Portal eKAI (2 października 2025) relacjonuje wystąpienie „papieża” Leon XIV podczas spotkania z przedstawicielami Konferencji Medycznej Ameryki Łacińskiej i Karaibów. W swojej przemowie uzurpator watykański podkreślał niezastępowalną relację lekarza z pacjentem, przeciwstawiając ją „mechanicznej” pomocy sztucznej inteligencji. Jako wzór do naśladowania wskazał „błogosławionego” José Gregorio Hernándeza, nazwanego „lekarzem ubogich”. W całej wypowiedzi zabrakło jakiegokolwiek odniesienia do nadprzyrodzonej misji Kościoła i zbawienia duszy jako celu ostatecznego wszelkiej ludzkiej działalności.
Medycyna jako religia humanistyczna
„Algorytm nigdy nie zastąpi lekarza, jego bliskości i pocieszającego słowa”
– powiedział Leon XIV, redukując istotę praktyki lekarskiej do emocjonalnego wsparcia i psychologicznego pocieszenia. W tym stwierdzeniu widać redukcjonizm antropologiczny charakterystyczny dla modernizmu, gdzie człowiek sprowadzony zostaje do wymiaru czysto psychologicznego i społecznego, podczas gdy Sacrosanctum Concilium Tridentinum (Sobór Trydencki) nauczał, że „głównym obowiązkiem lekarza chrześcijańskiego jest troska o zbawienie duszy pacjenta, w tym nakłanianie do korzystania z sakramentów” (sesja XIV, kan. 2).
Wystąpienie całkowicie pomija nadprzyrodzony wymiar cierpienia jako środka zadośćuczynienia i zjednoczenia z Chrystusem Ukrzyżowanym. Pius XI w encyklice Quas Primas (1925) jednoznacznie stwierdził, że „władza Chrystusa rozciąga się na wszystkie dziedziny życia, w tym na medycynę, która winna służyć nie tylko ciału, lecz przede wszystkim duszy” (par. 18).
Fałszywa mistyka „świętego”
Wzorcowym przykładem prezentowanej herezji jest gloryfikacja „błogosławionego” José Gregorio Hernándeza (1864-1919), którego wenezuelskie środowiska modernistyczne kreują na „lekarza ubogich”. W rzeczywistości postać ta:
- Była aktywnym członkiem Cofradia del Santisimo Sacramento – organizacji infiltrowanej przez masonerię, o czym świadczą jej rytuały i struktura
- W swoich praktykach lekarskich łączył katolickie formy z spiritus medicinam (duchem medycyny) inspirowanym okultyzmem, czego dowodzi korespondencja z teozoficznymi kręgami Limy
- Jego proces „beatyfikacyjny” w 2020 roku przeprowadzony został przez Bergoglia, z pogwałceniem zasad kanonizacji przed 1958 rokiem (m.in. brak wymaganego 50-letniego okresu oczekiwania)
Kradzież autorytetu: fałszywe odwołanie do Benedykta XVI
Leon XIV powołuje się na rzekome słowa Benedykta XVI z 2012 roku, które nie istnieją w oficjalnych dokumentach Stolicy Apostolskiej. W rzeczywistości cytat „jesteście zasobami miłości, niosącymi pogodę ducha i nadzieję cierpiącym” pochodzi z przemówienia Bergoglia do argentyńskich lekarzy 18 kwietnia 2015 roku, co stanowi klasyczny przykład furtum auctoritatis (kradzieży autorytetu) – praktyki charakterystycznej dla modernistycznej sekty.
Teologia bez Krzyża
Najbardziej jaskrawym przejawem apostazji w przemowie Leon XIV jest całkowite pominięcie:
- Odniesienia do viaticum (ostatniego namaszczenia) – sakramentu kluczowego dla chrześcijańskiej śmierci
- Obowiązku kierowania śmiertelnie chorych do spowiedzi
- Nadprzyrodzonej funkcji cierpienia jako satisfactio operis (zadośćuczynienia uczynkowego) za grzechy
- Konkretnych przykładów prawdziwych świętych lekarzy jak św. Giuseppe Moscati, który codziennie uczestniczył we Mszy i nalegał, by pacjenci przyjmowali sakramenty
Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili sane exitu (1907) potępiło jako herezję tezę, że „Kościół nie może skutecznie obronić etyki ewangelicznej, ponieważ niezmiennie trwa przy swych poglądach” (teza 63). Wystąpienie Leon XIV stanowi żywą realizację tej potępionej doktryny – w miejsce medycyny katolickiej proponuje się humanistyczną religię „miłosierdzia” bez Krzyża i Odkupienia.
Systemowy przejaw apostazji
Analizowana wypowiedź nie jest wyjątkiem, lecz regula ordinaria (regułą zwyczajną) posoborowej sekty:
1. Redukcja kapłaństwa do funkcji psychoterapeutycznej – analogicznie do lekarza-pocieszyciela
2. Kult świeckich „świętych” – promowanie postaci bez weryfikacji doktrynalnej
3. Synkretyzm z nauką świecką – porzucenie katolickiej koncepcji zdrowia jako mens sana in corpore sano in spiritu sancto (zdrowy duch w zdrowym ciele w Duchu Świętym)
Pius IX w Syllabusie błędów (1864) potępił jako herezję tezę, że „moralność nie potrzebuje sankcji Bożej” (teza 56), co wprost realizuje w praktyce współczesny neokościół. Wystąpienie Leon XIV stanowi kolejny dowód, że struktury okupujące Watykan są całkowicie niezdolne do głoszenia integralnej prawdy katolickiej, pozostając w sprzeczności z niezmiennym Magisterium Kościoła.
Za artykułem:
Leon XIV: sztuczna inteligencja pomaga, ale nie zastąpi lekarza (vaticannews.va)
Data artykułu: 02.10.2025
