Portal LifeSiteNews (4 października 2025) prezentuje serię doniesień ilustrujących postępujący rozkład porządku społecznego: od zatwierdzenia generycznych pigułek aborcyjnych przez FDA, przez współpracę agend rządowych z lewicowymi organizacjami, po skandaliczne nominacje w strukturach posoborowych. W tym gąszczu informacji rzuca się w oczy systemowe milczenie o nadprzyrodzonej misji Kościoła, zastąpionej fałszywym ekumenizmem i kultem „praw człowieka”.
Zatwierdzanie aborcyjnej farmakologii jako akt apostazji cywilizacyjnej
Doniesienie o aprobacie FDA dla nowej generycznej wersji mifepristonu stanowi jawną pogardę dla lex naturalis (prawa naturalnego), które Pius XII w encyklice Humani generis określił jako „niezmienne i powszechne”. Cytowane zapewnienia o „bezpieczeństwie” środków poronnych są bluźnierczą parodią nauki Kościoła, który od czasów Didache jednoznacznie potępia „zabijanie dzieci w łonie”. Jak ostrzegał Pius XI w Casti connubii:
„Grzech śmiertelny popełniają ci, którzy mają odwagę wymazać niewinne życie”
Milczenie hierarchów posoborowych w tej sprawie demaskuje ich kolaborację z kulturą śmierci. Tymczasem już w 1869 r. Święte Oficjum podkreśliło, że aborcja w każdej fazie ciąży podlega ekskomunice latae sententiae (automatycznej), co potwierdził Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 2350 §1).
Demontarz wolności pod pretekstem „bezpieczeństwa”
Doniesienia o umieszczaniu „anty-maskerów” na liście no-fly czy propozycje kanadyjskiej ustawy penalizującej „ranienie uczuć” realizują dyktat Masonerii, której cele ujawnił Leon XIII w Humanum genus:
„Zniszczyć do cna całą dyscyplinę religijną i społeczno-polityczną, która wyrosła z instytucji chrześcijańskich”
Projekt cyfrowego ID, promowany przez ONZ i Światowe Forum Ekonomiczne, to narzędzie totalitarnej kontroli sprzeczne z katolicką nauką o godności osoby. Pius XII w radiowym orędziu z 1944 r. przestrzegał:
„Państwo nie jest celem, lecz środkiem do zapewnienia człowiekowi możliwości rozwoju w wolności”
Pseudoreformy w sekcie posoborowej
Nominacja proaborcyjnej i pro-LGBT Justin Welby na „arcybiskupa Canterbury” oraz powierzenie mu funkcji w „Dykasterii ds. Biskupów” dowodzi, że struktury okupujące Watykan stały się narzędziem antykościoła. Już w 1896 r. Leon XIII w bulli Apostolicae curae stwierdził nieważność anglikańskich „święceń”, co czyni wszelkie ich posługi grabieżą sakramentalną.
Równoległe doniesienia o ograniczaniu Mszy trydenckiej w Brooklynie przez „biskupa” Roberta Brennana potwierdzają kontynuację prześladowań zapoczątkowanych przez Franciszka w Traditionis custodes. Jak zauważył św. Robert Bellarmin:
„Najpewniejszym znakiem herezji jest prześladowanie tradycyjnej liturgii”
Fałszywi prorocy i zdradzeni wierni
Wzmianka o abp. Carlo Maria Viganò „krytykującym” Leona XIV za komentarze o aborcji jest symptomatyczna. Choć Viganò słusznie demaskuje posoborowych uzurpatorów, sam pozostaje więźniem błędnej eklezjologii, uznając „papieża” emeryta Benedykta XVI za prawowitego. Tymczasem Sobór Watykański I (1870) w konstytucji Pastor aeternus naucza:
„Piotr ma wiecznych następców w prymacie nad Kościołem”
– co wyklucza możliwość zaistnienia pustego tronu Piotrowego przez dziesięciolecia.
Doniesienia o katolickiej rodzinie „uciekającej do Rosji” ignorują fakt, że Cerkiew Prawosławna pozostaje w schizmie od 1054 r. i propaguje błędną eklezjologię. Jak przypomina Pius IX w liście Ad apostolicae:
„Poza Kościołem katolickim nie ma zbawienia ani prawdziwego kultu”
Milczenie o najważniejszym: zbawieniu dusz
Najcięższym zarzutem wobec przytaczanych informacji jest całkowite pominięcie kwestii zbawienia wiecznego. Żaden z cytowanych „hierarchów” nie ostrzega przed piekłem, nie nawołuje do pokuty czy modlitwy wynagradzającej. Ten naturalistyczny redukcjonizm stanowi zaprzeczenie misji Kościoła zdefiniowanej przez Piusa X w E supremi apostolatus:
„Odnowić wszystko w Chrystusie, aby Bóg był wszystkim we wszystkich”
Wobec tej apostazji jedynym ratunkiem pozostaje wierność niezmiennemu Magisterium i modlitwa o nawrócenie heretyków. Jak pisał św. Augustyn:
„W koniecznych rzeczach – jedność, w wątpliwych – wolność, we wszystkich – miłość”
– przy czym do „rzeczy koniecznych” należą wszystkie dogmaty wiary.
Za artykułem:
FL25 Day1 (lifesitenews.com)
Data artykułu: 03.10.2025
