Kard. Nichols i fałszywy ekumenizm: manipulacja tragedią w Manchesterze

Portal eKAI (3 października 2025) relacjonuje oświadczenie „kardynała” Vincenta Nicholsa, wydane po ataku na synagogę w Manchesterze. Przewodniczący Konferencji „Biskupów Katolickich” Anglii i Walii wyraził „poruszenie” zabiciem dwóch żydowskich wiernych, nazywając incydent „przejawem skrajnej nienawiści”. Zapewnił społeczność żydowską o „szczerych i głębokich modlitwach” katolików, podkreślając, że „Żydzi i chrześcijanie są głęboko związani wspólną wiarą w Boga”, a w tradycji katolickiej naród żydowski jest „starszymi braćmi w wierze”. Nawoływał do budowania „spójnej i pełnej szacunku społeczności” bez przemocy.

Teologiczne bankructwo „starszych braci w wierze”

Extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia) – ta niezmienna zasada wiary, potwierdzona przez Sobór Florencki (1442) i powtarzana aż do Piusa XII, zostaje zdradzona w słowach Nicholsa. Twierdzenie, jakoby „naród żydowski był starszymi braćmi w wierze naszej chrześcijańskiej rodziny” to jawna herezja potępiona przez św. Piusa X w dekrecie Lamentabili (propozycja 21). Judaizm odrzucający Chrystusa jest religią martwą, a jego wyznawcy – jak uczył św. Augustyn – to „świadkowie własnego potępienia”. Kto głosi communio z odrzucającymi Bóstwo Chrystusa, ten zaprzecza fundamentowi Wiary: „Nikt nie może przyjść do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14,6).

„Żydzi i chrześcijanie są głęboko związani wspólną wiarą w Boga”

To zdanie byłoby nie do pomyślenia dla żadnego papieża przed 1958 rokiem. Pius XI w encyklice Quas Primas podkreślał: „Nie masz w żadnym innym zbawienia. Albowiem nie jest pod niebem inne imię dane ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni”. Tymczasem Nichols sugeruje równość dwóch „dróg” do tego samego Boga – co jest czystym indifferentizmem religijnym, potępionym w Syllabusie błędów Piusa IX (punkty 16-18). Gdyby mówił prawdę, nawoływałby Żydów do nawrócenia, a nie do „wspólnoty” w błędzie.

Ofiary bez kontekstu nadprzyrodzonego: humanitaryzm zamiast teologii

Całe oświadczenie Nicholsa pozostaje w sferze naturalistycznej. Brak jakiejkolwiek wzmianki o:

• stanie łaski ofiar
• konieczności modlitwy za dusze zmarłych
• obowiązku głoszenia Ewangelii Żydom jako jedynej drodze do zbawienia
• Chrystusie Królu jako źródle pokoju („Quas Primas”)

Zamiast tego – laickie frazesy o „szacunku”, „spójności społecznej” i „nieludzkości”. To redukcja misji Kościoła do biuro humanitarnej psychoterapii, gdzie krzyż zastępuje się sloganami o „wzajemnym zrozumieniu”. Gdzie jest wezwanie do pokuty? Gdzie ostrzeżenie, że bez Chrztu i Wiary katolickiej nie ma prawdziwego pokoju? „Kardynał” przemawia jak urzędnik ONZ, nie jak pasterz strzegący dusz.

Manchester jako owoc apostazji posoborowej

Atak terrorystyczny nie jest „przejawem nienawiści”, którą można leczyć „dialogiem”. To konsekwencja:

1. Odrzucenia społecznego panowania Chrystusa Króla (potępionego przez rewolucję francuską i laickie państwa)
2. Systemowej apostazji hierarchów, którzy od 1965 roku głoszą, że Żydzi nie potrzebują nawrócenia (Nostra Aetate)
3. Zastąpienia teologii politycznej królestwa Bożego – kultem „praw człowieka” i „wolności religijnej” (herezje potępione w Mirari Vos Grzegorza XVI i Quanta Cura Piusa IX)

Nichols płacze nad ofiarami, ale milczy o źródle zła: o państwie, które zrównało prawdę z błędem, o edukacji promującej relatywizm, o „kościele”, który zdradził swe posłannictwo. Jakże wymowne, że atak miał miejsce w Jom Kippur – dniu, w którym Żydzi odrzucający Mesjasza składają ofiary przebłagalne… które już nie mogą przebłagać Boga, bo „bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia” (Hbr 9,22), a jedyna Krew została wylana na Kalwarii.

Duchowieństwo Nowego Porządku: strażnicy ideologii, nie depozytu wiary

Słowa Nicholsa nie są wyjątkiem – to norma w sekcie posoborowej. Fałszywi „biskupi” od dziesięcioleci:

• Częściej modlą się w synagogach niż przy ołtarzach
• Wspierają państwo Izrael jako „wypełnienie proroctw” (choć to twór masoński i antychrześcijański)
• Odmawiają głoszenia Żydom Ewangelii, łamiąc rozkaz Chrystusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)

Tymczasem św. Pius X w liście do kard. Ferrari jasno stwierdzał: „Żaden katolik nie może uczestniczyć w kongresach czy zgromadzeniach, gdzie dopuszcza się równość wszystkich religii”. Co zrobiłby Święty Papież z „biskupem” uczestniczącym w żydowskich obrzędach? Odpowiedź znamy: ekskomunika latae sententiae.

Zamiast zakończenia: obowiązek katolika wobec tragedii

Prawdziwy katolik:

1. Modli się za nawrócenie Żydów (zwłaszcza w Wielki Piątek)
2. Odrzuca wszelkie formy ekumenicznego bałwochwalstwa
3. Głosi prawdę o konieczności Chrztu świętego do zbawienia
4. Wymaga od władz uznania społecznego panowania Chrystusa Króla

Tragedie jak w Manchesterze są wołaniem nie o „dialog”, ale o powrót do Regnum Christi. Dopóki narody nie uklękną przed prawdziwym Królem, „pokój” będzie tylko zawieszeniem broni między kolejnymi aktami barbarzyństwa. Nichols zdradza tu nie tylko doktrynę, ale i ofiary: bo kto milczy o ogniu piekielnym, ten nie naprawdę kocha bliźniego.

Za artykułem:
Kard. Nichols po ataku w Manchesterze: przejawy skrajnej nienawiści   (vaticannews.va)
Data artykułu: 03.10.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.