Portal eKAI (2 października 2025) relacjonuje wystąpienie „papieża” Leona XIV do uczestniczek kapituły generalnej zgromadzenia sióstr paulistek. W przemówieniu podkreślono rzekomą potrzebę „poszukiwania nowych dróg” ewangelizacji poprzez media i książki, z akcentem na „zanurzenie w rzeczywistości” i „twórcze intuicje” Ducha Świętego.
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła
„misją tego zgromadzenia jest głoszenie Ewangelii oraz poszukiwanie dróg, środków i języków, aby wszyscy mogli poznać i naśladować Pana Jezusa” – stwierdza Leon XIV.
To zdanie demaskuje modernistyczną rewolucję w rozumieniu ewangelizacji. W miejsce depozytu wiary (Depositum Fidei) przekazywanego niezmiennie przez Kościół, mamy do czynienia z permanentną innowacją dostosowaną do „współczesnego odbiorcy”. Pius X w encyklice Pascendi Dominici gregis ostrzegał: „Moderniści utrzymują, że dogmaty nie tylko mogą, ale powinny się rozwijać i zmieniać”. Tymczasem prawdziwa misja Kościoła – jak nauczał Pius XI w Quas Primas – polega na podporządkowaniu wszystkich narodów pod panowanie Chrystusa Króla, a nie na negocjowaniu „języków” z odbiorcą.
Duch Święty jako pretekst do relatywizmu
Leon XIV twierdzi: „To Duch jest głównym bohaterem misji, to Duch popycha nas do przodu, pomnażając nasze talenty, (…) ogrzewając nasze serca, gdy stygnie radość Ewangelii, oświecając nasze kroki i dając nam twórcze intuicje, abyśmy byli w stanie otwierać nowe drogi komunikacji wiary”.
To heretycka instrumentalizacja Trzeciej Osoby Trójcy Świętej. Św. Pius X w Lamentabili sane potępił tezę, że „Objawienie było tylko uświadomieniem sobie przez człowieka swego stosunku do Boga” (propozycja 20). Duch Święty nie inspiruje „nowych dróg” sprzecznych z Tradycją! Jak przypominał Sobór Trydencki, Duch Święty działa wyłącznie poprzez sakramentalne i hierarchiczne struktury Kościoła, a nie wbrew nim. Wspomniane „twórcze intuicje” to jedynie eufemizm dla modernistycznej samowoli w stylu Teilharda de Chardin.
„Zanurzenie w rzeczywistość” jako apostazja
Wymowny jest brak jakichkolwiek odniesień do:
– konieczności nawracania heretyków i schizmatyków
– obowiązku podporządkowania państw prawu Bożemu
– roli Najświętszej Ofiary w dziele ewangelizacji
– grzechu pierworodnego i konieczności łaski uświęcającej
Zamiast tego czytamy o „upodobnieniu się do Chrystusa w Jego postawie względem świata”. To jawna sprzeczność z nauczaniem Piusa IX zawartym w Syllabusie, który potępia tezę, że „Kościół powinien się pogodzić z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (propozycja 80). Chrystus nigdy nie „zanurzał się” w świat grzechu – wprost przeciwnie, nakazywał: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19), co oznacza podporządkowanie ich pod władzę Kościoła, a nie dialog z błędem.
Paulistki jako narzędzie destrukcji
Zgromadzenie założone przez bł. ks. Jakuba Alberione („beatifikowanego” przez Jana Pawła II w 2003 roku) stanowi klasyczny przykład infiltracji modernistycznej. Już Pius XI w Quas Primas przestrzegał: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”. Działalność wydawnicza paulistek – pozbawiona jasnego potępienia błędów współczesnego świata – staje się faktycznym narzędziem laicyzacji. W świetle potępień zawartych w Lamentabili sane (propozycja 64) należy uznać, że „współczesne środki przekazu” głoszone przez Leona XIV to w istocie propaganda religijnego indyferentyzmu sprzecznego z katolicką misją.
Za artykułem:
Leon XIV: w poszukiwaniu nowych dróg dla Chrystusa w mediach (vaticannews.va)
Data artykułu: 02.10.2025
