Portal Konferencji Episkopatu Polski (29 września 2025) relacjonuje trzecią pielgrzymkę obcokrajowców na Jasną Górę pod hasłem integracji, pomocy humanitarnej i modlitwy o pokój. „Bp” Krzysztof Zadarko, przedstawiciel sekty posoborowej, określany mianem „przewodniczącego” Rady KEP, deklaruje konieczność oderwania kwestii migracyjnych od polityki na rzecz „ewangelicznego” podejścia, które w rzeczywistości okazuje się relatywizacją doktryny. Współorganizatorem wydarzenia jest Caritas, której przedstawiciel „ks.” Janusz Majda, akcentuje wyłącznie aspekty socjalne, bez wzmianki o konieczności nawracania innowierców (Ewangelia św. Marka 16:15).
Zdrada misji Kościoła w świetle Quas Primas
„Kościół nie może oddać tego pola tylko politykom” – głosi „ks.” Zadarko
Quod Christus est Rex et Dominus omnium gentium (Że Chrystus jest Królem i Panem wszystkich narodów) – to dogmatyczna podstawa społecznego panowania Chrystusa, wyrażona w encyklice Piusa XI Quas Primas (1925). Tymczasem struktury posoborowe redukują królestwo Chrystusa do „dialogu” i „współpracy”, zamiast głosić prawo publiczne Kościoła do podporządkowania sobie państwa w sprawach moralnych i religijnych (Syllabus błędów, Pius IX, 1864, pkt 55). Brak jakiegokolwiek nawiązania do obowiązku podporządkowania władzy cywilnej prawu Bożemu demaskuje prawdziwy cel tego wydarzenia: utrwalenie laickiego modelu państwa, gdzie Kościół jest jednym z „aktorów dialogu społecznego”.
Humanitaryzm jako nowy kult
„Caritas pomaga migrantom odnaleźć się w nowej rzeczywistości”
Wypowiedź „ks.” Majdy to klasyczny przykład modernizmu, gdzie caritas (miłość bliźniego) zostaje oderwana od caritas veritatis (miłości prawdy). Wszelkie działania charytatywne – zgodnie z nauczaniem Piusa XII – muszą być instrumentum ad conversionem gentium (narzędziem nawrócenia narodów). Tymczasem Caritas posoborowa działa jako biuro socjalne, ignorując kanon 1351 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który zabrania udzielania sakramentów heretykom i schizmatykom. Warto zauważyć, że 78% migrantów w Polsce stanowią wyznawcy prawosławia, co czyni tę pielgrzymkę skandalicznym aktem fałszywego ekumenizmu, potępionego w Mortalium Animos Piusa XI.
Język jako narzędzie rewolucji
Analiza semantyki tekstu ujawnia całkowitą kapitulację przed lewicowym newspeakiem:
– „migranci” zamiast „uchodźcy wojenni” – co świadomie zaciera różnicę między uchodźcami a migrantami ekonomicznymi;
– „uchodźcy” zamiast „schizmatycy” lub „heretycy” – co uniemożliwia ocenę teologicznej sytuacji przybywających;
– „wspólna modlitwa o pokój” – podczas gdy św. Pius X w Pascendi Dominici Gregis (1907) potępia modlitwę z innowiercami jako communicatio in sacris (współuczestnictwo w świętych obrzędach).
Obrzędy jako parodia kultu
Ukraińska grupa „Wieczernica” wykonała pieśń „Czarna Madonna”
Użycie terminu czarna w odniesieniu do Matki Bożej Jasnogórskiej to nie tylko przejaw estetycznego barbarzyństwa, ale i nawiązanie do pogańskich kultów ziemi (np. Czarna Matka w hinduizmie). Brak reakcji „duchownych” na to bluźnierstwo dowodzi, że Jasna Góra stała się sceną synkretycznego widowiska, a nie miejscem kultu prawdziwego Boga. Co więcej, udział „Ukraińców” w modlitwie – przy jednoczesnym milczeniu wobec prześladowań katolików obrządku wschodniego na terenie Ukrainy – to tacita approbatio (milcząca aprobata) dla zbrodniczych działań schizmatyków.
Systemowa apostazja w praktyce
Wydarzenie to potwierdza, że struktury okupujące Watykan realizują plan zastąpienia katolicyzmu religią humanitarno-ekumeniczną. Wszystkie elementy wskazują na tożsamość z potępionym modernizmem:
– Redukcja misji Kościoła do pomocy socjalnej (Syllabus błędów, pkt 40);
– Relatywizacja konieczności nawrócenia (Quas Primas, pkt 13);
– Kult człowieka jako podmiotu praw zamiast Boga jako prawodawcy (Lamentabili Sane, Pius X, 1907).
Tymczasem prawdziwy Kościół katolicki głosi niezmiennie: Extra Ecclesiam nulla salus (Poza Kościołem nie ma zbawienia) – dogmat ogłoszony przez Sobór Florencki (1442), który nie podlega „rewizji w świetle nowych wyzwań”.
Za artykułem:
Na Jasnej Górze odbyła się 3. Pielgrzymka Obcokrajowców (episkopat.pl)
Data artykułu: 29.09.2025
