Portal Gość Niedzielny informuje o wyroku Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze, który uznał przywódcę sudańskiej milicji Dżandżawidów Alego Muhammada Alego Abd-Al-Rahmana (znanego jako Ali Kushayb) za winnego 27 zarzutów zbrodni wojennych i przeciwko ludzkości popełnionych w Darfurze w latach 2003-2004. Trybunał potwierdził jego osobisty udział w masowych mordach, gwałtach i deportacjach, które według świadków miały charakter „wytępienia” niearabskich społeczności. Wyrok zapadł w kontekście nowego konfliktu zbrojnego w Sudanie, który od kwietnia 2023 roku pochłonął tysiące ofiar i zmusił do ucieczki ponad 10 milionów osób.
Naturalizm prawa międzynarodowego jako przejaw apostazji współczesnego świata
Relacja portalu utrzymana jest w konwencji czysto naturalistycznej, gdzie zbrodnie przeciwko ludzkości przedstawiane są jako naruszenie abstrakcyjnych „wartości humanitarnych”, nie zaś jako obrazę prawowitego Władcy narodów – Jezusa Chrystusa Króla. Brak jakiegokolwiek odniesienia do nadprzyrodzonego porządku łaski oraz obowiązku poddania wszystkich narodów pod panowanie Zbawiciela stanowi jawną ilustrację modernistycznej apostazji współczesnych systemów prawnych. Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas primas: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Trybunał w Hadze, podobnie jak cały projekt tzw. sprawiedliwości międzynarodowej, ignoruje fundamentalną zasadę katolicką: Extra Ecclesiam nulla salus (Poza Kościołem nie ma zbawienia), redukując problem zła do czysto doczesnych kategorii proceduralnych.
„Sędzia przewodnicząca Joanna Korner wskazała, że oskarżony zachęcał i wydawał rozkazy, które doprowadziły do zabójstw, gwałtów oraz zniszczeń dokonanych przez bojówki Dżandżawidów”
Opis bestialstw Kushayba ogranicza się do sfery kryminalnej, całkowicie pomijając ich wymiar religijny i metafizyczny. Nie znajdziemy tu ani słowa o prześladowaniu chrześcijan w Sudanie (gdzie katolicy stanowią ok. 5% społeczeństwa), ani o obowiązku ewangelizacji narodów pogrążonych w islamskim błędzie – co stanowiło centrum misji Kościoła przez 20 wieków. Tymczasem już Sobór Laterański IV (1215) w konstytucji Firmiter podkreślał: „Jedna jest powszechna wspólnota wiernych, poza którą nikt nie może dostąpić zbawienia”. Współczesne „trybunały sprawiedliwości” działają w duchu potępionych przez Piusa IX w Syllabusie błędów tez o neutralności religijnej państw (błąd nr 77-79), co nieuchronnie prowadzi do relatywizacji zła.
Milczenie o źródłach konfliktu: islamskiej nienawiści do Krzyża
Artykuł przemilcza kluczowy fakt, że wojna w Darfurze wynika z esencjonalnej sprzeczności między cywilizacją chrześcijańską a islamskim prawem szariatu. Dżandżawidzi działali za przyzwoleniem reżimu Omara al-Baszira – zagorzałego islamisty, który w 1991 roku wprowadził w Sudanie kodeks karny oparty na koranicznej hudud, przewidujący m.in. ukamienowanie za cudzołóstwo i obcinanie kończyn za kradzież. MTK, ścigając po 20 lat poszczególnych zbrodniarzy, pozostaje ślepy na źródło przemocy: odrzucenie socialnego królowania Chrystusa i zastąpienie go szatańskim systemem religijnej nietolerancji. Jak przypominał św. Pius X w liście apostolskim Notre charge: „Kościół, jako matka, nie może nie czuć niepokoju widząc, że dzieci jej, nawet nie wszystkie, oddychają atmosferą zepsucia, która zagraża ich zbawieniu”.
Brakuje tu również katolickiej analizy przyczyn konfliktu: masowej apostazji narodów europejskich, które porzuciwszy misję ewangelizacyjną, pozostawiły Afrykę łupem islamskiej ekspansji. Gdyby mocarstwa kolonialne pozostały wierne swej katolickiej tożsamości (jak Francja Ludwika Świętego czy Portugalia Jana III), Darfur nie stałby się areną rzezi, lecz terenem działalności misyjnej zakonów. Trybunał Haski – instytucja z natury masońska – nie jest w stanie zaoferować rzeczywistego rozwiązania, gdyż odrzuca jedyny fundament pokoju: Unia Christi in regno Christi (Jedność w Chrystusie w Królestwie Chrystusa).
Fałszywy humanitaryzm jako narzędzie globalnego ateizmu
Opisywane działania MTK wpisują się w szerszy projekt budowy globalnej tyranii antychrześcijańskiej, gdzie pojęcie „zbrodni przeciwko ludzkości” zastępuje klasyczne rozumienie grzechu, a świeckie trybunały udają sądy Boże. Jak trafnie diagnozował Pius IX w Syllabusie: „Państwo jako źródło i początek wszystkich praw posiada pewne prawo niczym nie ograniczone” (błąd nr 39). W tym kontekście „osądzenie” Kushayba służy przede wszystkim legitymizacji neopogańskiego porządku międzynarodowego, który – jak przypomina dekret Świętego Oficjum Lamentabili sane z 1907 r. – „wypacza organiczną strukturę Kościoła poddając ją zmianom” (błąd nr 53).
Najjaskrawszą herezją tekstu jest milczące założenie, że pokój w Sudanie możliwy jest bez nawrócenia na katolicyzm i uznania władzy Następcy Piotra. Tymczasem już Sobór Florencki (1442) w dekrecie Cantate Domino nauczał niezbicie: „Święty Rzymski Kościół mocno wierzy, wyznaje i głosi, że nikt pozostający poza Kościołem katolickim […] nie może mieć udziału w życiu wiecznym”. Wszelkie świeckie inicjatywy pokojowe skazane są na klęskę, gdyż – jak pisał Pius XI – „nie ma w żadnym innym zbawienia” (Dz 4,12).
Przedstawiona relacja stanowi klasyczny przykład jak neo-kościół posoborowy akceptuje logikę świata, porzucając nadprzyrodzoną misję głoszenia Ewangelii wszystkim narodom. Gdy prawowici pasterze milczą, trybunały ONZ występują w roli fałszywych mesjaszy, oferując zbawienie przez humanitaryzm – nową religię Antychrysta.
Za artykułem:
Przywódca sudańskiej milicji uznany za winnego zbrodni wojennych w Darfurze (gosc.pl)
Data artykułu: 08.10.2025
