Portal LifeSiteNews (7 października 2025) relacjonuje incydent z fałszywymi ładunkami wybuchowymi podłożonymi w wiedeńskiej Karlskirche przed Marszem dla Życia. Dwa urządzenia imitujące bomby – wydające dźwięk tykającego zegara i emitujące błyskające światło – odkryto podczas Mszy w intencji nienarodzonych, której przewodniczył „biskup” Klaus Küng. Policja potwierdziła brak realnego zagrożenia, śledztwo toczy się w kierunku środowisk skrajnie lewicowych. Organizatorzy wskazują na coroczne groźby ze strony Antify, która w mediach społecznościowych opublikowała wizerunek płonącej świątyni z wezwaniem: „Dajcie fundamentalistom piekło!”. W pobliżu kościoła pojawił się napis kredą: „1. Kirk 2. Wy” – aluzja do zabójstwa pro-life aktywisty Charliego Kirka. Podczas marszu lewicowi aktywiści w demonicznych kostiumach i maskach towarzyszyli uczestnikom bluźnierczymi okrzykami. Politycy z Austriackiej Partii Ludowej (ÖVP) i Wolnościowej (FPÖ) potępili próbę zastraszenia, podkreślając narastającą wrogość wobec chrześcijan. W wydarzeniu wzięło udział ok. 3000 osób, w tym hierarchowie „kościelni” i politycy.
Milczenie o źródle cywilizacji życia
„Religia katolicka i moralność chrześcijańska stanowią jedyną podstawę cywilizacji prawdziwie ludzkiej” (Leon XIII, Tametsi futura prospicientibus). Relacja portalu koncentruje się na powierzchownym aspekcie „zagrożenia dla wolności zgromadzeń”, całkowicie pomijając teologiczny wymiar ataku na miejsce sprawowania Najświętszej Ofiary. Brak jakiejkolwiek refleksji, że podłożenie fałszywej bomby w świątyni podczas Eucharystii stanowi akt nienawiści nie tylko wobec uczestników marszu, ale przede wszystkim bluźnierczy zamach przeciwko samemu Chrystusowi obecnemu w tabernakulum. To milczenie jest symptomatyczne dla naturalizmu właściwego nawet tzw. konserwatywnym mediom, które redukują sacrum do poziomu świeckiej „wartości”.
Demoniczna ikonografia lewicy jako wyznanie wiary
„członkowie Antify (…) niektórzy nosili rogi przypominające diabła i kostiumy”
Wybór demonicznych atrybutów przez kontrmanifestantów nie jest przypadkową „prowokacją”, lecz professio fidei w duchu soborowego „znaków czasu”. Jak ostrzegał św. Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis, moderniści „wszystkie religie uważają za prawdziwe, choć niedoskonałe”. Stroje o inspiracji satanistycznej stanowią logiczną konsekwencję relatywizmu religijnego, który zrównał prawdę z błędem. W świetle niezmiennego Magisterium, publiczne manifestacje kultu Szatana domagają się reakcji władzy cywilnej zgodnie z kanonem 2339 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., przewidującym ekskomunikę za apostazję. Tymczasem „biskupi” obecni na marsju ograniczyli się do biernej obserwacji bluźnierstw.
Ideologiczne korzenie terroryzmu: od Vaticanum II do Antify
Próba zastraszenia wiernych zgromadzonych na modlitwie stanowi bezpośredni owoc dekretu o wolności religijnej Dignitatis humanae, który Pius XI w Quas primas nazwałby zdradą królewskich praw Chrystusa. Gdy Kościół zrezygnował z roli Magistra veritatis, przyjmując postawę „pokornego dialogu”, siły ciemności zajęły przestrzeń publiczną. Należy z mocą podkreślić, że lewicowy ekstremizm bierze swe źródło w rewolucji protestanckiej, oświeceniowym racjonalizmie i masońskim libertynizmie – potępionych expressis verbis w Syllabusie błędów Piusa IX (punkty 15, 39, 55). Fałszywy „duch soborowy” jedynie zdjął kajdany z tej antychrześcijańskiej hydry.
Krucjata życia w obliczu apostazji hierarchów
Udział „biskupa” Künga i innych hierarchów posoborowych w Marszu dla Życia to hipokryzja na skalę monstrualną. Ci sami pasterze, którzy przez dziesięciolecia tolerowali w swych diecezjach ośrodki planowania rodziny, współpracę z proaborcyjnymi NGO-sami i katechizację w duchu Amoris laetitia, nagle przywdziewają szaty obrońców życia. Tymczasem prawdziwa obrona nienarodzonych wymaga excommunica latae sententiae dla wszystkich współwinnych dzieciobójstwa – od polityków głosujących za „kompromisem” po lekarzy wykonujących badania prenatalne. Jak uczył Pius XII w przemówieniu do położników (29.10.1951), „życie niewinne i bezbronne musi być chronione z najwyższą starannością od chwili poczęcia”.
Tchórzliwa prowokacja jako symptom dekadencji cywilizacyjnej
„funkcjonariusze DSN uważają, że akcja miała na celu wywołanie masowej paniki”
Stosowanie metod psychologicznego terroru przez środowiska lewicowe odsłania prawdziwe oblicze tzw. Kultury Śmierci, która – pozbawiona racjonalnych argumentów – sięga po prymitywne zastraszenie. W świetle encykliki Mit brennender Sorge Piusa XI, jest to nieunikniona konsekwencja odrzucenia prawa naturalnego i Objawienia. Gdy społeczeństwo traci zdolność rozróżniania dobra od zła, przemoc staje się jedynym „językiem” polityki. Warto przypomnieć, że jeszcze w 1910 r. Święte Oficjum w dekrecie Editae saepe potępiło „oszczerstwa i gwałty” rewolucjonistów jako „dzieła ciemności wymierzone w Królestwo Chrystusowe”.
Posoborowa kapitulacja zamiast contra mundum
Cały incydent demaskuje tragiczną kondycję struktur posoborowych, które – pozbawione nadprzyrodzonej władzy kluczy – ograniczają się do roli NGO w sutannach. Zamiast wezwać wiernych do krucjaty różańcowej w intencji nawrócenia bluźnierców lub ogłosić uroczyste błaganie Pro vita, „duchowni” zasłaniają się policyjną ochroną i ogólnikowymi apelami o „dialog”. Tymczasem Codex iuris canonici z 1917 r. (kan. 1505) nakazywał biskupom ogłaszanie interdyktu na miejsca święte zbezczeszczone przez gwałt. Dziś „pasterze” nowego kościoła wolą negocjować z Antifą niż rzucić jej anatemę.
Za artykułem:
Fake bomb threat made at Catholic church ahead of Vienna’s March for Life (lifesitenews.com)
Data artykułu: 07.10.2025
