Portal Vatican News (29 września 2025) relacjonuje sympozjum zorganizowane przez „Krąg Uczniów” oraz „Nowy Krąg Uczniów” Józefa Ratzingera/”Benedykta XVI”. W centrum dyskusji znalazły się „niezbywalna godność człowieka” oraz kwestie sztucznej inteligencji, transhumanizmu i teorii gender. „Aktualne problemy nie mogą być rozwiązane ani nawet właściwie przedyskutowane bez fundamentu, jakim jest uznanie, że godność człowieka ma swoje źródło w samym Bogu” – stwierdził „ks. prof.” Christoph Ohly, przewodniczący „Nowego Kręgu Uczniów”.
Redukcja misji Kościoła do naturalistycznego humanitaryzmu
Przedstawiona narracja stanowi klasyczny przykład modernistycznego przesunięcia akcentów z porządku nadprzyrodzonego na naturalistyczny. Wbrew Quas Primas Piusa XI, który jasno nauczał, że „pokój nie może zakwitnąć w narodach dopóki nie będą uznawali panowania Chrystusa Króla”, uczestnicy sympozjum proponują antropocentryczną utopię opartą na mglistym pojęciu „godności” odciętej od konieczności poddania się pod jarzmo Chrystusa.
„Każdy człowiek posiada godność jako dziecko Boże, jako stworzenie Boże” – twierdzi Ohly, pomijając milczeniem fundamentalną prawdę, że bez chrztu i życia w łasce uświęcającej, człowiek pozostaje dzieckiem gniewu (Eph. 2:3). Jak zauważa Pius XI w encyklice Quas Primas, królestwo Chrystusa nie jest „z tego świata” (Jn 18,36), ale jednocześnie obejmuje wszystkie narody i wymaga ich publicznego uznania.
Naturalizm i filozofia w miejsce teologii katolickiej
Sympozjum bezkrytycznie przyjmuje modernistyczną metodę Ratzingerowskiej „nowej teologii”, która w Syllabusie błędów Piusa IX została potępiona jako błędna: „Teologia musi być podporządkowana filozofii” (pkt 13). W dyskusji o sztucznej inteligencji „ks. prof.” Ohly stwierdza: „Sztuczna inteligencja może być ogromną pomocą dla człowieka, ale powinna pozostać narzędziem w rękach człowieka”, co stanowi jawną kapitulację przed naturalizmem.
W tradycyjnym ujęciu katolickim (Leon XIII, Immortale Dei), każda dziedzina życia społecznego musi podlegać prawu Bożemu – nie tylko jako „inspiracja”, ale jako konkretny system norm. Tymczasem „ks. Paweł Milerski” z „Nowego Kręgu” rozwodzi się o „wzajemnej zależności wiary i rozumu”, ignorując nauczanie Piusa X z encykliki Pascendi Dominici gregis, który potępiał „fikcję podziału na rozum i wiarę” (pkt 6) jako metodę modernistyczną.
Teologiczne bankructwo „nowej teologii”
„Trzeba przywrócić właściwe miejsce Bogu w życiu społecznym, nie wykluczając życia politycznego” – konkluduje Milerski.
Ta pozorna ortodoksja maskuje zgubny kompromis z laicyzmem. W świetle Quas Primas Pius XI jednoznacznie stwierdza, że „państwa mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać”. Tymczasem w całej relacji brakuje jakichkolwiek odniesień do konieczności uznania społecznego panowania Chrystusa Króla, katolickiej koncepcji państwa czy obowiązku katolickiej jedności religijnej społeczeństw.
Godność człowieka – według tradycyjnej doktryny – realizuje się w pełni jedynie w Kościele Katolickim, jako unicum salutis institutum (jedynym ustanowionym przez Boga środkiem zbawienia). Współczesne „kręgi teologiczne” usiłują zastąpić tę prawdę naturalistyczną koncepcją „godności wrodzonej”, co jest dokładnie tym błędem, który Pius IX w pkt 15 Syllabusa określił jako: „Każdy człowiek jest wolny w wyborze i wyznaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą”.
Systemowa apostazja w działaniu
Organizatorzy sympozjum – „Krąg Uczniów” i „Nowy Krąg Uczniów” – stanowią żywe świadectwo destrukcji teologicznej dokonanej przez posoborowie. W Lamentabili sane exitu (1907) św. Pius X potępił jako błąd modernistyczny twierdzenie, że „dogmaty, sakramenty i hierarchia są tylko etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej” (pkt 54). Tymczasem właśnie w taki sposób „kręgi” traktują teologię Ratzingera/”Benedykta XVI”, który sam w swojej książce Wprowadzenie w chrześcijaństwo relatywizował pojęcie prawdy.
Wymowny jest brak jakichkolwiek odniesień do kluczowych katolickich dokumentów sprzed 1958 roku – w zamian mamy jedynie ogólnikowe powoływania się na „myśl teologiczną” Ratzingera. W ten sposób „nowa teologia” realizuje program potępiony już w Humani generis Piusa XII jako „nova dogmatizandi ratio” (nowa metoda formułowania dogmatów), która podważa niezmienność prawdy objawionej.
Konsekwencje praktyczne: droga do bałwochwalstwa
Najbardziej niepokojącym aspektem sympozjum jest milczenie na temat sakramentów i konieczności życia w łasce jako źródła prawdziwej godności. Pius XI w Quas Primas podkreślał: „Chrystus panować musi w umyśle, woli, sercu i ciele człowieka”. W prezentowanym przez „kręgi” modelu godność staje się abstrakcyjnym pojęciem filozoficznym, oderwanym od konieczności przynależności do Mistycznego Ciała Chrystusa.
Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „komunii” w strukturach posoborowych, gdzie „msza” została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeżeli nie li tylko świętokradztwem, to bałwochwalstwem. Tymczasem w całym dyskursie „kręgów” transhumanizm i sztuczna inteligencja jawią się jako większe zagrożenie niż utrata łaski uświęcającej.
To symptomatyczne pominięcie potwierdza, że współczesne „kręgi teologiczne” funkcjonują jako „ecclesia diaboli” (kościół diabła) – struktura zachowująca zewnętrzne pozory katolicyzmu, podczas gdy w istocie propaguje naturalistyczne kłamstwo o zbawieniu przez godność, a nie przez Krzyż Chrystusa.
Za artykułem:
Niezbywalna godność życia ludzkiego tematem sympozjum Kręgów Uczniów Ratzingera (vaticannews.va)
Data artykułu: 29.09.2025
