gdy Pius XI w encyklice Mortalium Animos (1928) wyraźnie potępia takie praktyki: „Kościół katolicki nigdy nie oświetli swych promieni w połączeniu z heretykami dla zbudowania jednego kościoła”.
Jubileusz bez Chrystusa Króla: Parodia świętości
Rzekomy „Rok Jubileuszowy” 2025, który stanowi pretekst wizyty, to bluźniercza parodia tradycyjnych jubileuszy. Prawdziwy Jubileusz powinien prowadzić do nawrócenia, pokuty i publicznego uznania panowania Chrystusa Króla (Pius XI, Quas Primas). Tymczasem posoborowcy przemilczają całkowicie obowiązek poddania narodów pod władzę Chrystusa, zastępując go „religijną turystyką” i naturalistyczną ideą „pielgrzymowania w nadziei”.
„Portal podkreśla, że wizyta ma 'celebrować ekumeniczną pracę Kościoła anglikańskiego i katolickiego’, co stanowi jawną zdradę zasady Extra Ecclesiam nulla salus (Sobór Laterański IV, 1215).”
Kult heretyka: Newman jako „doktor Kościoła”
Zapowiedź proklamacji Johna Henry’ego Newmana jako „doktora Kościoła” podczas wizyty to ostateczny gwóźdź do trumny posoborowej apostazji. Ten konwertyta z anglikanizmu, głoszący ewolucję dogmatów i relatywizm doktrynalny, był prekursorem modernizmu potępionego w Lamentabili Sane (1907). Jego tezy o „rozwijaniu się dogmatów” zostały eksploatowane w soborowej konstytucji Dei Verbum, stanowiąc fundament neoherezji posoborowej.
Dyplomacja antychrysta: Król jako „obrońca wiar”
Opisana wizyta stanowi część szerszego projektu budowania uniwersalnej religii humanistycznej, gdzie król Karol – wieloletni promotor islamu, buddyzmu i ekologii – występuje w roli „duchowego przywódcy”. Tymczasem Pius IX w Syllabusie błędów (1864) potępia: „Każdy człowiek jest wolny w wyborze i wyznawaniu tej religii, którą rozum uzna za prawdziwą” (pkt 15). Artykuł pomija całkowicie kwestię obowiązku katolickich monarchów do publicznego wyznawania wiary i zwalczania herezji (Pius IX, Quanta Cura).
Kuriozum kanoniczne: „Królowa” w stanie grzechu śmiertelnego
Milczenie na temat nieważności sakramentalnej związku Karola i Camilli to kolejny dowód na teologiczną bankructwo posoborowia. Kanon 1069 §1 KPK 1917 jasno stwierdza: „Małżeństwo z osobą rozwiedzioną, gdy żyje prawowity małżonek, jest nieważne, chyba że uzyska się dyspensę”. Tymczasem Franciszek nie tylko udzielił świętokradzkiego „błogosławieństwa” parze, ale wręcz „uczynił z ich rocznicy ślubu okazję do spotkania”, jak podaje portal.
Kult władcy zamiast kultu Chrystusa Króla
Cała ceremoniał państwowej wizyty – „pełne uznanie podwójnej roli papieża jako głowy państwa i przywódcy religijnego” – stanowi perwersyjne odwrócenie katolickiej doktryny o społecznej władzy Chrystusa. Pius XI w Quas Primas (1925) nauczał: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi. […] Niech więc władcy państw nie odmawiają publicznej czci i posłuszeństwa królowi Chrystusowi”. W posoborowym „dialogu” monarcha anglikański, będący formalną głową heretyckiej wspólnoty, zostaje podniesiony do rangi partnera, podczas gdy prawdziwemu Królowi – Chrystusowi – odmawia się publicznego hołdu.
Watykan jako teatr antychrześcijańskiej rewolucji
Fakt, że wizyta odbędzie się w październiku – miesiącu tradycyjnie poświęconym Chrystusowi Królowi – stanowi celową prowokację wobec katolików zachowujących wiarę. W miejsce Najświętszego Serca czczone będzie „serce ekumenizmu” i „nowe humanistyczne braterstwo”. Tymczasem Święte Oficjum w dekrecie z 1949 roku (podpisane przez Piusa XII) potępiło wszelką współpracę ekumeniczną jako „zdradę depozytu wiary”.
Za artykułem:
King Charles and Camilla to make state visit to Vatican in late October (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 26.09.2025
