Portal eKAI (4 października 2025) informuje o planowanej na luty-marzec 2026 roku pierwszej dłuższej ekspozycji szczątków św. Franciszka w Bazylice w Asyżu z okazji 800. rocznicy śmierci świętego. Wydarzenie zatwierdzone przez „papieża” Leona XIV przewiduje możliwość grupowych odwiedzin z przewodnikiem w kilku językach (w tym polskim) oraz indywidualną adorację. Organizatorzy podkreślają, że ma ono stanowić „potężne przesłanie dla wiernych i całego społeczeństwa” inspirujące do bycia „budowniczymi pokoju, strażnikami stworzenia i świadkami miłości”.
Nadużycie relikwii w służbie modernizmu
Koncepcja masowej ekspozycji ciała św. Franciszka jako „przesłania dla całego społeczeństwa” stanowi rażące odejście od katolickiego rozumienia kultu relikwii. Codex Iuris Canonici z 1917 roku (kan. 1281-1282) wyraźnie reguluje, że wystawienie relikwii ma służyć pobożności wiernych, a nie spektakularnym happeningom o charakterze społecznym. Pius XI w encyklice Quas Primas przypominał: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi – […] tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem organizatorzy całkowicie pomijają nadprzyrodzony wymiar – nie ma wzmianki o potrzebie nawrócenia, zadośćuczynienia za grzechy czy eschatologicznej perspektywy sądu.
„Franciszek żyje nadal, a jego duch nadal działa wśród nas, wzywając nas do bycia budowniczymi pokoju, strażnikami stworzenia” – stwierdza o. Giulio Cesareo OFMConv.
Ta wypowiedź demaskuje naturalistyczną redukcję świętości do działalności społecznej. Św. Franciszek w Testamencie napisał wyraźnie: „Pan dał mi takie zachowanie względem Najświętszego Ciała i Najświętszej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa (…), że nie chciałem widzieć żadnej widzialnej postaci na ziemi, która by mi ukazywała najwyższego Syna Bożego, jak tylko Najświętsze Ciało i Najświętszą Krew”. Gdzie w obecnym przedsięwzięciu jest centrum – Chrystus Eucharystyczny? Gdzie wezwanie do pokuty i umartwienia?
Legalizacja świętokradztwa przez „antypapieża”
Fakt, że wystawienie relikwii następuje za zgodą uzurpatora z Watykanu, nadaje całemu wydarzeniu charakter profanacji. Leon XIV jako następca modernistycznych antypapieży od Jana XXIII nie posiada żadnej władzy jurysdykcyjnej w Kościele Katolickim. Jak przypomina dekret Lamentabili sane exitu św. Piusa X: „Dogmaty, które Kościół podaje jako objawione, nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale są pewną interpretacją faktów religijnych” (propozycja 22 potępiona). W świetle tej zasady „duch Franciszka” zostaje sprowadzony do ekologicznego aktywizmu.
Organizatorzy zachęcają do „refleksji nad życiem świętego” w oderwaniu od doktryny. Tymczasem św. Bonawentura w Życiorysie większym św. Franciszka podkreślał: „Nie chciał on w żaden sposób odstępować ani na włos od wiary katolickiej i od czci wobec kapłanów”. Jak pogodzić to z faktem, że franciszkanie współorganizujący wydarzenie podlegają posoborowej strukturze, która toleruje herezje?
Technokratyczna duchowość w służbie globalizmu
Mechanizacja pobożności poprzez system rezerwacji online na www.sanfrancescovive.org to kwintesencja modernistycznej redukcji sacrum do zarządzalnego „doświadczenia”. „Przygotujmy się, aby wspólnie przeżyć tę niezwykłą chwilę łaski” – czytamy w komunikacie, gdzie „łaska” zostaje zrównana z emocjonalnym przeżyciem masowej imprezy. Pius XI w Quas Primas ostrzegał: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”. Czyż organizatorzy nie czynią właśnie z Franciszka ikony świeckiego humanitaryzmu?
Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia (czego przykładem są wspomniane w artykule „msze międzynarodowe”), a rubryki naruszają teologię Ofiary przebłagalnej, jest świętokradztwem. Św. Franciszek w Napomnieniach pisał: „W żaden sposób nie powinniśmy uważać czy wierzyć inaczej, jak tylko zgodnie z wolą Pana i Jego świętego Kościoła”. Gdzie dziś jest ta wierność?
Milczenie o grzechu i sądzie
Najcięższym oskarżeniem wobec całego przedsięwzięcia jest całkowite pominięcie tematów grzechu, pokuty, sądu szczegółowego i ostatecznego. W komunikacie nie znajdziemy ani słowa o potrzebie zadośćuczynienia za zniewagi wobec Boga, o niebezpieczeństwie potępienia wiecznego czy obowiązku nawrócenia. To nie przypadek – to systemowa apostazja posoborowej struktury. Jak przypomina Syllabus błędów Piusa IX: „Wiara chrześcijańska przeciwstawia się rozumowi ludzkiemu, a objawienie Boże nie tylko nie jest pożyteczne, ale nawet szkodzi doskonałości człowieka” (błąd 6 potępiony).
Prawdziwy kult św. Franciszka wyraża się przez naśladowanie jego umartwień – noszenie włosiennicy, posty, umartwienia zmysłów – a nie przez zbiorowe selfie przy jego trumnie. „Bracia, zacznijmy służyć Panu Bogu, bo dotąd mało zrobiliśmy” – tymi słowami święty wzywał do pokuty na łożu śmierci. Gdzie dziś jest to wezwanie w asyskiej „instalacji duchowej”?
Wydarzenie w Asyżu 2026 to nie akt pobożności, ale spektakl końca czasów – gdzie relikwie świętych stają się atrakcją turystyczną w rękach antykościoła. Prawdziwi czciciele św. Franciszka winni uciekać od tej profanacji, modlić się o nawrócenie modernistów i trwać przy niezmiennej Ofierze Mszy świętej – jedynej godnej uczczenia świętego stygmatyka.
Za artykułem:
Pierwsze dłuższe wystawienie na widok publiczny ciała św. Franciszka z Asyżu (vaticannews.va)
Data artykułu: 04.10.2025
