Portal eKAI (8 października 2025) relacjonuje spotkanie „papieża” Leona XIV z przedstawicielami „Krajowej Rady Katolickiego Duszpasterstwa Latynoskiego” w USA. Grupa około stu osób reprezentujących ponad 50 „diecezji” miała usłyszeć od uzurpatora watykańskiego wezwanie do towarzyszenia „najmniejszym, najuboższym, cudzoziemcom” jako rzekomemu „znakowi, że Bóg nigdy nikogo nie opuszcza”. Spotkanie określono jako „świadectwo gościnności w świecie cierpiącym z powodu wojen, przemocy i nienawiści”.
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła
Przemówienie pretendenta do tronu Piotrowego odsłania pełną głębię apostazji posoborowego establishmentu. W miejsce depositum fidei (depozytu wiary) mamy tu jawną deklarację substytucji nadprzyrodzonego celu Kościoła przez socjalną aktywność. Gdy Pius XI w Quas Primas nauczał, że „królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi” i „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”, neo-kościół Bergoglia proklamuje „gościnność” jako najwyższe dobro.
„Wy, poprzez swoją posługę duszpasterską, jesteście wyraźnym świadectwem tak bardzo potrzebnym – może szczególnie w Stanach Zjednoczonych”
To zdanie demaskuje istotę rewolucji: „świadectwo” ograniczone do pomocy socjalnej zastępuje głoszenie jedynej prawdy zbawiennej. Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
1. Obowiązku publicznego wyznawania wiary katolickiej (Quas Primas)
2. Grzechu herezji i konieczności nawracania niekatolików (Syllabus błędów, pkt 16-18)
3. Nadprzyrodzonego charakteru łaski i sakramentów (kanony Soboru Trydenckiego)
Herezja uniwersalizmu zbawczego w praktyce
Kluczowe stwierdzenie „papieża” – „Bóg nigdy nikogo nie opuszcza” – to jawna herezja potępiona przez Piusa IX w Syllabusie (pkt 17). Jak wykładał św. Robert Bellarmin: „Extra Ecclesiam nulla omnino conceditur gratia” (Poza Kościołem nie udziela się żadnej łaski). Tymczasem moderniści celowo pomijają fakt, że:
* 99% latynoskich imigrantów w USA to praktykujący protestanci lub sekciarze
* „Towarzyszenie” bez nakazu konwersji to formalna współpraca z herezją
* Działalność „Krajowej Rady” służy inkulturacji błędów, nie ewangelizacji
Demolowanie struktury sakramentalnej
Nazwa „duszpasterstwo latynoskie” to kamuflaż dla demontażu jurysdykcji kościelnej. Kanon 216 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 wyraźnie zastrzegał, że wszelkie stowarzyszenia wiernych wymagają aprobaty biskupiej. Tymczasem:
* „Ponad 50 diecezji” tworzy parareligijną strukturę ponadterytorialną
* Przewodnicząca Elisabeth Román – świecka – uzurpuje sobie funkcje właściwe kapłanom
* Brak wzmianki o kapłanach wśród „liderów” wskazuje na protestantyzację struktury
Milczenie o prawdziwym rozwiązaniu kryzysu migracyjnego
Podczas gdy Quas Primas wskazywała, że „wszystkie stosunki w państwie układać się winny na podstawie przykazań Bożych”, neo-kościół bergogliański:
* Pomija przyczyny migracji – prześladowania katolików w krajach latynoskich przez masońskie reżimy
* Nie domaga się przywrócenia prawa Bożego jako fundamentu ładu społecznego
* Współpracuje z globalistami promującymi otwarte granice (ONZ, NGO-sy)
W świetle dekretu Świętego Oficjum Lamentabili sane exitu (pkt 53) cała ta inicjatywa to „owoc ewolucji dyscyplinarnej” prowadzącej do „zniszczenia porządku nadanego przez Chrystusa”.
Kryptoprotestancka teologia „znaku”
Sformułowanie o „znaku, że Bóg nigdy nikogo nie opuszcza” to jawna kapitulacja przed:
1. Protestantyzmem (teologia znaków zamiast rzeczywistej obecności łaski)
2. Naturalizmem (pomoc materialna jako cel sam w sobie)
3. Uniwersalizmem (brak związku znaku z prawdziwym Kościołem)
Jak wykładał św. Pius X w Pascendi, to „przeniesienie wiary z dziedziny rozumu do dziedziny uczuć”.
Struktura apostazji w działaniu
Spotkanie na Dziedzińcu św. Damazego – miejscu męczeństwa św. Piotra – nabiera wymowy symbolicznej. Gdy Apostoł umierał za wiarę w Bóstwo Chrystusa, jego rzekomi następcy:
* Organizują spotkania z aktywnymi heretykami
* Wspierają nielegalną imigrację destabilizującą katolickie narody
* Przemilczają obowiązek ustanowienia społecznego panowania Chrystusa Króla
Jak ostrzegał Pius XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […], zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą” (Quas Primas). Działalność „duszpasterstwa latynoskiego” służy właśnie tym celom – tworzeniu społeczeństwa bez Boga, prawa i ojczyzny.
Za artykułem:
Leon XIV do duszpasterzy w USA: Bóg nie opuszcza ostatnich (vaticannews.va)
Data artykułu: 08.10.2025
