Portal ekai.pl (5 października 2025) relacjonuje list „kardynała” Pierbattisty Pizzaballi, łacińskiego „patriarchy” Jerozolimy, w którym wyraża on „optymizm” wobec możliwego końca konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Dokument pomija jednak fundamentalne prawdy wiary katolickiej, redukując misję Kościoła do świeckiego aktywizmu i relatywizując objawione środki osiągnięcia prawdziwego pokoju.
Naturalistyczna utopia zamiast królowania Chrystusa
W całym liście „kardynała” dominuje immanentystyczna wizja pokoju, całkowicie oderwana od nadprzyrodzonego porządku. Pizzaballa pisze:
„Możliwy koniec tej strasznej wojny (…) może wreszcie oznaczać nowy początek dla wszystkich – nie tylko Izraelczyków i Palestyńczyków, ale także dla całego świata”
– pomijając fundamentalną zasadę katolicką, że prawdziwy pokój jest możliwy wyłącznie pod panowaniem Chrystusa Króla. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”.
Redukcja misji Kościoła do humanitarnego aktywizmu
Modernistyczna instrumentalizacja terminów teologicznych uwidacznia się w stwierdzeniu:
„jako Kościół, jesteśmy wezwani, by wypowiedzieć słowo nadziei, mieć odwagę narracji, która otwiera horyzonty”
. To czysto protestanckie pojmowanie misji Kościoła, który z instytucji zbawczej staje się klubem dyskusyjnym. Brak jakiegokolwiek odniesienia do konieczności głoszenia Ewangelii, nawrócenia narodów czy obowiązku poddania się prawom Bożym. Wprost sprzeciwia się to Syllabusowi Piusa IX, który potępia zdanie: „Kościół nie jest prawdziwym i doskonałym, całkowicie wolnym społeczeństwem, ani nie posiada własnych i stałych praw, nadanych jej przez jej Boskiego Założyciela” (pkt 19).
Fałszywy ekumenizm i relatywizm doktrynalny
„Patriarcha” stwierdza:
„przemoc, której byliśmy świadkami, zniszczyła nie tylko naszą ziemię, ale i ludzkie serca. Złość, uraza, brak zaufania, a także nienawiść i pogarda zbyt często dominują nasze rozmowy”
, całkowicie ignorując źródło wszelkich konfliktów – grzech pierworodny i odrzucenie łaski Chrystusowej. Nie ma tu wezwania do pokuty, nawrócenia czy uznania prawdy katolickiej jako jedynej drogi zbawienia. To jawna zdrada misji apostolskiej, potępiona przez św. Piusa X w Lamentabili jako: „opinia, że dogmaty mogą być adaptowane do zmieniających się potrzeb czasów i kultur”.
Pseudo-duchowość bez odwołania do stanu łaski
Wśród „duchowych” wskazówek Pizzaballa proponuje:
„wpatrywać się w Jezusa, aby uporządkować wnętrze”
– co brzmi pobożnie, ale pomija kluczowe kategorie teologii moralnej: stan łaski uświęcającej, konieczność sakramentów, obowiązek walki z herezjami. To typowo modernistyczne spłycenie duchowości do psychologizującej medytacji. Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeśli nie li „tylko” świętokradztwem, to bałwochwalstwem.
Zdradziecka milczenie o prawie Bożym i obowiązku nawrócenia
Najcięższym zarzutem jest całkowite pominięcie nakazu ewangelizacji narodów i podporządkowania prawodawstwa cywilnego prawom Chrystusowym. Gdy „hierarcha” pisze o „konieczności odbudowy zaufania”, nie wspomina, że fundamentem jakiegokolwiek ładu społecznego musi być uznanie władzy Chrystusa Króla nad narodami. To sprzeniewierzenie się obowiązkom pasterza, który – jak przypomina Syllabus (pkt 77) – nie może tolerować równouprawnienia fałszywych religii z jedyną prawdziwą wiarą.
Posoborowa mistyfikacja modlitwy
Apele o „modlitwę różańcową w intencji pokoju” i „odpowiedź na apel papieża Leona XIV” to cyniczne wykorzystanie form zewnętrznych do ukrycia doktrynalnej pustki. Jak można skutecznie modlić się o pokój poprzez różaniec, gdy równocześnie promuje się ekumenizm i wolność religijną – herezje potępione przez Magisterium? Pius XI w Quas Primas precyzuje: „narody będą cieszyć się prawdziwym pokojem tylko wtedy, gdy jednostki i społeczeństwa uznają panowanie naszego Zbawiciela”. Bez tego warunku wszelkie modlitewne akcje stają się faryzejskim przedstawieniem.
Duchowy bankructwo posoborowego „duchowieństwa”
Całość dokumentu stanowi manifest modernistycznej apostazji, gdzie:
1. Chrystus zostaje zredukowany do humanitarnego nauczyciela, a nie Króla Wszechświata domagającego się podporządkowania
2. Krzyż staje się symbolem ogólnoludzkiego cierpienia, a nie narzędziem przebłagalnej Ofiary
3. Pokój utożsamia się z politycznym kompromisem, nie zaś z owocem społecznego panowania Chrystusa
4. Ewangelizacja zastępowana jest dialogiem, a obowiązek nawracania heretyków – pustymi frazesami o „wzajemnym szacunku”
Jak ostrzegał św. Pius X w Lamentabili: „modernizm jest syntezą wszystkich herezji”, co znajduje pełne potwierdzenie w tym dokumencie. Zamiast wezwania do poddania narodów pod jarzmo Chrystusa, otrzymujemy bełkot o „nowym początku” bez żadnych nadprzyrodzonych fundamentów. To nie jest głos Kościoła, lecz język masońskiego globalizmu przyodziany w religijne szaty.
Za artykułem:
Kard. Pizzaballa: możliwy nowy początek, nie tylko w Ziemi Świętej (vaticannews.va)
Data artykułu: 05.10.2025
