Episkopat Polski, podczas 401. Zebrania Plenarnego w Katowicach (10–12 czerwca 2025 r.), poruszył kwestie nauczania religii w szkołach, katechezy parafialnej oraz powołania komisji do zbadania wykorzystania seksualnego małoletnich przez duchownych. Uroczystości jubileuszowe 100-lecia archidiecezji katowickiej zostały uświetnione mszą św. pod przewodnictwem legata papieskiego kardynała Kazimierza Nycza. Konferencja wyraziła też poparcie dla „papieża” Leona XIV wraz z modlitewnym wsparciem.
Biskupi wyrazili sprzeciw wobec ograniczeń Ministerstwa Edukacji Narodowej redukujących wymiar godzin lekcji religii oraz ich umiejscowienia w planie zajęć, złożono wniosek o rozpatrzenie zmian przez Trybunał Konstytucyjny. Podjęto dyskusję nad nowym programem nauczania religii, mającym rozszerzyć wymiar wychowawczo-społeczny i historyczny. Apelowano do rodziców o roztropność wobec lekcji edukacji zdrowotnej, wskazując na niezgodność części ich treści z zasadami katolickiej etyki i prawo rodziców do wychowania zgodnego z ich światopoglądem. Ponadto, opracowywano ogólne wskazania dla katechezy parafialnej, podkreślając jej inicjacyjno-mistagogiczny charakter i potrzeby duchowego rozwoju wiernych. Zaznaczono wzajemną uzupełniającość katechezy parafialnej i szkolnej.
Przyjęto decyzję o powołaniu Zespołu ds. opracowania dokumentów dotyczących komisji badającej wykorzystanie seksualne małoletnich, z bp. Sławomirem Oderem jako przewodniczącym. Modlono się o pojednanie za pośrednictwem Marji Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich, podziękowano nauczycielom i katechetom, błogosławiąc rodaków.
Krytyczna ocena postulatów i działań
Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, tym bardziej należy rozważyć zasadność i konsekwencje przedstawionych tez w świetle niezmiennego nauczania Kościoła Chrystusowego, opierając się na Tradycji, pismach Ojców Kościoła, katechizmie przedmodernistycznym oraz dokumentach papieskich sprzed 1958 roku.
Pozycja autorów wobec nauczania religii w szkole
Biskupi sprzeciwiają się ograniczeniom wynikającym z działań Ministerstwa Edukacji Narodowej ograniczających wymiar godzin lekcji religii oraz ich usytuowanie w planie dnia. Takie stanowisko, choć na pozór obrona nauki religii, demonstruje jednocześnie akceptację instytucjonalnego nauczania religii poza silną kontrolą Kościoła jako Ciała Mistycznego Chrystusa, którego hierarchiczne zwierzchnictwo winno stać ponad państwem. Przypomnijmy, że zgodnie z kanonami pierwszych wieków Kościoła, nauczyciel religii (katecheta) powinien podlegać Biskupowi, a nauka religii winna być prowadzona w duchu ścisłej komunii z Kościołem katolickim, a nie podporządkowana państwowym programom i tendencjom społecznym. Redukowanie godzin i harmonogram zajęć to przejaw dążenia świeckiego świata do usunięcia Bożego prawa ze sfery edukacji publicznej. Nie wystarczy jedynie sprzeciw; szczególnie w sytuacji, gdzie Kościół wg integralnej wiary musi wymagać pełnego panowania Chrystusa nad światem i społeczeństwem, również w wymiarze edukacyjnym, nie zaś pozostawać w stanie „negocjacji” z władzami świeckimi. Apel o rozpatrzenie wniosku przez Trybunał Konstytucyjny zdaje się być narzędziem świeckim, akceptującym prawo ludzkie ponad prawem Bożym, co stoi w sprzeczności z monarchiczną zasadą Kościoła i jego oddzieleniem od świata.
Stanowisko dotyczące edukacji zdrowotnej
Biskupi wzywają rodziców do rozwagi w udziale dzieci w zajęciach edukacji zdrowotnej, argumentując, że nie zawsze są one zgodne z etyką katolicką i naruszają prawo rodziców. Chociaż jest to fragment częściowo zgodny z katolickim prawem rodziców do wychowania dzieci w wierze, paradoksalnie komunikat nie wyklucza roli państwa i jego programów w sferze moralnej edukacji publicznej, co z punktu widzenia integralnej wiary katolickiej jest niedopuszczalne. Kościół winien zdecydowanie domagać się usunięcia wszelkich elementów sprzecznych z Ewangelią, zgodnie z nauczaniem soborów i Ojców Kościoła, które nie pozostawiają pola do kompromisów w sprawach moralnych. Pozostawianie decyzji rodzicom jest ustępstwem wobec duchu świata, który pragnie wymazać Bożą prawdę.
Znaczenie katechezy parafialnej i lekcji religii
Komunikat podkreśla, że katecheza parafialna i lekcje religii w szkole się uzupełniają i wzajemnie potrzebują. Z perspektywy sedewakantystycznej należy zaznaczyć, że jedyną prawowitą szkołą doktryny jest Kościół Katolicki z autentycznym biskupem i kapłanem kanonicznie wyświęconym, działający według Tradycji apostolskiej. Nauka religii w państwowych szkołach, nawet z udziałem katechetów podlegających „konferencji episkopatu” posoborowego (której autorytet jest wyrazem apostazji soborowej), nie może zastąpić życia sakramentalnego w prawdziwej wspólnocie Kościoła. Integralne nauczanie religii oznacza głoszenie niezmiennej prawdy, a nie dostosowywanie programu do zmieniającej się sytuacji społecznej czy kulturowej, jak sugeruje komunikat o uwzględnianiu „wymiaru społeczno-kulturowego, wychowawczego i historycznego”.
Integralna wiara katolicka przypomina, że wszelka nauka religii musi być prowadzona w duchu niezmienności dogmatów, wierności Soborom powszechnym sprzed soboru wersalskiego (1958 r.) oraz założeń katolickiej edukacji, nie zaś w świetle demokratycznej formy zespołu duszpasterskiego czy „egzystencjalnych pytań współczesności”. Przypomnieć należy słowa Ojców Kościoła, którzy wzywają do nieustannej czujności wobec wpływów herezji i nowinek, oraz nakaz bezkompromisowego zachowania czystości wiary i moralności.
Badanie zjawiska wykorzystania seksualnego małoletnich
W sprawie powołania Komisji niezależnych ekspertów do badania przypadków wykorzystywania seksualnego osób małoletnich należy przypomnieć o nieomylności Urzędu Magisterialnego Kościoła, jako jedynego źródła osądu i karania. Przekazanie tej sprawy komisjom świeckim lub mieszanym, choć pozornie w duchu transparentności, może zagrażać hierarchicznej jedności Kościoła i utrudniać prawdziwe oczyszczenie wspólnoty. Integralne Katolickie nauczanie wymaga, aby biskupi — będący następcami Apostołów — bezwzględnie sami stanowili władzę sądzącą i karzącą w Duchu Świętym. Powoływanie zespołów „niezależnych ekspertów” z pola działalności świeckiej jest niezgodne z monopolistycznym prawem Kościoła do sądu nad duchownymi, przypominając, że jak stanowią kanony wczesnochrześcijańskie, nawet w najpoważniejszych przewinieniach winna zachować najwyższą rangę kompetencji Kościoła, a nie organizacji mieszanych.
Modlitwa do Marji Sprawiedliwości i Miłości Społecznej
Na zakończenie, zacytowana modlitwa do Marji Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich, choć ma wymiar ludowy i kulturowy, stanowi przykład praktyki nadmiernego lokalizmu i wprowadzenia elementów, które Kościół katolicki integralny nie może jednoznacznie popierać, nie mając potwierdzenia przez Tradycję czy soborowe nauczanie bądź akceptacji Ojców Kościoła i precedensów Kościoła prymarnego tych tradycji. W opinii sedewakantystycznej takie praktyki powinny być krytycznie oceniane, aby uniknąć przesunięcia należnej Bożej chwały na określone miejsca i formy kultu, co naraża na herezję lokalną lub innowacje niekatolickie.
Podsumowanie
Episkopat Polski w komunikacie ujawnia podejście charakterystyczne dla współczesnej religijnej instytucji posoborowej: ugięcie się przed wymogami świata i państwa, akceptację świeckich instytucji jako prawowitych uczestników w nauce i sądownictwie kościelnym oraz tłumaczenie katechezy hasłami „dostosowania” i „rozwoju duchowego” zamiast stałego trwania w niezmiennej prawdzie wiary. Z perspektywy integralnej wiary Kościoła katolickiego sprzed 1958 r. takie stanowisko jest nie do przyjęcia, gdyż niweczy monarchiczny charakter Kościoła, Boże prawo panowania Chrystusa i rządy Hierarchii katolickiej nad duszami i światem. Nauka religii powinna pozostać nienaruszona przez państwowe planowania i ideologie, a kwestie moralne winny podlegać bezwzględnemu prawu Bożemu, nie zaś człowieczemu koncyliaryzmowi czy ideom rewolucyjnym ery posoborowej. Catena dogmatyczna Ojców Kościoła i soborowe dekrety wymagają powrotu do integralnego panowania Kościoła w całym życiu społeczno-politycznym, edukacyjnym i moralnym.
Za artykułem: Episkopat o bieżących sprawach Kościoła w Polsce (komunikat po obradach)
Data artykułu: 12.06.2025
