Portal Opoka informuje o protestach katolików w Korei Południowej przeciwko rządowym planom liberalizacji aborcji i legalizacji pigułki wczesnoporonnej. Artykuł relacjonuje inicjatywę „40 dni modlitwy za życie” oraz sprzeciw „bp” Moona Chang-woo z Konferencji „Episkopatu” Korei wobec proponowanych zmian w ustawodawstwie. W akcji uczestniczą chrześcijanie różnych wyznań i niechrześcijanie, zbierane są też podpisy pod petycją. Niestety, nawet ta pozornie słuszna reakcja pozostaje uwięziona w posoborowej logice kompromisu i niedopowiedzeń.
Krucjata bez krucyfiksu: religijny humanitaryzm zamiast katolickiego radykalizmu
„Kościół katolicki w Korei rozpoczął kampanię «40 dni modlitwy za życie». Jest to odpowiedź na plany liberalizacji prawa aborcyjnego”
– podaje portal. Tymczasem prawdziwie katolicka odpowiedź na aborcję nie może ograniczać się do „kampanii” – musi być nieustanną krucjatą prowadzoną metodami nadprzyrodzonymi i politycznymi. Pius XI w encyklice Casti Connubii (1930) nauczał, że płód „należy strzec jak najtroskliwiej, zarówno przed zamachami dokonywanymi przez samych rodziców, jak i przez rządowego lekarza”. Wobec zbrodni aborcji nie wystarczy cicha modlitwa – trzeba głośnego potępienia i żądania pełnego zakazu pod karą śmierci dla aborterów, zgodnie z tradycją katolickich państw.
„«bp» Moon Chang-woo […] przypomniał stanowisko Kościoła wobec aborcji i zaapelował o przepisy, które będą chroniły zarówno kobiety, jak i nienarodzone dzieci”
– to klasyczny przykład posoborowego rozmycia. W katolickim państwie nie ma miejsca na „ochronę kobiet” w kontekście aborcji, gdyż każda kobieta domagająca się dzieciobójstwa staje się współsprawczynią morderstwa. Św. Pius X w Lamentabili sane (1907) potępił tezę, że „Kościół nie może skutecznie obronić etyki ewangelicznej” (propozycja 63) – a przecież właśnie to widzimy w Korei, gdzie „hierarchia” prosi o półśrodki, zamiast żądać całkowitego zakazu.
Teologiczne bankructwo: „modlitwa za życie” bez nawrócenia narodów
Prof. Maria Kim Kyung-ah twierdzi, że modlitwa ma skłaniać do refleksji „nad pragnieniem, które tkwi w sercu każdego człowieka”. To naturalistyczne przeinaczenie katolickiej nauki! Grzech pierworodny zniekształcił ludzką naturę, a „serce człowieka” bez łaski skłonne jest do zła (Jr 17:9). Pius XI w Quas Primas (1925) podkreślał, że „państwa mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać” – a nie kierować się subiektywnymi „pragnieniami”. Tymczasem w całym artykule brak wezwania do uznania królewskiej władzy Chrystusa nad Koreą – jedynego fundamentu prawdziwej ochrony życia.
Zbiorowe odstępstwo: ekumeniczna koalicja przeciwko Dekalogowi
Szokujące jest stwierdzenie, że w akcji uczestniczą „chrześcijanie różnych wyznań, a także niechrześcijanie”. Sobór Trydencki w sesji VII potępił tych, którzy twierdzą, że „heretyków należy tolerować”. Kościół zawsze nauczał, że współpraca z heretykami w sprawach wiary jest współudziałem w grzechu. Św. Oficjum w dekrecie Lamentabili potępiło tezę, jakoby „Kościół był wrogiem postępu nauk” (propozycja 57) – tymczasem w Korei mamy do czynienia z odwrotnym błędem: współpracą z „postępem” w imię relatywistycznego „humanitaryzmu”.
Milczenie o kluczowych prawdach: aborcja jako morderstwo i świętokradztwo
Artykuł nie wspomina, że każda aborcja to morderstwo (V przykazanie) i świętokradztwo gdy dokonuje go ochrzczony, co pociąga za sobą ekskomunikę latae sententiae (KPK 1917, kan. 2350). Pius XII w przemówieniu do położnych (1951) podkreślał, że „bezpośrednie niszczenie życia niewinnego […] jest zawsze aktem niemoralnym”. Brakuje tego radykalizmu w wypowiedziach „bp” Moona, który ogranicza się do „ochrony płodu i kobiety” – jakby płód był tylko „drugą stroną” konfliktu, a nie niewinną ofiarą.
Za artykułem:
Katolicy w Korei mówią „nie” rządowym planom liberalizacji aborcji i legalizacji pigułki „dzień po” (opoka.org.pl)
Data artykułu: 01.10.2025
