Portal LifeSiteNews (3 października 2025) ujawnia szokujące przypadki eksterminacji osób z niepełnosprawnościami w brytyjskiej państwowej służbie zdrowia. 56-letni Adrian Poulton z zespołem Downa zmarł w szpitalu w Poole po dziewięciu dniach celowego głodzenia – personel medyczny wpisał mu „nil by mouth” (całkowity zakaz podawania pokarmów i płynów doustnie) mimo prawidłowo gojącego się złamania biodra. Rodzina, nieposiadająca wiedzy medycznej, sądziła, że pacjent otrzymuje żywienie pozajelitowe. W rzeczywistości lekarze dopuścili się powolnego morderstwa pod płaszczykiem „standardowej procedury”. Raport szpitala potwierdził, że śmierć nastąpiła wskutek „braku odżywiania”.
Medycyna jako narzędzie kultury śmierci
Przypadek Poultona nie jest odosobniony. ITV wskazuje, że osoby z niepełnosprawnością intelektualną umierają średnio o 20 lat wcześniej niż ogół populacji, przy czym 40% tych zgonów uznano za możliwe do uniknięcia. 17-letni Louis Cartright z zespołem Downa zmarł w 2023 roku po tym, jak „lekarze” odmówili mu podstawowej diagnostyki z powodu „lęku przed pobraniem krwi”. Jego matka Jackie podkreśla:
„Gdyby był pełnosprawnym 17-latkiem, który wyraźnie komunikował złe samopoczucie, nie wypuszczono by go ze szpitala. Louis zmarł z powodu swojej niepełnosprawności.”
Te zdarzenia stanowią logiczną konsekwencję cywilizacji śmierci (termin Jana Pawła II), która odrzuciła fundamenty prawa naturalnego. Już Pius XI w encyklice Quas Primas (1925) ostrzegał, że odsunięcie Chrystusa Króla od życia publicznego prowadzi do „całkowitego wstrząsu społeczeństwa ludzkiego”. Brytyjskie prawo dopuszcza aborcję do narodzin w przypadku diagnozy zespołu Downa – teraz ta sama logika eksterminacji dotyka żyjących. „Nie skazitelnym złotem albo srebrem jesteście wykupieni… ale drogą krwią jako baranka niezmazanego i niepokalanego Chrystusa” (1 P 1,18-19) – przypominał papież Pius XI, demaskując materialistyczne wartościowanie życia.
Systemowa zdrada hipokratejskiej przysięgi
Kryzys nie wynika z „braku szkoleń”, jak twierdzą urzędnicy NHS, lecz z przyjęcia paradygmatu utylitaryzmu. Syllabus Errorum Piusa IX (1864) potępia jako „błąd współczesny” twierdzenie, że „moralność nie potrzebuje sankcji Bożej” (pkt 56). Gdy personel medyczny odcina się od transcendentnego źródła etyki, zaczyna klasyfikować pacjentów według kryteriów produktywności ekonomicznej. Dekrety Świętego Oficjum z 1907 roku (Lamentabili sane exitu) piętnują relatywizację prawd wiary – dziś relatywizuje się wartość życia, uznając niepełnosprawność za „przyczynę cierpienia”.
List 16 organizacji pozarządowych do ministra zdrowia Wesa Streetinga domagający się zwiększenia liczby pielęgniarek psychiatrycznych ignoruje sedno problemu: państwowa służba zdrowia finansująca aborcję eugeniczną nie może równocześnie być gwarantem opieki nad osobami z niepełnosprawnościami. To klasyczny przykład duplex ordo cognitionis (podwójnego standardu poznawczego) – tej samej instytucji powierza się zabijanie i leczenie, co musi prowadzić do katastrofy antropologicznej.
Eugenika jako owoc laicyzacji państwa
Święty Pius X w Lamentabili potępiał modernistyczne redukowanie religii do „emocjonalnego przeżycia”. Dziś analogiczna redukcja dotyka medycyny: zamiast służby życiu, staje się ona instrumentem „jakości życia” definiowanej przez koszty społeczne. Brytyjski system – podobnie jak kanadyjski program eutanazji MAiD – ujawnia prawdziwe oblicze państwa opiekuńczego po odrzuceniu Dekalogu: staje się ono panem życia i śmierci.
Kardynał Alfredo Ottaviani w swoim Compendium theologiae moralis podkreślał: „Życie ludzkie od poczęcia do naturalnej śmierci pozostaje pod wyłączną władzą Boga”. Tymczasem szpitalne komitety etyczne, kierując się rachunkiem ekonomicznym i ideologią „zdrowia publicznego”, przejmują atrybuty Stwórcy. Adrian Poulton i Louis Cartright stali się ofiarami kulturowego samobójstwa Zachodu, które Pius XI opisywał jako konsekwencję odrzucenia „najświętszego prawa” Chrystusa Króla.
Katolicka nauka społeczna nie pozostawia wątpliwości: żadna reforma szkoleń czy zwiększenie nakładów nie odwrócą tej spirali śmierci, dopóki brytyjskie państwo nie uzna publicznego panowania Chrystusa i nie zabroni aborcji oraz eutanazji. Jak przypominał Pius IX w Quanta cura, „państwo nie jest źródłem praw, lecz ich stróżem” – a pierwszym prawem jest nienaruszalność życia niewinnych.
Za artykułem:
UK man with Down syndrome starved to death in NHS hospital highlights disabled healthcare crisis (lifesitenews.com)
Data artykułu: 03.10.2025
