Portal Opoka, powołując się na amerykańską agencję CNA, przedstawia apologetyczny portret zmarłej 20 sierpnia 2025 r. Anny Záborskiej – słowackiej lekarki i polityk, określanej mianem „niezmordowanej obrończyni życia”. Wychwala jej działalność w parlamentach narodowym i europejskim, „bronienie tradycyjnych wartości rodzinnych” oraz „wolności religijnej”.
Kolaboracja z antykatolickim systemem jako „służba”
Rzekoma „obrona życia” Záborskiej odbywała się w ramach całkowicie sprzecznych z katolickim porządkiem struktur politycznych. Jej aktywne uczestnictwo w Parlamencie Europejskim (2004-2019) – instytucji jawnie promującej aborcję, homoseksualizm i gender – stanowi de facto współpracę z miastem szatana (Augustyn, De civitate Dei). Współprzewodniczenie „Komisji Praw Kobiet” w PE, organowi forsującemu ideologię feministyczną, to zdrada katolickiej nauki o roli kobiety wyrażonej w encyklice Casti connubii Piusa XI.
„Była kobietą o otwartym sercu, która potrafiła jednoczyć ludzi dobrocią, czułością i pokojem” – mówi „abp” Bernard Bober, członek posoborowej pseudo-hierarchii.
Taka retoryka odsłania modernistyczny redukcjonizm: wiara sprowadzona do „otwartości” i „pokoju” bez odniesienia do depozytu wiary (1 Tm 6, 20). W doktrynie katolickiej pokój możliwy jest jedynie w Królestwie Chrystusa (Pius XI, Quas primas), a nie w dialogu z heretykami i apostatami.
Religijna zdrada pod płaszczykiem „wolności sumienia”
Pełnienie funkcji „pełnomocnika rządu ds. ochrony wolności religii lub przekonań” (2021) to jawne poparcie dla potępionego dogmatycznie modernistycznego błędu wolności religijnej. Sobór Watykański II w Dignitatis humanae sprzeniewierzył się nauczaniu Piusa IX, który w Quanta cura i Syllabusie błędów (1864) potępił „wolność kultu” jako bezbożną i zgubną dla zbawienia dusz opinię (pkt 15).
Fałszywa „tradycja” w służbie rewolucji
Artykuł przemilcza kluczowy fakt: Záborská działała w ramach partii chadeckich, które od dziesięcioleci realizują program hermeneutyki ciągłości. „Europejska Partia Ludowa” – której była członkiem – popiera związki homoseksualne, in vitro i aborcję. W świetle encykliki Pascendi Piusa X to klasyczny przykład „modernizmu politycznego” – maskowania herezji frazeologią tradycyjną.
Naturalistyczny humanizm zamiast nadprzyrodzoności
Wychwalanie rzekomej „dobroci” i „charytatywności” Záborskiej (przekazywanie diet parlamentarnych na cele społeczne) przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek nawiązania do stanu łaski, sakramentów czy Sądu Bożego ukazuje czysto naturalistyczną motywację. Prawdziwa miłość bliźniego – według św. Tomasza z Akwinu – musi być podporządkowana miłości Boga (STh II-II, q.26, a.2).
Duchowa pułapka „dialogu”
Podkreślanie, że Záborská „zyskiwała szacunek nawet przeciwników”, to promocja zgubnego ireniczmu potępionego w Syllabusie (pkt 77). Św. Pius X w Lamentabili sane (1907) przypominał: „Kościół nie może pogodzić się z błędami” (pkt 63). Polityk katolicki ma obowiązek anathema sit wobec herezji, a nie „dialogu”.
Doktrynalne bankructwo „obrońców życia”
Cała narracja portalu Opoka – typowego przedstawiciela neo-kościelnego establishmentu – dowodzi, że w strukturach posoborowych obrona życia jest instrumentem, a nie zasadą. Gdyby Záborská konsekwentnie odrzucała współpracę z antykatolickim systemem, nie zostałaby bohaterką mediów związanych z „Kościołem” Nowego Adwentu.
Tzw. „ruch pro-life” w obecnej formie – akceptujący współpracę z masonerią, parlamentaryzmem i ekumenizmem – to zdrada Tradycji. Jedynym rozwiązaniem jest powrót do katolickiej monarchii społecznej, gdzie Chrystus Król uznawany jest przez państwo katolickie, które nie tylko nie błędów nie toleruje, ale, o ile możności, nie dopuszcza, by się w jakimkolwiek zakątku panoszyć mogły (Leon XIII, Immortale Dei).
Za artykułem:
Zmarła słowacka obrończyni życia: Europę może uratować nauka Ewangelii (opoka.org.pl)
Data artykułu: 29.09.2025
