Leon XIV i globalistyczna agenda klimatyczna: zdrada misji Kościoła

Portal LifeSiteNews relacjonuje, iż „papież” Leon XIV skomentował kwestię zmian klimatycznych, cytując dokument „Laudato Si’”, co nastąpiło osiem dni po krytyce alarmizmu środowiskowego przez Donalda Trumpa podczas zgromadzenia ONZ. Autorzy sugerują, że wypowiedź uzurpatora watykańskiego stanowiła bezpośrednią odpowiedź na słowa amerykańskiego polityka, wywołując oskarżenia o „wspieranie globalistycznych narracji klimatycznych”. W materiale podkreślono, że Leon XIV „ostrzegał przed wyśmiewaniem obaw klimatycznych”, co zostało zestawione z retoryką Trumpa określającego ekologizm jako „największą mistyfikację wszech czasów”.

Redukcja misji Kościoła do świeckiego aktywizmu

Sedno problemu tkwi w całkowitym odwróceniu hierarchii celów Kościoła. Podczas gdy Quas Primas Piusa XI jednoznacznie wskazywała, iż „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”, neo-kościół Bergoglio i jego następcy zastępują królowanie Chrystusa bałwochwalczym kultem stworzenia. Jak trafnie zauważył Pius IX w Syllabusie błędów: „Kościół nie może pogodzić się z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (potępienie błędu 80). Tymczasem struktury posoborowe z uporem propagują naturalizm polegający na „odrzuceniu Jezusa Chrystusa i Jego najświętszego prawa z obyczajów, życia prywatnego, rodzinnego i publicznego” (Pius XI, Quas Primas).

„Ostrzeganie przed wyśmiewaniem obaw klimatycznych”

Ten fragment wystąpienia uzurpatora demaskuje metodologiczny materializm współczesnej sekty watykańskiej. Podczas gdy św. Pius X w dekrecie Lamentabili sane exitu potępił tezę, jakoby „Kościół był wrogiem postępu nauk przyrodniczych” (błąd 57), to jednak dodał zarazem, że „Kościół nie może pogodzić się z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją”. Tymczasem współczesna sekta watykańska uczyniła z ekologizmu nową religię, co stanowi jawne pogwałcenie zasady extra Ecclesiam nulla salus. Milczenie o grzechu, sądzie ostatecznym i konieczności nawrócenia w imię „ekologicznego nawrócenia” to zdrada depozytu wiary.

Polityzacja urzędu Piotrowego jako narzędzie neomarksizmu

Analizowany materiał ujawnia kolejny przejaw systemowego sojuszu posoborowia z rewolucyjnymi ideologiami. Już Leon XIII w Humanum genus przestrzegał, że masoneria dąży do „obalenia całego porządku religijnego i społecznego, który wywodzi się z instytucji chrześcijańskiej, i do zastąpienia go nowym, opartym na czystym naturalizmie”. Zaangażowanie „papieża” w propagandę klimatyczną stanowi realizację tego planu poprzez:

• Zastąpienie teologii królestwa Chrystusa utopijną wizją „zrównoważonego rozwoju”
• Przemilczenie faktu, że „nie masz w żadnym innym zbawienia” (Dz 4,12), co Pius IX w Syllabusie przypomniał w potępieniu błędu 16
• Przyjęcie laickiej eschatologii, gdzie „katastrofa klimatyczna” zastępuje Sąd Ostateczny

Jak trafnie zauważył św. Pius X w Lamentabili: „Dogmaty, które Kościół podaje jako objawione, nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale są pewną interpretacją faktów religijnych” (potępienie błędu 22). To modernistyczne założenie widać w przyjętej przez neo-kościół metodzie – zamiast głosić niezmienne prawdy wiary, bergoglianie tworzą „interpretacje religijne” aktualnych zjawisk społecznych.

Teologia wyzwolenia w ekologicznym przebraniu

Wspomniane odwołanie do „Laudato Si’” odsłania ciągłość rewolucyjnej narracji w sekcie watykańskiej. Już w 1963 r. Michael Schmaus przestrzegał, że „nowa teologia prowadzi prosto do komunizmu”. Dziś obserwujemy jej „zieloną” mutację, gdzie:

• Walka klas zostaje zastąpiona walką z emisjami CO₂
• „Świadomość ekologiczna” funkcjonuje jako substytut łaski uświęcającej
• „Grzech ekologiczny” wypiera rzeczywiste przewinienia przeciwko Dekalogowi

Quas Primas jednoznacznie stwierdza: „Władza [Chrystusa] obejmuje także wszystkich niechrześcijan, tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem neo-kościół głosi religijną neutralność państwa w kwestii kultu prawdziwego Boga, jednocześnie żądając totalnego podporządkowania dla klimatycznych dogmatów. To jawne pogwałcenie zasady „Nie może mieć Boga za Ojca, kto nie ma Kościoła za Matkę” (św. Cyprian).

Milczenie o prawdziwych problemach duchowych

Najcięższym oskarżeniem wobec wystąpienia uzurpatora jest całkowite przemilczenie nadprzyrodzonej misji Kościoła. Podczas gdy Pius XI w Quas Primas podkreślał, że „królestwo Chrystusa jest przede wszystkim duchowe i odnosi się głównie do rzeczy duchowych”, współczesna sekta watykańska:

• Nie wspomina o necessitate medii chrztu dla zbawienia
• Przemilcza obowiązek uznania Chrystusa Króla przez narody
• Zastępuje kult Boga w Trójcy Jedynego bałwochwalczym kultem „Matki Ziemi”

To perfekcyjnie wpisuje się w potępiony przez św. Piusa X błąd modernizmu: „Objawienie było tylko uświadomieniem sobie przez człowieka swego stosunku do Boga” (potępienie błędu 20 w Lamentabili). Skoro bowiem Bóg jest tylko „ekologiczną energią”, a zbawienie – „równowagą ekosystemu”, cała nadprzyrodzoność staje się zbyteczna.

Strukturalna apostazja posoborowia

Analizowane wydarzenie nie jest izolowanym incydentem, lecz logiczną konsekwencją soborowej rewolucji. Jak ostrzegał św. Pius X w Pascendi dominici gregis, moderniści dążą do tego, by „Kościół stopniowo upodobnił się do społeczeństwa świeckiego”. W tym kontekście zaangażowanie „papieża” w klimatyczną narrację:

• Stanowi realizację potępionej zasady „Kościół nie może pogodzić się z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (Syllabus, błąd 80)
• Jawne pogwałcenie zasady „Nie samym chlebem żyje człowiek” (Mt 4,4)
• Dowód przyjęcia ewolucji dogmatów, gdzie „ekologia” staje się nowym artykułem wiary

Jak podkreślał Pius XI, „królestwo Chrystusa przeciwstawia się jedynie królestwu szatana i mocom ciemności”. Tymczasem neo-kościół toczy bitwy z „emisjami gazów cieplarnianych”, porzucając walkę z prawdziwym wrogiem – szatanem i grzechem.

Nauka katolicka wobec ekologizmu

Koniecznym jest przypomnienie niezmiennego stanowiska Kościoła w kwestii stosunku do stworzenia:

• „Nie odbiera rzeczy ziemskich Ten, który daje Królestwo niebieskie!” (hymn liturgiczny cytowany w Quas Primas)
• „Chrystus Pan otrzymał od Ojca nieograniczone prawo nad wszystkim, co stworzone” (Pius XI)
• „Daremną jest rzeczą spodziewać się zbawienia rodzaju ludzkiego od kogokolwiek innego, jak tylko od Chrystusa” (Quas Primas)

Podczas gdy posoborowie głosi pantheisticum delirium (szaleństwo panteistyczne), prawowici pasterze zawsze przypominali słowa św. Pawła: „Stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych” (Rz 8,19). Prawdziwe „ekologiczne nawrócenie” oznacza zatem powrót do czci należnej jedynie Bogu, odrzucenie bałwochwalczych kultów ziemi i poddanie wszystkich sfer życia pod panowanie Chrystusa Króla.

Podsumowanie: zdrada depozytu wiary

Wystąpienie uzurpatora watykańskiego stanowi jawną apostazję od katolickiej eschatologii. Gdy św. Jan w Apokalipsie ukazuje „nową ziemię i nowe niebo” (Ap 21,1), neo-kościół głosi utopijną wizję „zrównoważonego rozwoju”. To nie jest jedynie błąd teologiczny – to całkowite odrzucenie nadprzyrodzonej misji Kościoła na rzecz świeckiego aktywizmu. Jak przestrzegał Pius XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw i gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”. Dziś obserwujemy finał tego procesu – strukturę okupującą Watykan, która z ambony głosi nie Ewangelię, lecz program ONZ. Prawdziwi katolicy muszą odrzucić tę ohydę spustoszenia i trwać przy niezmiennej nauce Kościoła, który trwa w wiernych wyznających wiarę katolicką integralnie.

Za artykułem:
FACT CHECK: Did Pope Leo bash President Trump for his Climate Change Slam?   (lifesitenews.com)
Data artykułu: 03.10.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.