Portal Episkopat.pl informuje o rozpoczęciu w Krakowie zebrania plenarnego „Papieskiej Komisji ds. Ochrony Małoletnich”, po raz pierwszy odbywającego się poza Rzymem. W Sanktuarium „Bożego Miłosierdzia” w Krakowie „abp” Thibault Verny, przewodniczący Komisji, stwierdził, że instytucja służy „Ojcu Świętemu” (Leonowi XIV) w „głoszeniu Ewangelii poprzez działanie i sposób bycia”. Wybór Krakowa miał być „konkretnym znakiem pragnienia bycia z wami w tej synodalnej drodze ochrony”. Nawiązano do „św. Jana Pawła II”, który z tego miejsca „modlił się o miłosierną miłość Boga”.
Synodalna farsa zamiast katolickiej dyscypliny
Oficjalna narracja o „trosce” o ochronę małoletnich to jedynie parawan dla realizacji modernistycznej agendy. Ecclesia Dei (Kościół Boży) nie potrzebuje nowych komisji, gdyż od wieków posiadał:
- Kanon 2359 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917, który przewidywał ekskomunikę dla duchownych dopuszczających się przestępstw przeciwko szóstemu przykazaniu
- Niezłomne procedury oparte na Sacramentum Poenitentiae (tajemnicy spowiedzi) i iurisdictio ecclesiastica (władzy jurysdykcyjnej)
- Hierarchiczną strukturę opartą na principio hierarchiae (zasadzie hierarchii), gdzie biskup jako ojciec diecezji rozstrzygał sprawy w oparciu o niezmienne prawo Boże
Wspomniane w tekście „synodalne drogi ochrony” to jawna herezja eklezjologiczna sprzeczna z encykliką Mortalium Animos Piusa XI, która potępiała „fałszywy ekumenizm i kolegializm”.
„Kościół Chrystusowy jest jeden wśród wszystkich i przez wszystkich i powinien być jeden, według woli swego Założyciela, w jedności wiary, rządów i społeczności”
(Pius XI, Mortalium Animos).
Kult człowieka jako substytut wiary
Przywołanie postaci „św. Jana Pawła II” (Karola Wojtyły) jako duchowego patrona wydarzenia obnaża duchową zgniliznę posoborowia. Ten:
- Wspierał Assisianum (spotkanie w Asyżu) – bałwochwalczy dialog z poganami
- Promował kult „Bożego Miłosierdzia” oparty na pismach Faustyny Kowalskiej potępionych dekretem Świętego Oficjum z 1959 r. (L. 56/59) jako „błędne, sprzeczne z nauką Kościoła i niebezpieczne”
- Wprowadzał nova lex orandi (nową regułę modlitwy) przez rewolucję liturgiczną, która zniszczyła teologię Ofiary
Duchowna demagogia w miejsce sakramentu pokuty
Całkowite pominięcie w tekście:
- Grzechu jako źródła zła – „Boże Miłosierdzie” stało się w posoborowiu alibi dla relatywizacji moralności
- Stanu łaski – żadna „komisja” nie zastąpi sakramentu pokuty i naprawienia zgorszenia
- Sprawiedliwości Bożej – „miłosierdzie bez sprawiedliwości to parodia” (Pius XII, Mystici Corporis Christi)
Kryminalna hipokryzja „ochrony”
Współczesne struktury posoborowe:
- Systemowo tolerowały zbrodnie pedofilii, chroniąc sprawców (jak w przypadku „kardynała” McCarricka)
- Zastąpiły katolicką dyscyplinę psychologizującym gadaninem o „prewencji” i „procedurach”
- Wykorzystują tragedie ofiar do niszczenia autorytetu kapłaństwa i promowania świeckich nadzorców
Gdyby „papież” Leon XIII chciał rzeczywiście chronić dzieci, przywróciłby:
- Index librorum prohibitorum (Indeks ksiąg zakazanych) – źródło zgorszeń moralnych
- Wymóg professio fidei (wyznania wiary) dla wszystkich duchownych
- Wymierzenie poenae latae sententiae (kar automatycznych) dla heretyków i zbrodniarzy
Posoborowy teatr bez sakramentów
Msza św. w sanktuarium „Bożego Miłosierdzia” była:
- Novus Ordo – protestancko-żydowską parodią Najświętszej Ofiary
- Wykonana w języku narodowym, z naruszeniem rubryk o ochronie tajemnicy
- Połączona z „litanią” niezatwierdzoną przez Magisterium – sprzeczna z dekretem Świętego Oficjum z 1930 r. (Decr. S. Off. 26/30)
Wszystko to – jak podkreślał Pius X w encyklice Pascendi Dominici Gregis – jest typowe dla modernizmu: „Religia jest tylko uczuciem; wiary brakuje obiektywnego fundamentu; Kościół to demokratyczna federacja”.
Za artykułem:
Kraków: Rozpoczęło się zebranie plenarne Papieskiej Komisji ds. Ochrony Małoletnich (episkopat.pl)
Data artykułu: 01.10.2025
