Posoborowa „Stolica Apostolska” zdradza niezmienną naukę Kościoła o karze śmierci

Portal eKAI (9 października 2025) relacjonuje wystąpienie „ks.” Luca Marabese z „Stałego Przedstawicielstwa Stolicy Apostolskiej” na konferencji OBWE, gdzie uznał karę śmierci za „niedopuszczalną”, powołując się na rzekomo nadrzędną „godność osoby ludzkiej”. To stanowisko stanowi jawną apostazję od niezmiennej doktryny Kościoła katolickiego.

Zdrada niezmiennej doktryny katolickiej

„Stolica Apostolska uznaje karę śmierci za niedopuszczalną”

To bluźniercze oświadczenie „ks.” Marabese otwarcie sprzeciwia się Magisterium perennis Kościoła. Św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologica (II-II, q. 64, a. 2) nauczał: „Zabójstwo grzesznika staje się godziwe, gdy zmierza do dobra wspólnego”. Pius XII w przemówieniu z 14 września 1952 roku do Międzynarodowej Unii Prawników potwierdził: „Kara śmierci jest uprawnionym środkiem obrony społecznej w przypadku najcięższych przestępstw”.

Modernistyczna reinterpretacja pojęcia godności

Argumentacja o „godności osoby ludzkiej daną przez Boga” jako podstawie zniesienia kary śmierci to klasyczny przykład modernistycznej sui generis evolutionis dogmatum (ewolucji dogmatów). Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku (kan. 2201) wyraźnie zezwalał na karę śmierci za apostazję. Św. Robert Bellarmin w De Laicis (III, 21) dowodził: „Władza miecza należy do Kościoła nie tylko pośrednio, ale i bezpośrednio w sprawach herezji”.

Papież Pius XI w encyklice Quas Primas ostrzegał: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”. „Stolica Apostolska” posoborowa zdradza ten fundament, przyłączając się do masońskiej retoryki pseudo-praw człowieka.

Posoborowa apostazja w służbie globalizmu

Wystąpienie na forum OBWE – organizacji wyrosłej z procesu helsińskiego – demaskuje prawdziwy cel tej rewolucji: podporządkowanie Kościoła globalistycznej agendzie. „Nowe rozumienie znaczenia sankcji karnych” to eufemizm na przyjęcie zasad Syllabusa Errorum Piusa IX, który potępił błąd: „Państwo jako źródło wszelkich praw posiada uprawnienia nie ograniczone żadnymi granicami” (pkt 39).

„Ks.” Marabese posuwa się do heretyckiego stwierdzenia:

„Godność osoby nie zostaje utracona nawet po popełnieniu bardzo poważnych przestępstw”

co jest jawnym zaprzeczeniem słowom św. Pawła: „Czyż nie wiecie, że święci będą sądzili świat?” (1 Kor 6,2). Dekret Świętego Oficjum Lamentabili sane exitu (1907) potępił podobny błąd: „Prawda zmienia się wraz z człowiekiem, ponieważ rozwija się wraz z nim, w nim i przez niego” (pkt 58).

Milczenie o nadrzędności Prawa Bożego

Największą zbrodnią tego wystąpienia jest całkowite pominięcie Regnum Sociale Christi – społecznego Królestwa Chrystusa. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas, „władcy i rządy mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać”. Tymczasem „delegacja” posoborowych uzurpatorów przemilcza fakt, że kara śmierci w Państwie Katolickim była aktem sprawiedliwości i miłosierdzia – zabezpieczała społeczeństwo przed złem, a duszy przestępcy dawała szansę na pokutę przed sądem Bożym.

Teologiczne konsekwencje zdrady

Negowanie prawowitości kary śmierci prowadzi do konsekwentnego odrzucenia całego porządku nadprzyrodzonego:

1. Podważa biblijny nakaz: „Kto przeleje krew ludzką, przez ludzi krew jego będzie przelana” (Rdz 9,6)
2. Odrzuca naukę św. Pawła: „Nie bez przyczyny miecz nosi, jest bowiem sługą Boga, który wymierza sprawiedliwość wobec dopuszczającego się zła” (Rz 13,4)
3. Kwestionuje dogmat o grzechu ciężkim pozbawiającym łaski uświęcającej

Jest to dokładnie ten sam błąd, który potępił św. Pius X w Lamentabili (pkt 64): „Postęp nauk wymaga reformy pojęcia nauki chrześcijańskiej o Bogu, stworzeniu, Objawieniu, Osobie Słowa Wcielonego i o Odkupieniu”.

Duchowa diagnoza upadku

Cała retoryka „ks.” Marabese nosi znamiona naturalizmu potępionego w Syllabusie (pkt 1-8). Brak jakiejkolwiek wzmianki o:

• Grzechu pierworodnym i jego skutkach
• Wiecznych konsekwencjach ciężkich przestępstw
• Obowiązku państw do czczenia sprawiedliwości Bożej

To nie jest przypadkowe pominięcie, lecz systemowa apostazja struktury, która odrzuciwszy Depositum Fidei, stała się narzędziem „synagogi szatana” (Ap 2,9). Jak ostrzegał Pius IX w Syllabusie (pkt 80): „Roman Pontiff can, and ought to, reconcile himself, and come to terms with progress, liberalism and modern civilization” – co zostało potępione jako błąd.

Za artykułem:
Stolica Apostolska: „Kara śmierci jest niedopuszczalna”   (vaticannews.va)
Data artykułu: 09.10.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.