Portal Opoka (2 października 2025) relacjonuje wystąpienie ks. Jana Maria Chun Yean Choong, który podczas tzw. „Mszy” przy grobie Jana Pawła II w Watykanie porównał „świętego” Jana Pawła II do Anioła Stróża. „Tak jak Aniołowie Stróżowie stoją dyskretnie obok nas, tak Jan Paweł II – poprzez swoje nauczanie, świadectwo i cierpienie – towarzyszył Ludowi Bożemu” – miał głosić duchowny. Wśród uczestników wymieniono „kardynała” Konrada Krajewskiego i około 90 „kapłanów”.
Bluźniercze porównanie heretyka do istot niebieskich
Porównywanie apostaty do Aniołów Stróżów – stworzeń czysto duchowych, stróżów prawa Bożego – stanowi akt bezprecedensowej profanacji. Wbrew temu, co głosi Quas Primas Piusa XI, gdzie „Chrystusowi przysługuje władza tzw. wykonawcza, gdyż wszyscy rozkazów Jego słuchać powinni” (Pius XI, Quas Primas), Jan Paweł II promował kult człowieka, ekumenizm i religijną indifferentię. Wystarczy przypomnieć jego modlitwy z poganami w Asyżu (1986) – jawny akt apostazji potępiony przez Lamentabili (1907): „Religia chrześcijańska jest tylko jednym z wielu systemów, które wiodą do Boga” (propozycja 16, Syllabus Piusa IX).
Według Świętego Oficjum: „Nie można uznać, że Chrystus przywróci wolność i wskrzesi królestwo Izraelskie, zbijał to próżne ich mniemanie i nadzieję im odbierał” (Quas Primas, 1925). Tymczasem Wojtyła budował królestwo człowieka – dialog z komunistami, uznanie ONZ za „moralny autorytet”, gloryfikacja praw człowieka ponad prawa Boże.
Doktrynalna zgnilizna w pseudo-homilii
Ks. Choong, powołując się na współczesną ewangelię, mówi o „najmniejszych” i „otoczonych troską Boga”, pomijając całkowicie naukę o status gratiae (stanie łaski) – warunku koniecznego do zbawienia. Wprost sprzeciwia się to nauczaniu Soboru Trydenckiego: „Jeżeli ktoś twierdzi, że człowiek może być usprawiedliwiony przed Bogiem przez własne uczynki (…), niech będzie wyklęty” (Sess. VI, Can. 1).
Relatywizacja misji Kościoła do poziomu „humanitarnego towarzyszenia” (jak to określa kaznodzieja) to klasyczny objaw modernizmu potępiony w encyklice Pascendi (1907): „Moderniści uczynili z Kościoła zwykłe stowarzyszenie oparte na uczuciu”. Brak jakiegokolwiek nawiązania do Extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia) – dogmatu potwierdzonego przez Bonifacego VIII (Bull Unam Sanctam, 1302) i Piusa IX (Singulari Quidem, 1856).
Fałszywa „kanonizacja” i heretycka posoborowa „liturgia”
Wspomnienie o „mszy” przy grobie Wojtyły to kolejny akt teatralnej pseudoliturgii. Warto przypomnieć, że:
„Kościół nie może ustanowić święta dla osoby, która jawnie sprzeciwiała się doktrynie katolickiej” (Lamentabili, propozycja 22).
Jan Paweł II:
- Promował wolność religijną (Dignitatis Humanae), potępioną przez Syllabus (1864): „Każdy człowiek jest wolny w wyborze religii, którą uzna za prawdziwą” (propozycja 15).
- Wprowadził bałwochwalczą „religię abrahamową” – akt apostazji w Asyżu (1986).
- Wspierał modernistyczny przewrót liturgiczny, który Pius XII nazwał „profanacją” (Mediator Dei).
Kult „papieża” Leona XIV – idolatrią współczesnej sekty
Modlitwa za „papieża” Leona XIV to jawne odrzucenie zasady Lex Orandi, Lex Credendi (prawo modlitwy jest prawem wiary). Jak stwierdza Pius XI: „Niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi” (Quas Primas). Tymczasem w posoborowiu „papież” to zwykły urzędnik, który ma być jedynie „przewodnikiem dialogu” – a nie Namiestnikiem Chrystusowym.
Milczenie o największych zbrodniach – dowód apostazji
Artykuł pomija całkowicie:
- Kulturowe spustoszenie dokonane przez Wojtyłę – w tym legalizację aborcji w Polsce poprzez brak reakcji na ustawę z 1993 roku („kompromis aborcyjny”).
- Zniszczenie dyscypliny kościelnej – m.in. zezwolenie na komunię dla rozwodników.
- Propagowanie teologii wyzwolenia, feministycznej i innych herezji.
To milczenie – zgodnie z zasadą Qui tacet, consentire videtur (kto milczy, ten się zgadza) – jest najcięższym oskarżeniem przeciwko autorom i propagatorom tego tekstu.
Posoborowa liturgia – narzędzie demontażu wiary
Wspomniana „msza” to oczywiście posoborowa parodia, która – według Quo Primum Piusa V – „nigdy nie może być zniesiona ani zmieniona”. Tzw. „Eucharystia” odprawiana według nowego rytu Paula VI (1969) jest:
- Wątpliwa ważnościowo (brak wyraźnej formy konsekracji).
- Zorientowana na zgromadzenie, a nie na przebłagalną Ofiarę.
- Przeniknięta duchem protestanckim (jak stwierdził kard. Ottaviani).
Podsumowanie: fałszywi prorocy fałszywego kościoła
Cała ta „homilia” i jej relacja to klasyczny przykład modernizmu:
„Moderniści uczynili z religii jedynie subiektywne doświadczenie, a nie obiektywne prawdy” (Pascendi, 1907).
Kult Wojtyły, „modlitwy” za uzurpatora, pseudoliturgiczne zgromadzenia – wszystko to służy budowie Kościoła Antychrysta, gdzie Chrystus Król został zastąpiony przez człowieka, a prawda Boża przez relatywizm.
Tymczasem Kościół Katolicki trwa w tych, którzy zachowują wiarę integralną – wierni kapłanom i biskupom sprzed 1958 roku, którzy nie uznają modernistycznej rewolucji. Jak stwierdza Pius XI: „Kiedy ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęły na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa” (Quas Primas). Tylko powrót do Chrystusa Króla – nie zaś do kultu heretyków – może uratować cywilizację.
Za artykułem:
Watykański dyplomata: św. Jan Paweł II był dla Kościoła „jak Anioł Stróż” (opoka.org.pl)
Data artykułu: 02.10.2025
