Portal eKAI (16 października 2025) relacjonuje publikację II Raportu Rocznego tzw. Papieskiej Komisji ds. Ochrony Małoletnich, gdzie abp Thibault Verny – mianowany 5 lipca przez uzurpatora Bergoglio – przedstawia „główne założenia” dokumentu oparte na „słuchaniu ofiar”, współpracy z agendami ONZ oraz analizie wybranych krajów i zgromadzeń zakonnych.
Synkretyzm doktrynalny pod płaszczykiem troski o ofiary
„Iść razem z ofiarami […] słuchając ich z pokorą, z powagą, z bólem”
— deklaruje Verny, stosując emocjonalny szantaż typowy dla współczesnej inżynierii społecznej. Podczas gdy Kościół katolicki zawsze nakazywał caritas veritatis (miłość prawdy) w duchu correptio fraterna (braterskiego upomnienia), struktury posoborowe redukują sprawiedliwość do terapii grupowej. Brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- obowiązku publicznej ekspiacji za zgorszenie (Can. 2308 KPK 1917)
- bezwzględnym wymogu usunięcia winnych z godności kościelnych (Can. 188 §4)
- konieczności zadośćuczynienia wobec Boga i wspólnoty wiernych
Ton wypowiedzi zdradza psychologizujące podejście sprzeczne z tomistyczną koncepcją sprawiedliwości, gdzie Pius XI w Quas Primas podkreślał: „Pokój Chrystusowy może zapanować tylko w Królestwie Chrystusowym” (QA 1).
Kolaboracja z wrogami Kościoła
Szokujący jest otwarty admisyjny stosunek do Komitetu ONZ ds. Praw Dziecka – instytucji promującej aborcję, ideologię gender i seksualizację małoletnich. Verny chwali się:
„Skorzystaliśmy z danych Komitetu ONZ […] pozwoliło to zestawić informacje pochodzące z wewnątrz Kościoła z danymi zewnętrznymi”
To jawne łamanie zasady „Non praevalebunt” (Nie przemogą) oraz zdrada nakazu Piusa IX z Syllabus Errorum (1864), który potępił tezę, że „Kościół powinien się pogodzić z postępem” (pkt 80). Współpraca z globalistycznymi strukturami stanowi realizację masonkiego postulatu „laïcisation de la morale” (zeświecczenia moralności).
Rewolucyjna destrukcja jurysdykcji kościelnej
Deklarowane „poszerzenie dostępnych danych” poza struktury kościelne to próba podważenia boskiego charakteru władzy kanonicznej. Św. Pius X w Lamentabili Sane (1907) potępił podobne tendencje jako:
„fałszywe pojęcie, jakoby Kościół był wytworem świadomości zbiorowej” (pkt 54)
Tymczasem „grupa refleksyjna 40 ofiar” zostaje podniesiona do rangi współautora dokumentu – co stanowi demokratyczną deformację hierarchicznego porządku Kościoła. Arcybiskup Marcel Lefebvre ostrzegał, że takie praktyki prowadzą do „kościoła dialogu zamiast kościoła nauczającego”.
Systemowa apostazja zamiast nawrócenia
Szczególnie niebezpieczna jest promocja tzw. „sprawiedliwości przejściowej” – koncepcji wywodzącej się z lewicowych teorii transformacji ustrojowych. Verny twierdzi:
„Odpowiedzią jest nawrócenie serc […] sprawiedliwość przejściowa zmierza do przemiany serc”
To ewidentne wypaczenie katolickiego pojęcia metanoia, które zawsze wymagało:
- uznania objektu prawdy moralnej
- żalu za grzechy (contritio cordis)
- postanowienia poprawy
- zadośćuczynienia
Tymczasem „przemiana serc” w wydaniu posoborowym oznacza akceptację rewolucyjnego paradygmatu „Kościoła synodalnego”, gdzie – jak pisał kard. Alfredo Ottaviani – „wiara ustępuje miejsca socjologii”.
Globalistyczna uniformizacja pod pozorem ochrony
Inicjatywa Memorare, chwalona przez Verny’ego jako „wzajemne wsparcie”, w rzeczywistości:
- narzuca świeckie standardy praw człowieka
- likwiduje autonomię prawa kanonicznego
- promuje model „Kościoła-federacji” sprzeczny z Unam Sanctam Bonifacego VIII
Jak trafnie zauważył abp Carlo Maria Viganò, „ochrona małoletnich stała się pretekstem do budowy globalnego systemu inwigilacji kościelnych struktur”. Wymowne milczenie o:
- masońskiej infiltracji zgromadzeń zakonnych
- demoralizującym wpływie teologii wyzwolenia
- zniesieniu klauzul kantowych w seminariach
dowodzi, że raport służy budowie kościelnego policentryzmu pod dyktando ONZ, a nie obronie czystości wiary.
Za artykułem:
Kard. Verny: Ochrona małoletnich wiąże się ze słuchaniem ofiar (vaticannews.va)
Data artykułu: 16.10.2025
