Polityka ponad moralność: Koalicja Tuska w obliczu kryzysu i sprzeczności
Portal „Tygodnik Powszechny” (30 września 2025) relacjonuje trzy wydarzenia z życia politycznego: uchwalenie przez Sejm zakazu trzymania psów na uwięzi (z poparciem Jarosława Kaczyńskiego przy sprzeciwie części PiS), rozłam w koalicji rządzącej w głosowaniu nad projektem ustawy o CPK (gdzie 9 posłów Polski 2050, w tym marszałek Szymon Hołownia, zagłosowało niezgodnie z linią koalicji) oraz przestrogi Rafała Trzaskowskiego przed katastrofą wyborczą w 2027 roku, w związku z krytyką prezydenta Nawrockiego. Artykuł, choć formalnie relacjonuje wydarzenia polityczne, pomija całkowicie kwestie moralne i etyczne, które winny stanowić fundament każdego ludzkiego działania.
Prawo bez moralności: redukcja człowieka do roli strażnika zwierząt
„Sejm uchwalił zakaz trzymania psów na uwięzi, np. na łańcuchu (z wyjątkiem m.in. spaceru na smyczy, transportu, tresury itd.)” – podaje portal. Podczas gdy troska o zwierzęta jest godna pochwały, całkowite przemilczenie hierarchii stworzeń – gdzie człowiek, jako jedyny obdarzony duszą rozumną, zajmuje miejsce uprzywilejowane – stanowi symptomatyczny przejaw naturalistycznego relatywizmu. Pius XII ostrzegał: „Gdy znika z ludzkiej świadomości pojęcie prawa Bożego, nieodzowna staje się ruina moralności i porządku społecznego” (Przemówienie do prawników katolickich, 1953). W świetle katolickiej nauki społecznej, ochrona zwierząt nie może być oderwana od obowiązku ochrony życia ludzkiego od poczęcia – co w obecnej rzeczywistości politycznej pozostaje tematem zakazanym przez liberalne tabu.
Rozpad koalicji jako owoc polityki bez Boga
„9 posłów Polski 2050, w tym Szymon Hołownia, głosowało inaczej niż reszta koalicji, 12 się wstrzymało”
– informuje „Tygodnik”. Ten fragment demaskuje kryzys legitymizacji władzy oderwanej od transcendentnego fundamentu. Gdy polityka redukuje się do gry o wpływy (jak w relacjonowanym konflikcie Hołowni z Tuskiem), zanika pojęcie służby publicznej jako uczestnictwa w Bożym porządku sprawiedliwości. W encyklice Quas Primas Pius XI nauczał, że „państwa nie mogą zaniedbać publicznego uwielbienia i posłuszeństwa Królowi naszemu, bez szkody dla swej władzy” (1925). Współczesne spory koalicyjne – pozbawione odniesienia do ordo caritatis (porządku miłości) – są nieuniknioną konsekwencją odkupienia władzy świeckiej spod panowania Chrystusa Króla.
Wizja Trzaskowskiego: krytyka formy przy milczeniu o istocie
„Jak widzę, jak wielu naszych zwolenników dziś nabija się, że prezydent Nawrocki używa snusów, jak mówi po angielsku i ma taką, a nie inną postawę i robi zdjęcia na siłowni, to rozumiem, że kompletnie niczego się nie nauczyliśmy” – cytuje Trzaskowskiego „Tygodnik”. Choć formalnie chodzi o „wizerunek”, w rzeczywistości mamy do czynienia z przyznaniem się do bankructwa projektu, który od początku opierał się na kulturowym modernizmie i relatywizacji wartości. W myśli katolickiej politia est ordinatio ad bonum commune (polityka jest ukierunkowana na dobro wspólne) – a nie na technikę PR. Brak moralnego rachunku sumienia wśród elit politycznych (w tym milczenie o uregulowaniu aborcji i szerzeniu się ideologii gender) potwierdza, że współczesna polityka stała się sztuką manipulacji zamiast roztropnym poszukiwaniem prawdy.
Wielka nieobecna: katolicka nauka społeczna w polityce
Artykuł w sposób systemowy pomija jakiekolwiek odniesienie do religijnych czy moralnych podstaw życia publicznego. W myśli Leona XIII (Rerum novarum) i Piusa XI (Quadragesimo anno) porządek społeczny wymagał uznania Boga za fundament. Tymczasem relacja „Tygodnika” wpisuje się w laicystyczną hermeneutykę, gdzie polityka jest rozumiana wyłącznie jako walka o władzę między grupami interesów, a nie służba dla dobra wspólnego. W świetle Lamentabili sane (Święte Oficjum, 1907) to naturalizm polityczny jest jawną herezją, potępioną w punkcie 56: „Moral laws do not stand in need of the divine sanction, and it is not at all necessary that human laws should be made conformable to the laws of nature and receive their power of binding from God”.
Odrzucenie Chrystusa Króla jako źródło chaosu
Ostatecznie, całkowita nieobecność tematu panowania Chrystusa nad narodami w analizie politycznej „Tygodnika” jest najcięższym oskarżeniem. Współczesny kryzys legitymizacji, rozpadu koalicji i powierzchownej krytyki elit politycznych wynika bezpośrednio z odrzucenia zasady: „Nie ma zbawienia poza Kościołem” („Extra Ecclesiam nulla salus”) i negacji społecznego panowania Chrystusa (Pius XI, Quas Primas). Gdy naród nie uznaje swego Króla, polityka staje się areną walki egoizmów, a nie przestrzenią realizacji Bożego planu. W świetle niezmiennej doktryny katolickiej, współczesna polityka polska, oderwana od fundamentów wiary, skazana jest na nieustanne kryzysy i sprzeczności, dopóki nie uzna nad sobą władzy Chrystusa Króla.
Za artykułem:
Na punkty (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 30.09.2025
