Portal LifeSiteNews (26 września 2025) relacjonuje dyskusję Johna-Henry’ego Westena z Danem Schneiderem i Jesse Romero, autorami książki *Spiritual Warfare Q and A: For Priests and Laity*. Artykuł podkreśla współczesne „odkrycie” realności walki duchowej, lecz jednocześnie ujawnia głębokie zerwanie z katolicką tradycją ascetyczno-mistyczną na rzecz niebezpiecznych kompromisów z protestancką pseudoduchowością.
Teologiczny minimalizm w ujęciu demonologii
Romero, próbując uzasadnić realność demonów, odwołuje się do powierzchownych argumentów: „Sacred Scripture talks about angels and demons, Sacred Tradition talks about angels and demons. The Fourth Lateran Council, which actually defined it as de fide, angels and demons”. Choć formalnie poprawne, to pominięcie całego nauczania Ojców Kościoła, średniowiecznych mistyków i klasycznych traktatów ascetycznych (jak *De Exorcizandis Obsessis a Daemonio* z 1614 r.) demaskuje redukcję duchowości do poziomu pobożnego folkloru.
Schneider wskazuje na problem: „To this day, I don’t know if there’s a single seminary that teaches angelology”. Nie mówi jednak, że przyczyną jest systemowa apostazja posoborowych instytucji, które usunęły z programów studiów traktaty św. Tomasza z Akwinu (Summa Theologica, I, qq. 50-64) i dzieła św. Alfonsa Liguoriego, zastępując je psychologizującymi błędami Karla Rahnera i Hansa Ursa von Balthasara.
Niebezpieczne flirtowanie z charyzmatyczną herezją
Najbardziej szokujące jest przyznanie Schneidera: „the gap was kind of filled by Protestant charismatic movements inside the Catholic Church”. To jawna zdrada katolickiej monastycznej tradycji egzorcyzmowej, która zawsze opierała się na:
– Triplex munus Christi (potrójnej władzy Chrystusa: nauczania, uświęcania, rządzenia)
– Sakramentaliach (woda święcona, medaliki, szkaplerz)
– Nabożeństwach do Najświętszego Serca Jezusowego
– Różańcu jako „arma potens contra omnes hostes” (potężnej broni przeciw wszelkim wrogom)
Wspomnienie „protestanckich modeli” walki duchowej w kontekście katolickim to bezpośrednie pogwałcenie potępienia Piusa X z encykliki *Pascendi*, gdzie modernistów nazwano „syntetyzatorami wszystkich herezji”.
Pseudo-egzorcyzm bez autorytetu
Artykuł bezkrytycznie promuje postać o. Gabriela Amortha (1925-2016), którego działalność:
– Rozwinęła się w pełni w ramach posoborowego zniekształcenia sakramentaliów
– Opierała na wątpliwych relacjach prasowych zamiast na dyskrecji wymaganej przez *Rituale Romanum* z 1917 r.
– Ignorowała ostrzeżenia św. Piusa X przed „psychologizacją zjawisk nadprzyrodzonych” (Lamentabili, 1907)
W tradycji katolickiej egzorcysta musi być wyznaczony przez prawowitego biskupa, działającego w pełnej komunii z Rzymem – co jest niemożliwe po 1958 r., gdyż wszyscy „biskupi” posoborowi otrzymali święcenia nieważnym rytem z 1968 r.
Fałszywa interpretacja małżeńskiej hierarchii
Schneider próbuje odtworzyć katolicką naukę o podporządkowaniu żony: „Ephesians chapter 5, ‘Wives, be subordinate,’ all it means… (is) to be ordered under. It’s a military term”. Pomija jednak:
– Encyklikę *Casti connubii* Piusa XI (1930), która podkreślała, że podporządkowanie ma charakter „caritatis, non servitutis” (miłości, nie niewoli)
– Całkowite odrzucenie przez współczesnych „teologów” jakichkolwiek form hierarchii w rodzinie, co prowadzi do chaosu opętanego społeczeństwa
Brakuje także wzmianki o Najświętszej Marji jako wzorze małżeńskiej uległości („Oto ja służebnica Pańska”), co jest symptomem ogólnego kryzysu maryjności w posoborowiu.
Zaniedbanie broni nadprzyrodzonych
W całym wywodzie nie znajdziemy:
– Wezwania do regularnej spowiedzi jako „przebłagalnej ofiary” (Sobór Trydencki, sesja XIV)
– Nabożeństwa do Niepokalanego Serca Marji jako antidotum na szatana
– Praktyki umartwienia według rad św. Ignacego Loyoli
– Używania szkaplerza karmelitańskiego – „signum salutis” (znaku zbawienia)
To dowód na redukcję walki duchowej do psychologicznego oporu, podczas gdy prawdziwa katolicka duchowość znała tylko jedno rozwiązanie: „Ecce crucem Domini, fugite partes adversae!” (Oto krzyż Pański, uciekajcie, wrogowie!).
Podsumowanie: duchowa bankructwo neokościoła
Promocja książki Schneidera i Romero to objaw głębszego kryzysu:
– Odrzucenia przez posoborowe struktury prawdziwych środków łaski (Msza trydencka, prawdziwe sakramenty)
– Substytucja tradycji przez protestancko-psychologiczne metody
– Milczenie o konieczności stanu łaski uświęcającej jako jedynej ochrony przed demonicznym wpływem
Jak nauczał św. Pius X w *Lamentabili sane* (1907): „Dogmaty nie są niezmiennymi prawdami, lecz ewoluują z wiary ludu” – to właśnie modernizm w czystej postaci, który teraz infekuje nawet sferę walki duchowej.
Za artykułem:
Strong fatherhood: the key to winning the spiritual battle in our time (lifesitenews.com)
Data artykułu: 26.09.2025
