Biskup Schepers w heretyckim ataku na akt ekspiacji: promocja sodomii zamiast wiary
Portal LifeSiteNews (14 października 2025) relacjonuje kontrowersyjne stanowisko biskupa pomocniczego Essen Ludgera Schepersa, który publicznie zaatakował czterech hierarchów dokonujących aktu ekspiacji za skandaliczną „pielgrzymkę LGBT” w bazylice św. Piotra. Schepers określił modlitwę złożoną przez bp. Schneidera, Stricklanda, Elegantiego i Mutsaertsa jako „haniebny” przejaw „kościelnej ciasnoty umysłowej”, domagając się jednocześnie, by to Kościół czynił pokutę za rzekome „rany” zadane osobom o skłonnościach homoseksualnych. Ten jawny bunt przeciw niezmiennej doktrynie moralnej obnaża całkowite zerwanie niemieckiego hierarchy z katolicką ortodoksją.
Rewolucja moralna pod płaszczykiem „miłosierdzia”
Schepers w wywiadzie dla niemieckiej agencji katolickiej KNA nie pozostawił wątpliwości co do swoich modernistycznych przekonań:
„Prawdziwa ekspiacja czeka Kościół – za rany, jakie przez dziesięciolecia zadawał osobom queer” – stwierdził, dodając, że akt pokutny czterech biskupów to „nie przejaw wiary, lecz wykluczenie”.
Quod gratis asseritur, gratis negatur (co zostało przyjęte bez dowodu, może być bez dowodu odrzucone). Teza Schepersa to klasyczny przykład przewrotności modernizmu, który pod pozorem „troski o wykluczonych” podważa fundamenty objawionej prawdy. Katechizm Trydencki w dekrecie „Cum hoc tempore” przypominał, że „grzechy przeciw naturze wołają o pomstę do nieba”, zaś sobór Laterański IV (1215) wyraźnie potępił sodomię jako zbrodnię podległą ekskomunice.
Zdrada urzędu pasterskiego w świetle kanonów
Zatrważające jest, że „biskup” Schepers publicznie neguje kompetencję Kościoła do osądu moralnego w kwestiach seksualnych. Tymczasem kanon 188 §4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 stanowi niezbicie:
„Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu […] jeśli duchowny publicznie odstąpi od wiary katolickiej”.
Promowanie błędnej doktryny dotyczącej intrinsece inhonestum czynów homoseksualnych – wyraźnie potępionych w Liście do Rzymian 1:26-27 – kwalifikuje się jako herezja materialna. Jak trafnie zauważył św. Robert Bellarmin w „De Romano Pontifice”: „Jawny heretyk automatycznie traci jurysdykcję, nawet bez deklaratywnego wyroku Kościoła”.
Ideologia gender jako narzędzie dechrystianizacji
Szczególnie jaskrawy jest fragment, w którym Schepers deklaruje:
„Marzę o Kościele, który wreszcie zrozumie: różnorodność nie jest problemem, ale darem […] Kościół, który naprawdę wierzy, że miłość Boga obowiązuje bez warunków – wszystkich, bez wyjątku”.
To ewidentne odrzucenie nauki Piusa XI z encykliki Quas primas, gdzie papież przestrzegał:
„Państwa odmawiające uznania panowania Chrystusa skazują się na wewnętrzne rozbicie, gdyż usunięto fundament prawa i poszanowania władzy”.
Postulowana przez niemieckiego hierarchy „różnorodność” to w istocie religijny synkretyzm potępiony w Syllabusie błędów (1864) przez Piusa IX w punkcie 15: „Każdy człowiek może wyznawać religię, którą uzna za prawdziwą”. Co więcej, Schepers jawnie głosi błąd indyferentyzmu potępiony w konstytucji „Lamentabili” św. Piusa X (1907): „Prawda zmienia się wraz z człowiekiem, rozwija się w nim i przez niego” (propozycja 58).
Milczenie Bergoglia jako przyzwolenie na apostazję
Fakt, że Schepers pozostaje na stanowisku pomimo publicznego głoszenia herezji, dowodzi całkowitego rozkładu dyscyplinarnego w posoborowych strukturach. Jak przypomina bulla Pawła IV „Cum ex apostolatus officio”:
„Wyniesienie na stanowisko kościelne osoby, która popadła w herezję, jest z mocy prawa nieważne i bezskuteczne”.
Bierność „papieża” Franciszka wobec niemieckiego buntu stanowi kolejne ogniwo w łańcuchu systemowej apostazji, zapoczątkowanej przez soborową rewolucję. Wierni muszą pamiętać słowa Piusa XII z „Humani generis”: „Nawet najwyżsi pasterze nie są wolni od osobistych błędów, gdy przemawiają jako prywatni teolodzy”.
Wezwanie do heroicznego oporu
W obliczu tej duchowej katastrofy akt ekspiacji czterech biskupów nabiera charakteru prorockiego. Jak podkreślał Pius XI w „Divini Redemptoris”:
„Najskuteczniejszym środkiem naprawy jest publiczne zadośćuczynienie Najświętszemu Sercu Jezusa”.
Każdy katolik powinien naśladować tych hierarchów, odmawiając różaniec i podejmując post w intencji odpokutowania świętokradztw dokonanych w bazylice watykańskiej. Tylko całkowite oddanie Chrystusowi Królowi poprzez praktykę Reparationis officium może odwrócić gniew Boży od zdeprawowanego świata.
Za artykułem:
Heterodox German bishop criticizes public act of reparation for Vatican LGBT ‘pilgrimage’ (lifesitenews.com)
Data artykułu: 14.10.2025
